GELMEDEN EVVEL GELDİN BİRLİKTE

Kalbim
Benim bir ormandı,
İsimsiz, âsûde
Bir büyük orman;
Ve gölgelerde revân
Olan hafî suların aks-i şevk-i muttaridi
Dağıtırken sükûtu bî-hûde,
Düşünürdüm ki, hangi gün, ne zaman,
Ne zaman
Girecektin o kalb-i mes’ûde?

Etmeden zehr-i bâd-ı fasl-ı elem
Reng-i eşcâr ü âbı fersûde,
Dolacak mıydı seslerin, bilmem
O tehî sâye-zâr-ı mesdûde?

Sanki hicrâna bir tesellîydi
Şeceristân-ı kalb içinde revân
Olan hafî suların musikî-i nevmîdi.