บทที่ 1

1.5 การบรรยายอารมณ์และความรู้สึกในบทเพลง

             ผู้ประพันธ์เพลงที่มีทักษะอยู่ในระดับศิลปิน จะสามารถประพันธ์ได้ทั้งทำนองและคำร้องของเพลง ทำให้ผู้ฟังเกิดอารมณ์และรู้สึก คล้อยตามอย่างมีความสุขโดยที่ทั้งทำนอง และ คำร้อง ต้องให้อารมณ์ และความรู้สึกที่ สอดคล้อง สัมพันธ์กัน

             การประพันธ์คำร้อง ของบทเพลง เปรียบเสมือนกับการปรุงอาหาร คือ ต้องปรุงให้มีรสชาติต่างๆ

ถ้าผู้ปรุงอาหาร ปรุงได้ถึงรส ผู้รับประทานอาหาร ก็จะได้ รสอร่อยถึงใจ ทั้งเปรี้ยว หวาน มัน เค็ม เผ็ด

คล้ายกับการ ประพันธ์เพลง ถ้าผู้ประพันธ์ คำร้องของเพลง ได้ดีเด่น ขั้นวรรณศิลป์ ผู้ฟังเพลงก็จะได้รับ รสทางวรรณศิลป์ ที่ทำให้เกิดอารมณ์และความรู้สึกต่างๆ เช่น 

             รสแห่งความรัก  เป็นรสที่ให้อารมณ์ความรู้สึกที่อ่อนหวานในจิตใจของผู้ฟัง

             รสแห่งความขบขัน เป็นรสที่ให้อารมณ์ความรู้สึกขบขัน

             รสแห่งความโกรธ เป็นรสที่ให้อารมณ์และความรู้สึกโกรธแค้น ชิงชัง หรือตัดพ้อต่อว่า

             รสแห่งความกล้า เป็นรสที่ให้อารมณ์และความรู้สึกกล้า ห้าวหาญ ฮึกเหิม

             รสแห่งความสงบ  เป็นรสที่ให้อารมณ์และความรู้สึกสงบ สันติ ร่มเย็น และสิ้นสุดความเดือดร้อนวุ่นวายทั้งปวง

             การรับรู้ความงามของดนตรี

             การรับรู้ถึงความงามความไพเราะของดนตรี ของแต่ละบุคคลจะมีความแตกต่างกันไป จึงเป็นการยากที่จะเข้าถึงได้ หากผู้ใดต้องการที่จะเข้าถึงความงามความไพเราะของบทเพลง จึงจำเป็นต้องอาศัย หลักการต่อไปนี้

             1. ศึกษาและทำความเข้าใจเกี่ยวกับบทเพลงที่ฟังว่า ผู้ประพันธ์ต้องการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกใด เป็นเพลงลักษณะใด มีโครงสร้างอย่างไร

             2. ศึกษาและเรียนรู้เกี่ยวกับเสียงของเครื่องดนตรีชนิดต่างๆ

             3. ทำตนให้เป็นอิสระ หมายถึง ทำตนให้ว่างจากภาระงานทุกอย่างและตั้งใจฟังอย่างมีสมาธิลดอคติและความลำเอียง