Archief 2007

Dagblad vh Noorden:

Gepubliceerd op 02 september 2007

Slag om Zoutkamp trekt duizenden bezoekers

zoutkamp -

De reconstructie van de Slag om Zoutkamp uit 1589 trok circa 4000 bezoekers. Inwoners van het dorp speelden zaterdagmiddag de slag na waarbij stadhouder Willem Lodewijk van Nassau de schans Zoutkamp op de Spanjaarden veroverde. Honderden vrijwilligers hebben maandenlang gewerkt om van de slag een succes te maken. Zoutkamp was zaterdag veranderd in een dorp uit de 16e eeuw. Overal waren demonstraties van oude ambachten te zien.

Tekst DvhN aug 2007Tekst: Frank von HebelFoto: Corne SparidaensMiddeleeuwse markt in Appingedam

WAPENGEKLETTER EN BONENPRUT OP COOPLUYDENMARKT

Melaatsen, marketentsters en vuurspuwers. Appingedam was gisteren tijdens de twaalfde Coopluydenmarkt weer in de ban van de Middeleeuwen. Het winkelende publiek werd opgeschrikt door twee ridders die elkaar met het blote zwaard te lijf gingen.

Hij draagt lompen en schuifelt blootsvoets over de stenen van de Wijkstraat in Appingedam . Een gele tand dringt zich door zijn gesloten lippen naar buiten. Hij houdt zijn hand op, maar niemand geeft hem wat. Zuchtend loopt hij verder en werpt met een schuin oog een blik op de zwarte schandpaal die naast de Nicolaikerk is neergezet.

Het historische centrum van Appingedam veranderde gisteren voor de twaalfde keer in een middeleeuwse markt. Stro ligt in de straten en overal is de rook van kookvuurtjes te ruiken. Voor de Franse school hangt een zwartgeblakerde ketel boven een houtvuurtje.

Hilda Koerts (42) werpt verschillende soorten groenten in de ketel. Prei , wortel en ui pruttelen gebroederlijk samen met de bonen. "Bonenprut", luidt de diagnose van Koerts. "Nog wat worst er bij en het geheel moet een paar uur blijven koken." Maar het publiek heeft weinig aandacht voor de middeleeuwse recepten.

Twee ridders stappen met getrokken zwaard naar voren. Klaas Kloosterhuis (36) uit Bierum en Barmold de Boer (21) uit Haren dragen allebei een harnas. Het ijzer van de kurassen, beenplaten en gepantserde handschoenen zijn in het vuur van Kloosterhuis gesmeed. Hij is smid en in het dagelijks leven zwaait hij de scepter over de afdeling metaalbewerking van de kunstacademie. De Boer volgt hier de docentenopleiding. Het duo oefent twee keer per maand om de middeleeuwse krijgskunst onder de knie te krijgen. De Boer haalt uit met zijn tweesnijdend zwaard. De smid vangt zijn aanval behendig op met zijn ronde schild. Het harnas van Kloosterhuis weegt 35 kilo, maar hij beweegt zich soepel. Op den duur laten beide ridders hun zwaard vallen, grijpen elkaar vast en vallen over elkaar rollend op de grond. Dan komt Kloosterhuis overeind. Zijn armen houdt hij in triomf omhoog. De Boer blijft roerloos liggen. Een paar 'middeleeuwers' zien hun kans schoon en stelen zijn schoenen. Een kwakzalver dringt naar voren. Hij werpt een blik op de levenloze ridder. "Is hij dood of valt er nog wat te verdienen?", vraagt hij. Maar al snel staat de Boer weer op, speurend naar zijn schoeisel.

Bron: Telegraaf

Tekst: onbekend

Foto: Jos Schuurmans

AAN DE SCHANDPAAL

Kijk, zo deden we dat nou hier vroeger met dieven, zullen ze in het Groningse Appingedam gedacht hebben. In het pittoreske stadje boven in Groningen waren gisteren naast de schandpaal jonkvrouwen, bedelaars, ridders en een stadsomroeper aanwezig tijdens de zogeheten Middeleeuwse Coopluydenmarkt. Er werden erg veel ambachtelijke kunsten vertoond. Zo waren er een glas-in-loodsnijder, een mosterdmaker, een heksenbezemmaker, een houtsnijder en een imker aanwezigEindhoven april anno 2007

Koud neergestreken in Endehoven werden we voortgedreven door baljuwen en ander slavendrijvers. Een barre voettocht volgde door de straten van de stad.

Ondanks het mooie weer en de muzikanten was het een helse tocht die voerde langs tochtige dreven. Onbeschaamd werden we bekeken door de Endehovenaren. Spot en hoon viel ons ten deel.

Gelukkig voor ons duurde dit spektakel niet al te lang en konden we ons terug trekken achter de veilige omheining van de nederzetting, alwaar wij onze wonden likten. Wat opviel was dat er te Endehoven hazen in overvloed zijn. Men kan raden wat de pot die avond schafte.

Nog 1 dag zijn we gebleven in Endehoven waar een ieder zich opmaakte voor een groots festijn. We wisten niet wat we zagen want er liepen lieden rond zoals we nog nimmer hadden gezien! Mannen in korte rocken met blote benen ! De vrauwluu werden er bekant warm van.

Het was goed vertoeven bij onze altijd zo gastvrije vrienden.

Westerwolde krijgt een middeleeuws kleed

Moeder natuur en moeder Maria hebben Westerwolde bij de hand genomen. Met frisse moed gaat het terug naar de middeleeuwen. De oost-groningers kijken verbijsterd om zich heen.

In het Oldambt bruist men vooruit door het land onder water te zetten en in Westerwolde door met duivels geweld naar het ruigste vroeger te stievelen. Het maakt niet uit of het bouw- vee of kampeerboeren betreft, het zal de Westerwolmers niet ouderwets genoeg zijn.

Tussen Sellingen en Smeerling zal moeder natuur weer baas worden. Hier en daar mag nog een klein stukje akkergrond blijven liggen, maar verder niks dan ruigte, alsof Onze lieve Heer nog aan het uitblazen is van zijn schepping en Adam en Eva elk moment neer kunnen dalen. Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer en het Groninger Landschap worden er de baas. Boerenvoorman Hilbrand Sinnema is verbijsterd. t Gaat hem te snel, maar klagen wil ie ook niet. Boeren die hun akkerland kwijt zijn geraakt, hebben er aardige stukken grond voor terug gekregen. Daarom is er niet veel reden voor gemopper. Boeren hebben er een dubbel gevoel over, zei Sinnema. En gelijk had ie. Een Groninger boer die zegt dat ie blij is, speelt haast met zijn geestelijke gezondheid.

Het gaat er in de oude Heerlijkheid zo te keer, dat plekken waar nog boerenland is, al 'witte vlekken' genoemd worden. Maar volgens Natuurmonumenten duurt dat niet lang meer. Dan zijn ook de laatste 40 bunders rijp voor vroeger tijden. Met minder zijn de natuurvrienden niet tevree. In Westerwolde moet de middeleeuwse blik terug.

Het treft dat het klooster van Ter Apel hun tegemoet komt.

Daar moet moeder Maria wel achter zitten. Er wordt van alles aan gedaan om de geest van de Kruisheeren opnieuw te laten waaien. De gangen en zalen worden er voor verbouwd. Zelfs hun oude beschermheiligen worden opnieuw in ere gehouden. Hun naamdagen zullen, alsof er nooit een reformatie is geweest, gevierd worden. De erelijst van Ter Apel mag er zijn.

Zo krijgen op 18 juli Sint Odilia, op 22 juli Sint Maria Magdalena, op 16 augustus Sint Rochus, op 18 augustus Sint Helena en Sint Theodorus van Celles, op 28 augustus Sint Augustinus van Hippo, op 17 januari Sint Anthonius Abt, op 5 februari Sint Agatha en op 1 mei Sint Phillippus en Sint Jacobus de eer die bij de Kruisheeren zo gewoon was.

De Magister Generaal van de orde, Glen Lewandovski, is er helemaal uit Amerika voor terug gekomen. Hij heeft alvast de vlag van het Heilig Kruis laten wapperen en was verrukt van de prachtige lichtinval in de kloostergangen. Zo is het goed te begrijpen dat de middeleeuwse broeders in 1465 het klooster 'huis van t nieuwe licht' gedoopt hebben, zei hij. Hij was er erg blij mee dat er alles aan gedaan wordt om het kloosterleven van toen opnieuw tot leven te brengen. Slaapzalen, de schrijf- en ziekenzaal en allerhande werkplaatsen worden ingericht. Met een lekker glas Theodorusbier in de hand pochte de hoogste Kruisheer dat de vrome broeders in de middeleeuwen niemand nodig hadden voor wat betreft voeding en kleding. Ze waren veeboeren, visserslui, bierbrouwers en broodbakkers. Dit is een klooster waar Nederland trots op mag zijn, zei de Magister Generaal. En dan te bedenken dat de wijde wereld om het klooster er straks ook zo uit zal zien alsof de tijden van de Kruisheeren teruggekomen zijn.

Uit: Toal en Taiken september/oktober 2007-11-11

Tekst: Harm van der Veen

Vertaling: Luuk Houwing