At This Table

กลอนสรตะ Phra-

นานา เวลานับ จินตนาถ

เนื่องบัญชร บัญชาชาติ เช่นนี้

ปราชญ์เปรื่อง กระเดื่อง เวที

ว่าที่มี ภารตี เจรจา

เนื่องเพ-ลา ภาระ พระกับธง

พระองค์ กับสงฆ์ เจ้าข้า

สัมพุทธเจ้า ๓ พระ ประติมา

๓ เวลา จรดเช้า จดเย็น

สีแดง สีแห่ง พระชาติ

บรมนาถ น้ำเงิน มิเว้น

หนังสือตรา อมรา พรรณเวร

พระเณร เนื่องกับ พุทธองค์

พระปิฎกธรรม MBU.๑๐/๕๙๙.

ข้อเรื่อง มโนธาตุ ปัจจุบัน

การพูดคุยกับสมัยปัจจุบัน ยาก! ประหนึ่ง ดั่งกะ จะไม่มีทางสำเร็จเผล็ดผลได้เลย ฉะนั้น อาณัติสัญญาณ ที่เราจะให้เกิดมรรค และพลังความสำเร็จได้บ้าง คือ พึงจะคง พูดคุย ควรกับอนาคต เมื่อหลายร้อย -พันปีหน้า ตั้งคุยกับคนที่โน่น จะดีกว่า ซึ่ง เพราะ เป็นไปโดยสมัย โดยฐาน ที่เราได้ใช้ความดีของอนาคต กันไป จวนแทบหมดแล้ว ฉะนั้น ก็มิอาจจะทราบ , ฉะนั้น ก็จึงควรจะพูดคุยแต่กับคนอนาคต โดยที่พวกเรา ในทุกวันนี้ พึงเลิกสนใจ จำพวกเศษซากสิ่งสาระ เรื่อง ที่เป็นไปในโลกปัจจุบัน พวกนี้ ให้พ้นไปบ้างเสียทีเถิด

เรื่องที่สุดขีด เท่าที่ว่านี้ ที่มีอยู่เรื่อย ก็คือเรื่อง‘ประณามฉายา’ ท่าน , และก็เรื่องการกระทำ ด้วยใจรักต่อใจ ที่มีแน่วต่อ‘Model’ ฉะนั้น , ไม่มีแบบอย่างอื่นไร ที่ชีวิตกระจอก ๆ และทุกข์อยู่เสมอ อันนี้ ที่เป็นมา ตราบจน กระทั่งที่จะเป็นไป นี้ จะสนใจด้วย เรื่องแบบอื่น ๆ กว่านี้ จะมีค่าอีก 

ฉะนั้น หวังการสมบูรณ์ ดับพลันหมดสิ้น สูญ!หาย หรือได้คงไว้ดั่งเดิม ไว้ได้ ไม่น้อยลง กับประณาม และการสน แบบ Model นั้น หวังไม่ให้ลบเลือน ตลอดไป , ที่จะทำพ่วงผูก กระสัน!มั่นคง ใคร่กระทำ แลไม่ทำ! ก็ตาม จะได้หมาย หามาทับ มาเทียบรวมกับ ถูก/ผิด

แต่กับบทขัด และบทขันธ์ ซึ่งจะไม่ขอมีท่าที อันใด ๆ อื่นใด กับเรื่องของยุคสมัยนี้ อีกต่อไป , เมื่อ เรามีหนทางที่ไม่ทำ และทำความจริง ให้หลีกออกไปจาก ถูก/ผิดฉะนั้น , ทุกท่าน ทุกคน พึงควรเห็น และควรบอกด้วยว่า ข้าพเจ้า พึงควรจะทำอย่างไรบ้าง

แก่การที่จะ เทียบ รวม เรื่องประณาม (ฉายา) กับ Model และสลักลึก ลง ซึ่ง ถูก/ผิด นั้น ๆ ฉะนั้น รวมเข้าด้วยกัน ให้ไปตลอดวิชาอักษร ของไทย ของเรา ซึ่ง ยกว่าเป็นวิธีการอันมุ่งเขียนตัวพิมพ์ โดยมิต้องสน ถึงเรื่อง ของการสร้างความเจริญ ในเรื่องของการเขียนตัวเขียน จนมากภาระ ไม่ไหว

อย่างนั้น แล้ว โดยฐานที่ เราท่าน ทุกคน จะทำนี้ (เขียนตัวพิมพ์) ก็จงพึง กระทำ ไปด้วย กะฐานที่โลก ทุกอย่าง ยังคงเป็นโลก อันที่มีชื่อแน่นอน เป็นอย่างเดียวว่า นี้ เป็นโลกกิเลส

เรื่องก็ค่อนข้างที่จะเห็นชัดแล้วว่า ผู้คน ผลประชา ที่ท่านจะมารู้มาเกี่ยว มาสรรสร้าง ความเจริญวัฒนาดี ต่อแก่เรื่องพระไตรปิฎก คงจะเป็น แด่ที่คน ยุค หลายร้อย หลายพันปี เมื่อหน้า นานแล้วโน้น ท่านจึ่งจะมาปรับเหมาะเพราะดี ให้มี คนได้มาสนใจอย่างตรงประเด็น , ฉะนั้น ก็ดี ที่ท่านผู้มีความรู้ ผู้มีความหวัง ที่ดี ทั้งหลาย จะจงมั่น ขยันตั้งตัวมั่นคง ไม่มามัวพูดกับแค่กิเลส หรือว่าแค่พูด กับแต่คนในยุคนี้ มาก เพราะว่าเป็นห่วงความสัมพันธ์ ที่ดีและไม่ดี แต่แค่ยุคนี้ จะพึงยกไว้ก่อน , ฉะนั้นแล้ว ในเมื่อมีแต่ความมืดมนจนหนทางอยู่เสมอ ๆ อาภัพอับจนอยู่เสมอ แล้ว ไม่ควรแต่มุ่งตั้ง เล็งแล แผ่กระจาย ส่งบท ส่วนที่สถิตสำคัญ จะมา ทำตรงไหน เพียงนี้ ก็จะไม่พบผู้คนมาสนใจได้ , เพราะเรื่องพึงกระทำ ไปแก่คนในอีก หลายร้อย -พันปี เมื่อข้างหน้า ยุคสมัยโน้น เพื่อกาลอนาคต เมื่อภายหน้าโน้น ก็พอ