Partycje

Dysk fizyczny można dzielić na dyski logiczne.

Dysk logiczny można formatować i można mu przypisać literę dysku.

Pierwszą literą dla dysków twardych jest litera C. Najczęściej na dysku C umieszczony jest system operacyjny Windows - jest to dysk podstawowy (partycja podstawowa)

Partycja podstawowa to część dysku fizycznego, na której można przechowywać dane lub system operacyjny.

Partycja rozszerzona – rodzaj partycji, który można tworzyć tylko na podstawowych dyskach MBR (ang.) master boot record.

Dysk MBR może zawierać maksymalnie cztery partycje podstawowe albo trzy partycje podstawowe i jedną partycję rozszerzoną z wieloma partycjami logicznymi.

Tablica partycji (ang. partition table) – jest przechowywana w master boot rekordzie pierwszego sektora dysku twardego. Struktura ta zajmuje 64 bajty w której są 4 wpisy (po 16 bajtów każdy) Tabela partycji typu MBR ma poważne ograniczenia. Nie pozwala bowiem na zapisanie informacji o partycjach zajmujących więcej jak 2 TB.

Tablica partycji GPT (GUID Partition Table)

Wraz z pojawieniem się dysków twardych o dużych pojemnościach opracowano nowy standard zawierający dwupoziomową tabelę partycji, w którym pierwszy sektor tylko opisuje tabelę partycji, a sama tabela mieści się w sektorze drugim. Tablica partycji umieszczona w drugim sektorze zawiera do 128 wpisów z informacjami o utworzonych partycjach.

Wyświetlenie lub zmiana stylu: - diskpart, list disk, convert

lub diskmgmt.msc i właściwości na dysku

Klaster dyskowy (ang. disk cluster) - w systemie plików podstawowa jednostka przechowywania danych, składająca się z jednego lub kilku sektorów nośnika danych. Obszar jednego klastra można wypełnić danymi należącymi tylko do jednego pliku.

W najczęściej używanym aktualnie systemie plików NTFS przyjmuje się domyślną wielkość klastra 4 kB, minimalna wynosi 512 bajtów, a maksymalna 64 kB.

W systemie FAT i FAT32, gdy sektory dyskowe mają rozmiar większy od 512 bajtów, można tworzyć klastry nawet 128 kB i 256 kB.

Przydatne linki:

partycjonowanie_wikipedia

Partycje_Windows8_Benchmark

partycjonowanie-Windows7

programy do partycjonowania dysku

RAID - poradnik

Raid_macierze

Sprawdzanie wydajności dysku - HD Tune

Nrzędzie do testowania wydajności urządzeń magazynujących dane - ATTO Disc

instalacja Windows

stronicowanie pamięci Windows7

pamięć podręczna

Pomocnicze

Pamięć wirtualna łączy pamięć RAM komputera z tymczasowym miejscem na dysku twardym. Kiedy jest za mało pamięci RAM, pamięć wirtualna umożliwia przeniesienie danych z pamięci RAM do miejsca nazywanego plikiem stronicowania. Przenoszenie danych do i z pliku stronicowania zwalnia pamięć RAM, umożliwiając komputerowi sprawne działanie.W systemie Windows początkowy minimalny rozmiar pliku stronicowania jest ustawiany na wartość równą wielkości pamięci RAM zainstalowanej w komputerze, a jego maksymalny rozmiar jest trzy razy większy niż wielkość pamięci RAM zainstalowanej w komputerze.