Linux

Partycji podstawowych może być co najwyżej 4. Dlatego wymyślono partycje rozszerzone.

Zobacz film/długi!/:

zarządzanie dyskami w środowisku Linux

W systemach z rodziny Unix partycje znajdują się w folderach /dev/hdxy (dyski ATA) lub /dev/sdxy (dyski SATA, SCSI, zewnętrzne dyski USB i inne). dyski-disks: link

polecenia-dyski-terminal: wiki.org

Popularne systemy plików linuxa: Minix, xia, Ext, Ext2, Ext3, Ext4, umsdos, msdos, ReiserFS, vfat, XFS, proc, JFS, smb, NFS, ncp, Swap, iso9660, Sysv, hpfs, Affs, ufs

Minix – pierwszy system plików wykorzystywany w linuxie, który został stworzony jeszcze przed powstaniem linuxa dla systemu operacyjnego o nazwie MINIX.

Posiadał kilka ograniczeń:

•długość nazwy pliku maksymalnie 14 znaków, (po pewnym czasie zwiększono do 30 znaków)

•wielkośc partycji nie większa niż 64 MB,

Ext (EXTENDED FILE SYSTEM) – następca Minix File System, dopuszczał pliki i partycje do rozmiaru 2 GB oraz długości nazw plików do 255 znaków. Miał jedną dużą wadę, która spowodowała, że nie stał się popularny: sposób zapamiętywania wolnych bloków i węzłów doprowadzał do znacznej fragmentacji dysku co wpływało negatywnie na wydajność systemu.

Ext2 - zastąpił ext i w krótkim czasie stał się podstawowym systemem plików dla linuxa. W porównaniu do poprzednika ma wiele zalet:

•obsługuje partycje o wielkości do 4 TB, pliki o wielkości do 2 GB,

•rozpoznaje uszkodzenie systemu plików,

•automatycznie naprawia uszkodzone sektory za pomocą programu e2fsck,

•automatycznie sprawdza system po awarii i co określony czas, posiada wysoką wydajność dzięki przeciwdziałanie fragmentacji

Wady:

•długotrwałe sprawdzanie systemu plików po niepoprawnym zamknięciu,

•niska wydajność dla bardzo małych plików,

•mało efektywna obsługa katalogów.

Ext3 - nowoczesny system plików oparty na ext2. Domyślny w większości dystrybucji systemu GNU/Linux opartych na jądrze2.4 oraz nowszych.

Ext4 - Rozwój systemu ext4 rozpoczął się w 2006 roku wraz z opracowaniem dwóch zmian dla ext3. Pierwsza z nich rozszerzyła wielkość numeru bloku do 48 bitów, druga zaś zastąpiła mechanizm pośredniego adresowania bloków przez tzw. extenty, a więc obszary bloków danych. System plików ext4 pracuje z 48-bitowymi numerami bloków przy standardowej wielkości bloku  wynoszącej 4 kilobajty. Dzięki temu wielkość systemu plików może wynosić do 248 bloków po 4 kB, a więc jeden eksabajt (1024 petabajty), zamiast jak w przypadku ext3 – 16 terabajtów.