SpiegelGedachte 5-4-2013: De impact van jeugdervaringen
Post date: Apr 5, 2013 6:23:41 AM
Het zal je als kind maar gebeuren:
je doet iets wat niet mag en je moeder wordt boos,
niet zomaar boos, maar zo boos dat ze een paar week niets tegen je zegt.
Je wordt naar boven gestuurd en 's avonds brengt je vader je je eten op je kamer.
Je bent niet welkom om mee te eten aan tafel ...
Wanneer ik zoiets hoor dan stemt me dat verdrietig.
Wat moet dit een ontzettend traumatische ervaring geweest zijn voor dit kind!
Nog zo jong en afhankelijk en dan meemaken dat je ouders zich tegen je keren.
Een kind kan daar gewoon niet mee omgaan.
Je hoeft je dan ook niet te verbazen dat deze ervaring zijn sporen nagelaten heeft in het leven van dit kind.
Inmiddels is het meisje, dat dit overkwam, al lang volwassen geworden.
Maar omgaan met boosheid van anderen, dat is voor haar ontzettend moeilijk.
Zodra iemand zijn of haar stem maar een beetje verheft,
dan gaan bij haar intern de alarmbellen rinkelen.
Haar ervaringen in het verleden hebben haar doen uitgroeien tot een conflictvermijder
en dus zegt ze bij de eerste signalen van boosheid maar niet meer wat haar wensen en irritaties zijn.
"Laat dan maar ...", denkt ze, maar ondertussen verliest ze beetje bij beetje zichzelf.
Wat zich vervolgens weer vertaalt in allerlei lichamelijke spanningsklachten en een gevoel van ontevredenheid.
Ze ziet in dat het zo niet langer kan en zoekt daarom hulp voor haar probleem.
Wat doet het met jou wanneer je zo'n verhaal leest?
Raakt het je, komt het wellicht ook dicht bij oude pijn die jij vanuit je opvoeding met je meedraagt?
Dat is heel goed mogelijk.
Want ook al houden ouders in de regel heel veel van hun kinderen,
desondanks gebeuren er rond de opvoeding dingen die een kind kunnen beschadigen.
Geen enkele ouder is immers volmaakt.
Wanneer jij in je jeugd emotioneel verwond bent geraakt,
welk spoor heeft dit dan in jouw leven achtergelaten?
Op welke manier en in welke mate wordt jouw huidige gedrag
nog steeds bepaald door ervaringen uit het verleden?
Wanneer je als ouder een dergelijk verhaal leest,
dan voel je vast iets van de grote verantwoordelijkheid die er op je rust.
Als ouders ben je immers ontzettend belangrijk voor je kinderen.
Jouw doen en laten zal een grote impact hebben op hen.
Jouw gedrag kan hen maken, maar helaas soms ook breken.
Neem je daarom steeds weer voor liefdevol voor je kinderen te zijn.
Doe je best en wanneer je struikelt, durf dan te erkennen dat je mis zat.
Doe zo wat je kunt om een positieve impact op je kind na te laten.
Daar help je je kind mee.
En daar zal hij of zij nog jaren lang profijt van hebben.
Mocht je naar aanleiding van deze SpiegelGedachte willen reageren?
Doe het gerust, ik hoor graag van je.