SpiegelGedachte 16-11-2012 Kiezen op elkaar, wees moedig!
Post date: Nov 16, 2012 7:28:30 AM
Daar lig ik dan in de stoel, overgeleverd aan de deskundige handen van mijn tandarts,
ik kijk naar het witte plafond terwijl hij volop zit te wrikken in mijn wijd openstaande mond.
De beste man doet natuurlijk zijn uiterste best:
kies naar achteren, dan weer op volle kracht vooruit,
een beetje naar links, een beetje naar rechts.
Kr,kr,kr, een vreselijk gekraak bereikt zo af en toe mijn oren.
Het valt niet mee, maar na een tijdje geeft mijn kies zich dan toch gewonnen.
Glunderend van oor tot oor houdt de tandarts mijn kies in zijn handen.
Of ik de kies ook nog mee naar huis wil hebben?
Nou nee, dank u, dergelijke souvenirtjes spaar ik niet.
Ik ben al lang blij dat ik van die vervelende pijngevende kies af ben.
Ik laat mijn blik nog even over de boosdoener van mijn ellende gaan
en dan keur ik het geen blik meer waardig.
Na jaren van trouwe kauwdiensten neem ik afscheid van mijn kies.
Het is klaar, wat mij betreft weg ermee.
Is er bij jou al lezend een ietwat akelig gevoel naar boven gekomen?
Denk je: "Brr, dergelijke tandartsverhalen hoeven voor mij niet zo nodig, ander onderwerp graag."
Maar ja soms kun je er gewoon niet omheen,
dwingen de omstandigheden je om toch naar de tandarts te gaan.
Inwendig voelde ik ook best wel een beetje spanning over wat er zou gaan gebeuren.
Zou het lukken of zou ik naar de kaakchirurg moeten, zoals eerder al eens het geval was?
Zou het niet teveel pijn gaan doen?
En hoeveel last van "napret" zou ik hebben?
Ja, een beetje angst voor de tandarts is niemand vreemd denk ik,
zeker wanneer je weet dat er een behandeling op het program staat.
In het dagelijks leven lopen we allemaal wel eens tegen situaties aan die in meer of mindere mate angstgevoelens bij ons oproepen.
Angst, die zelfs zo groot kan zijn, dat de angst voor een tandarts daarbij in het niet valt.
Hoe handel jij wanneer angst jouw levenspad kruist?
Ben jij geneigd om de dingen die angst bij je oproepen te vermijden?
Om bij het voorbeeld van de tandarts te blijven:
slik je liever een paar weken paracetamol in de ijdele hoop dat de kiespijn alsnog vanzelf overgaat?
Of zet je je kiezen op elkaar en durf je je angst in de ogen te kijken?
Durf je te handelen naar wat het beste voor je is of laat je je leiden door je angst?
Het vraagt moed om het juiste te doen wanneer angst om de hoek komt kijken.
Moedig zijn betekent dan niet dat je geen angst meer voelt,
maar moed betekent dóórgaan ondanks je angst.
Moed helpt je over het obstakel van je angst heen,
moed zorgt ervoor dat je angsten het niet van jou winnen.
Laat je toch niet beperken en belemmeren door je angsten, maar doe wat het beste voor je is.
Wees moedig, dat is nog altijd de beste remedie tegen bangheid.
Dus: kiezen op elkaar en doorbijten, laat je niet in de tang nemen door je angst!