Χωρίς τίτλο

Με τις διαφαινόμενες πολιτικές ἀνακατατάξεις, διαφαίνονται κάποιες προοπτικές μικροβελτιώσεων στην καθημερινότητα. Δεν τρέφονται βέβαια αὐταπάτες αἰσθητῆς ἐπανακτήσεως ὑλικῶν κεκτημένων, καθώς αὐτές συνεπάγονται ἀνακατανομές/ἀπαλλοτριώσεις συσσωρευμένου πλούτου πού εἶναι ἀδιανόητες ἀπό τά πάνω και θα ἀπαιτοῦσαν σφοδρή ταξική ἐξέγερση ἀπό τη βάση. Το βιοτικό ἐπίπεδο τῶν ἐργαζομένων ἐν τούτοις διέπεται και ἀπό ἄλλες, μη χρηματικές, ποιοτικές παραμέτρους. Τέτοιες παράμετροι ἐτρώθησαν βάναυσα ἀπό τίς τρισάθλιες, ἀπελθοῦσες μνημονιακές συγκοινωνιακές «διοικήσεις» και ἰδιαίτερα την τελευταία. Οἱ συγκοινωνίες «διοικήθηκαν» ἀποκλειστικά με ἐργαλεῖο τόν ἄνωθεν ἐκπορευόμενο ἀντεργατικό ψυχολογικό πόλεμο, πέρα και πάνω ἀπό τις κτηνώδεις μειώσεις τοῦ ἐργατικοῦ εἰσοδήματος. Τέτοιο μαζικό ἐργασιακό bullying και δη σχεδόν αδιαμαρτύρητο θα ἦταν ἀδιανόητο πρίν τον ἐκφυλισμό τῆς μεταπολιτεύσεως στη σημερινή κατάντια, και πρωτίστως ἀτιμάζει ἐμᾶς τους ἴδιους στο βαθμό πού το κατάπιαμε ἐθελόδουλα.

Οὐδεμία ἀποτελεσματική διαβούλευση ὑπῆρξε και οὐδεμία δημοκρατικότητα στον ἐργασιακό χῶρο (πράγμα πού καθιστᾶ και ὁλόκληρη την «κοινοβουλευτική δημοκρατία» κενή περιεχομένου). Μαζικές, τρομοκρατικές, ἀναξιοκρατικές δυσμενεῖς μεταθέσεις ἐν εἴδει καψονιοῦ χωρίς καμμία ἐπιχειρησιακή αίτια, τοὐναντίον μάλιστα διαλυτικές για τη δομή και την ἀποτελεσματικότητα (ὅποια εἶχε ἀπομείνει) λιγότερο ἀνυπόφορων ἐποχῶν. Και αὐτή, και κάθε ἄλλη ἐσωτερική ὑπονόμευση ἐν πολλοῖς πέτυχε το στόχο τῆς ἐντατικοποίησης σε ἀπάνθρωπο βαθμό και τῆς αὐξανόμενης ἐργολαβοποίησης. Το μέγιστο ἀνοσιούργημα ὑπῆρξε ἡ πειθαρχική δίωξη ἀξίων συναδέλφων πού διεφύλατταν την ἐργασιακή άσφάλεια, ὅταν ἡ διευθυντική ἀσυδοσία την διακύβευε ἐπικίνδυνα στο βωμό του ὑλικοῦ και ψυχολογικοῦ πόλεμου ἐναντίον μας.

Ἀκόμη και ἡ μεταξύ μας ἀλληλεγγύη χωλαίνει ἀπαράδεκτα. Κανονικά στην πρώτη ἀπόπειρα ἄδικης δίωξης θα ὀφείλαμε να κινητοποιηθουμε και να παραλύσουμε τη συγκοινωνία ἄμεσα και ἀνυποχώρητα. Ἀκόμη και τώρα ὅμως, πρέπει να ἀναπληρώσουμε ὅλη την ὑστέρηση ἀγωνιστικότητας τῆς τελευταίας διετίας, ΝΑ ΣΑΡΏΣΟΥΜΕ ὅΛΟ ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΌ ἔΚΤΡΩΜΑ ΤῶΝ ἀΠΕΛΘΟΥΣῶΝ «ΔΙΟΙΚΉΣΕΩΝ» ΣΕ ΧΡΌΝΟ-ΡΕΚΌΡ. Ἡ ψυχολογική ἀναπτέρωση ἀπό αὐτό το ἀνέξοδο μεν, πλην σημαντικό ποιοτικό ἅλμα θα μᾶς ὁπλίσει και θα μᾶς ὀργανώσει για τά ἑπόμενα στάδια τῆς ἐπανακτήσεως ὑφαρπαγέντος πλούτου ἀπό τά καπιταλιστικά παράσιτα.

Στην περαιτέρω πορεία μας προέχει να τηρήσουμε ὑπ’ὄψη τά ἑξῆς:

1. Οἱ ἐγκάθετες «διοικήσεις» συνεπικουροῦντο στα αἰσχη τους ἀπό μία κρίσιμη μάζα ἀντεργατικότατων και ἀντιδραστικότατων «στελεχων». Πρόκειται για τύπους ἀντιδραστικούς, ἑνίοτε φαινομενικά ἀπολίτικους, ἑνίοτε λειτουργοῦντες μέσα σε κλίκες, πού ὡς μόνη ἀρχή ὑπηρετοῦν το «δίκιο τοῦ ἀφεντικοῦ» με ἕνα μεῖγμα ἀλαζονείας προς τους κάτω και δουλοπρέπειας προς τους ἐπάνω. Τον ἐργαζόμενο τον θέλουν σαν ἕνα τυφλά ὑπάκουο ἐργαλεῖο πού θα στερεῖται ὁποιασδήποτε συνδιαμόρφωσης και συμμετοχῆς στο παραγόμενο προϊόν και στη διαδικασία πού το διέπει. Ἄν μπορεῖ να βρεθεῖ για κάποιους ἀπό δαύτους κάποια παραγωγική ἀπασχόληση στον πυθμένα τῆς ἱεραρχίας και μακριά ἀπό , πάει καλά …

Τη «ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ» πού δυστυχῶς εὐαγγελίζεται ὁ ἀπροκάλυπτος ρεφορμισμός, στους χώρους εὐθύνης μας, πρέπει να την πετάξουμε ἔμπρακτα στον σκουπιδοτενεκέ και να οἰκοδομήσουμε ἐκ τοῦ μηδενός τις ἀπαιτούμενες ὀργανωτικές δομές για ὑγιή, ἀπέριττη και ὀρθολογική λειτουργία.

2. Χειρότερο ἀπό το να ἀδικηθεῖ κάποιος εἶναι το να ἀδικήσει. Ὑπάρχει μεγάλος ἀριθμός συντηρητικῶν μεν συναδέλφων, πλην ὅμως δίκαιων, ἀξιοπρεπῶν και ἐπαγγελματιῶν. Δεν νοεῖται στο ὄνομα τῆς ὁποιασδήποτε ἀγανακτήσεως με το ὅλο καθεστώς να πληρώσουν ἀνομήματα ἄλλων. Τους βλέπουμε ἀνάμεσά μας, εἶναι ἄνθρωποι πού:

• Διατήρησαν την ἀξιοπρέπειά τους και δεν καταδέχτηκαν να ἐκφυλισθοῦν σέ γλοιώδη σκουλήκια χάριν τῆς εὐνοιοκρατίας

• Δεν διολίσθησαν σε χυδαῖο ατομισμό και κράτησαν το ἀπαιτούμενο για τον ἐπαγγελματικό μας χῶρο “espirit de corps” καί ὑγιή συναδελφική ἀλληλεγγύη

• Δεν ὑπέπεσαν σε ποιοτικούς συμβιβασμούς

• Ἀρνήθηκαν το χαφιεδισμό, και πολύ περισσότερο το ρουφιάνεμα, ὡς μέσο διοικήσεως και ἀνελίξεως

Πρωτίστως λοιπόν να μη θιγεῖ ἐν ἀδίκῳ ἡ τιμή & ὑπόληψή των, ὁ ἐπαγγελματισμός των και να τους ἐξασφαλισθεῖ ἀξιοπρεπής θέση στην παραγωγική διαδικασία.