Afgelopen zondag pakte ik een tas in met een flinke stapel vinyl en enkele cd’s.
Ik ging op bezoek bij ons zeer gewaardeerde forumlid Audiofreak.
Zijn passie is nu eenmaal vinyl dus ik wist wat me te wachten stond.
Nadat mijn wegwijs-Piet mij rond elven voor de deur had afgeleverd werd ik allerhartelijkst ontvangen door Audiofreak.
Na een paar bakken koffie en een hoop geouwehoer togen we naar de zolderverdieping.
Het is wél opvallend dat steeds meer forumleden de zolder ontdekken als luisterwalhalla…
Wat als eerste de aandacht trok was Audiofreaks jongste aanwinst: een setje Sonus Faber Concerto’s. Zeer fraai afgewerkt in notenhout(zijkant) en leder(front).
Ontzettend mooi om te zien, maar in eerste instantie had ik zo m’n bedenkingen over de klank gezien de geringe afmetingen(gaan tot 40Hz) van de SF’s.
Met de rest van de set was ik reeds bekend. De AudioAnalogue pre/power combo heeft vorig jaar bij mij op zolder de Translator Reference aangestuurd en heeft toen zijn kwaliteiten reeds laten horen.
Het pronkstuk van de luisterruimte was zonder meer het Denon DP80 loopwerk met het Jan Allaerts MC1 Boron element.
Met de fabelachtige kwaliteiten van de JA had ik bij Audio Selectief al kennis gemaakt maar dat was al weer een tijdje geleden.
Tijd voor een opfrisser dus.
Normaliter verkeerd de JA in gezelschap van een Ah! Phonotrap, maar Audiofreak had tijdelijk een Moscode Super It te logeren die wat beter bij de kwaliteiten van dit element past.
De set stond overdwars met de Concerto's een flink eind van de schuine achterwand.
Tijd om even aan deze, voor mij nieuwe, set te wennen.
Clapton beet de spits af en ik bevond mij ineens in een “bel” van muziek. De muziek kwam dermate los van de speakers dat ik mij als het ware op de 1e rij waande.
Thuis zit ik doorgaans op de 5e…
Mijn scepsis over deze “spreeuwenkastjes”
begon te smelten. Er werd een heel fraai en gedetailleerd 3-D plaatje voor mij neergezet. Het deed mij enigszins aan de Master Contemporary denken. Die bouwde ook zo moeiteloos een natuurlijke plaatje.
Alleen kon de SF niet zoveel “druk” opbouwen. Maar toch….alles was in verhouding en je kon de muziek voelen in de bank.
Attack, plaatsing en ruimte; het was er allemaal. Met veel gemak.
Ik had enkel wat moeite met de hoogweergave. Lekker sprankelend en open, dat wel,
maar voor mij wat te fel (s-jes) en op de langere duur vermoeiend..
Divers vinyl passeerde de revue. Ondanks het verschil in de opnames bleef het sprankelende, heldere karakter van de SF’s duidelijk aanwezig.
Begrijp me niet verkeerd. Dit is puur een kwestie van smaak en niet om de set te kakken te zetten.
Mijn maag begon inmiddels te knorren en we lieten de zolder even voor wat ie was om de honger te stillen.
Na het vullen van de "broodtrommel" en wat socializen gingen we door met de sessie.
Audiofreak had mij gevraagd om een JvG interconnect mee te nemen voor een vergelijk. De JvG was van het type II, puur zilver. De in gebruik zijnde kabel (Xindak??) tussen phono en preamp was van het verzilverde soort en was eveneens tijdelijk in huize Audiofreak.
Katie lied van Steely Dan werd op de DP80 gespannen en we werden getrakteerd op een fraai staaltje vakwerk uit de mid -70’s.
Tijd om even te wisselen. Xindak eruit, JvG ertussen.
Na 2 minuten luisteren naar “Chain Lightning” keken Audiofreak in ik elkaar aan en we kwamen tot een eensluidende conclusie:
- het felle hoog en de nadrukkelijke s-jes waren weg
- een gedeelte van de “bel” ook
- het laag had meer body
In mijn opinie was de klankbalans nu een stuk beter. Veel prettiger luisteren. Niet meer zo spectaculair als eerst, maar alles was er.
Ik had zelf de indruk dat Audiofreak toch wel wat miste nu.
De partner van Audiofreak arriveerde en kwam ons welkom heten. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat het al zes uur was. Mijn tijd was “op”.
Na een hartelijk afscheid verliet ik Almere en toog huiswaards.
Audiofreak en Yvonne, hartelijk dank voor jullie gastvrijheid.
PS
Audiofreak en ik waren nog veel meer van plan. Hij had zijn zolder laten doorfluiten door akoestiek-goeroe Toine Dingemans en ik had die middag kennisgemaakt met zijn diffusors. We wilden ze voor de verandering eens weghalen om het effect te horen.
Daar kwam helemaal niets van. Net zoals van het foto’s maken. Sorry daarvoor.
Bij een volgende gelegenheid?
Errata
De betreffende kabel was geen Xindak, maar een nieuw kabelmerk. Het was een 50cm puur-zilver-met-een-vleugje-goud uitvoering.