Dit Nelklid wil niet vindbaar zijn via deze openbare site. De gegevens zijn door Nelkleden wel in te zien in de Nelk postbus infonelk@yahoo.com.
Profiel van "Schuilvink", 14 februari 1996:
geboren 19 november 1952.
Inkomsten: bijna 1 jaar een bijstandsuitkering.
In 1974 werden mijn vrouw en ik vegetariër en een paar
jaar later, mede door beinvloeding van De Kleine Aarde
(toen héél anders!) hebben we in 1977 besloten naar de
provincie Groningen te verhuizen. We hebben daar toen
voor f 42.000 k.k. een in slechte staat verkerend
arbeiderswoninkje met een halve hectare gekocht. Het
idee was om zoveel mogelijk zelfvoorzienend te gaan
functioneren, immers dat zou de kosten van het bestaan
en daarmee de concessie om geld te moeten verdienen
in een wereld die de onze niet was, flink doen afnemen.
Er zou meer ruimte in ons leven ontstaan voor rust,
natuur, ecologie en liefde.
In theorie was eigenlijk alles al in kannen en kruiken;
nu alleen de praktijk nog. Dat laatste is, naar ik eerlijk
moet bekennen, flink tegengevallen. Aanvankelijk liepen
we in zeven sloten tegelijk. Een tuin bewerken, een
windmolen construeren, een schuur bouwen, bomen poten,
grond ontginnen, graan telen en eigen brood bakken,
wecken, gratis en verantwoord autorijden, brandhout
zagen en stoken etc. Eigenlijk liep dat niet. Het was te
veel tegelijkertijd.
Er is toen besloten dat we ons eerst op de technologie
zouden richten om de ervaringen hiermee te integreren
in ons nog te bouwen woonhuis. Deze ideeën zouden
ook zeer kostenverlagend werken bij de bouwen later
bij het gebruik van het woonhuis. Daarnaast zouden de
produkten van het land beter verwerkt en opgeslagen
kunnen worden. De tuin met de daarbij behorende
werkzaamheden lieten we dus eerst schieten. De bomen
en fruitbomen, die er inmiddels al stonden, daar moesten
we wel mee door, en ik kan je verzekeren: verpoten,"
snoeien, dunnen en zagen zijn inmiddels al een hele klus.
Er werden ook drie kinderen geboren. Mijn ex werkte
toen halve dagen, dus moest ik halve dagen op onze
kinderen passen. Een heel mooie tijd. Alleen gingen de
kinderen naarmate er meer kwamen meer tijd vragen.
De tijd die daarna overbleef was nodig voor snoeien,
brandhout zagen, verbouwen, materiaal aanvoeren, wat
experimenten doen en de andere dagelijkse zaken
verrichten. Zo heb ik elf jaar met kinderen onder de vier
jaar gezeten, en met een heleboel werk waardoor ik zeer
sterk aan huis gebonden raakte. Dit werd nog erger omdat
de gemeente mij verbood om in onze schuur, die al ver
klaar was, te gaan wonen. Wij mochten wel in ons
woonhuis, dat inmiddels al in zeer slechte staat verkeerde,
blijven wonen. Dit was het huis dat ik eigenlijk af wilde
breken! Dus moest ik eerst het woonhuis oplappen, en
pas daarna de schuur afbouwen. Ik werd erg moe. Vooral
als ik ook nog dacht aan de ontwikkeling van het
composttoilet, de zonnecollector voor warm water en
elektriciteit, de regenwatervoorziening, de benodigde
elektronica voor de windmolen, de constructie van ons
nieuwe woonhuis, de sap-pers, de dorsmachine, de ploeg,
de maalmolen, de waterzuivering etc.. Moe. moe, moe,
en inmiddels zonder het zelf in de gaten te hebben ook
in een flink sociaal isolement geraakt. Een duidelijk
neergaande spiraal.
Mijn vrouw, die altijd binding heeft gehouden met haar
werk, begon te twijfelen aan mijn inzet, integriteit en
ten slotte de hele ecologie. Wij zijn inmiddels ongeveer
een jaar uit elkaar. Een tijd van bezinning en inkeer. De
vraag ligt nog open of ik hier met mijn werk door kan
gaan. Een' aantal zaken zijn mij in ieder geval wel
duidelijker geworden.
Door ons krappe budget had ik de gewoonte om dingen
op te slaan waar ik wel wat in zag voor toekomstig
gebruik. Deze spullen kon ik vaak gratis of bijna voor
niets krijgen. Ik was nogal begaan met wat er anders
weggegooid zou worden. Het gevolg was dat de stapel
hout voor hergebruik enonn was, alsmede de berg schroot
en allerlei andere zaken. Enerzijds was dat erg
gemakkelijk want ik had alles onder handbereik.
Anderzijds kon ik m'n kont bijna niet keren van de meuk
en raakte ik m'n overzicht kwijt. Frustrerend was ook
dat als ik naveel moeite een stuk hout geheel spijkervrij
had gemaakt en er de verf had afgeschaafd, ik er vaak
veel houtworm in aantrof. Ook is gebleken dat oud hout
duidelijk veel gevoeliger is voor aantasting van deze edele
wonn dan vers hout. Daarnaast rot het ook sneller. Een
en ander heeft ertoe geleid dat het hele idee van
houtrecycling in een ander perspectief kwam te staan.
Ik heb inmiddels het grootste gedeelte van dat hout
afgevoerd, en wat een ruimte! Heerlijk gewoon! Daarna
ben ik het schroot gaan ruimen. Een weldaad. Ik begin
te ontdekken dat overzicht een door mij zwaar
onderschatte factor is geweest. Vaak is het zo dat als
je iets opslaat, je het vaak nog wel tig keer in de handen
hebt omdat je ruimte moet creëren, of omdat het in de
weg staat. En dat is ahsoluut niet praktisch. Voorlopig
blijft mijn motto dan ook: ruimen!
Mijn inmiddels gegroeide visie op NELK:
Voor NELK is niet een taak weggelegd om kernen te
creëren. Dat zullen de leden zelf of onderling moeten
regelen. Wel zou NELK een bemiddelende rol kunnen
vervullen als de leden daar zelf om vragen.
Ook kan NELK, door middel van Netwerk-nieuws, de
contacten onderling bevorderen. Dit zou veel beter
kunnen door meer te weten van de leden. Een eerste
aanzet hiertoe zou kunnen bestaan uit het feit dat ieder
lid zich in Netwerk-nieuws eens vrijblijvend voorstelt. Op
die manier is de beeldvonning van elkaar al een stuk
beter en kunnen zinvolle constructieve contacten veel
makkelijker gelegd worden. Dus stuur eens een
profielschets op van jezelf! Daarnaast lijkt mij Netwerk-nieuws
het aangewezen medium om positieve en negatieve
ervaringen in uit te wisselen zodat voorkomen kan worden
dat meerdere mensen dezelfde fouten gaan maken.
Als laatste lijkt het mij ook zeer belangrijk dat er via
Netwerk-nieuws ideeën aangedragen gaan worden hoe
bepaalde impasses te doorbreken. Zo is het niet eenvoudig
om met een uitkering iets te beginnen. Maar er blijken
toch mogelijkheden te zijn. Mogelijk heeft het vragen
naar een huurkoopwoning succes. Samen iets kopen moet
ook kunnen; je kunt met een bijstandsuitkering een
hypotheek afsluiten tot naar ik meen f 50.000, min, de
taxatie van het pand dat toelaat.
Toch wordt het steeds moeilijker om 'buiten' te wonen.
Het groeikernenbeleid is daar debet aan. Een idee dat
bij me opkwam en dat toch wel kans van slagen moet
hebben, althans in deze regio, is om hier een woning te
huren. Er staan hier legio woningen leeg in de nieuwbouw,
dus dat is absoluut geen probleem! En dan op fietsafstand,
al dan niet gemeenschappelijk, een flink stuk land te
kopen. Mogelijk probleem is of er een boer gevonden
kan worden die genegen is een stukje van zijn land te
verkopen of desnoods te verhuren. Ik meen dat een
hectare hier zo'n f 20.000 kost. De produkten van het
land zouden dan thuis verwerkt kunnen worden. Handig
zou het zijn om met meerderen in één straat te gaan
te wonen. Zo'n straat zal een geheel andere atmosfeer gaan
uitademen!