ALIENACJA RODZICIELSKA W POLSCE - PRZYKŁADY I PYTANIA (BADANIA WSTĘPNE)

Maciej Wojewódka

Poniżej przedstawiam przykładowe wstępne informacje uzyskane podczas prowadzenia przeze mnie projektu badawczego Alienacja rodzicielska (PA) - wstępne badania nad problemem i jego skutkami w Polsce, na podstawie ankiet Alienacja rodzicielska (PA) - wstępne rozpoznawanie objawów i efektów, rozmów z osobami, które doświadczają lub doświadczały tego problemu, a także dokonywanych bezpośrednich obserwacji oraz sprawy w których zwróciłem się o wyjaśnienie do Ministra Sprawiedliwości, związane z tym projektem.

Projekt badawczy Alienacja rodzicielska (PA) - wstępne badania nad problemem i jego skutkami w Polsce został objęty patronatem Europejskiego Roku Kreatywności i Innowacji w Polsce. Europejski Rok Kreatywności i Innowacji został ustanowiony decyzją Parlamentu Europejskiego na wniosek Komisji Europejskiej.

Alienacja rodzicielska to zespół świadomych, bądź nieświadomych zachowań wywołujących zaburzenia w relacji pomiędzy dzieckiem, a drugim rodzicem. Podczas alienacji rodzicielskiej indukowane są dziecku negatywne emocje, przekonania i postawy wobec drugiego rodzica, a poddawane temu procesowi dziecko może wykazywać zaburzenia psychiczne, emocjonalne i dotyczące zachowania.

Główne cele projektu to:

- przygotowanie podstaw pod dalsze prowadzenie badań (w tym dla opracowania metod diagnostycznych, względnie opracowanie tych metod);

- przygotowanie podstaw pod opracowanie metod terapeutycznych dla osób, w tym dzieci, dotkniętych tą formą przemocy emocjonalnej;

- przygotowanie materiałów mogących wspomóc zainicjowanie prac nad zmianami prawa rodzinnego w Polsce i ustaw powiązanych z tym tematem;

- przygotowanie materiałów publicystycznych dla celów edukacyjnych i profilaktycznych,

- wyciągnięcie wniosków służących dalszym badaniom nad problemem.

W poniższych przykładach stosunkowo skromnie zostały przedstawione negatywne efekty psychiczne, emocjonalne i dotyczące zachowania, jakie doznawały poddawane alienacji rodzicielskiej dzieci, gdyż możliwości zauważania tych problemów przez alienowanego rodzica są w znacznym stopniu ograniczone, jeśli w ogóle ma on taką sposobność.

Jednocześnie zapraszam do współpracy, podczas realizacji projektu badawczego Alienacja rodzicielska (PA) - wstępne badania nad problemem i jego skutkami w Polsce, wyższe uczelnie, instytuty naukowe, biegłych psychologów sądowych, poradnie psychologiczne i pedagogiczne, ośrodki pomocy społecznej, ośrodki pomocy rodzinie, organizacje pozarządowe oraz indywidualnych psychologów, pedagogów i prawników, a także inne zainteresowane osoby i instytucje.

Przykładowe wstępne informacje uzyskane podczas prowadzenia przeze mnie projektu badawczego Alienacja rodzicielska (PA) - wstępne badania nad problemem i jego skutkami w Polsce:

Syn - dorosłe dziecko poddawane alienacji rodzicielskiej w dzieciństwie, Warszawa

Obecny wiek - 44 lata, początek alienacji rodzicielskiej w wieku 4 lat

Matka opowiadała dziecku, że została skrzywdzona przez ojca. Ojciec był przedstawiany dziecku jako wzór beznadziejności, leniwy, abnegat, agresywny, nie zaspakający seksualnie, który nie potrafi zajmować się dzieckiem ani go dopilnować. Dziecko słyszało, że gdy spotka się z ojcem to nie odrobi lekcji oraz że jest taki jak ojciec, co nasilało się w sytuacji nieporozumień syna z matką. We wcześniejszych latach syn musiał z niechęcią przytakiwać matce, że ojciec jest taki jakim go opisywała.

Nie było możliwości aby ojciec, będący filologiem angielskim mógł pomagać dziecku w nauce, a matka narzucała synowi wybór nauki języka niemieckiego i włoskiego, które obecnie są mu mniej przydatne w pracy i w karierze zawodowej.

Syn zobaczył, jak ojczym wypycha ojca z domu oraz usłyszał pochwałę ojczyma przez matkę, w tej sprawie - że jest taki silny, bo jak uderzył ojca to aż mu okulary spadły. W efekcie ojciec przychodził spotykać się z dzieckiem po za domem, do szkoły. Telefonował do syna gdy nie było matki w domu.

Dziecko w obecności ojca czuło się jakby było w innym świecie, dobrze i swobodnie, a u matki był dryl, nadmiar obowiązków i ograniczone możliwości spotykania się z kolegami. Czuł się jak statek pływający pomiędzy portami, w których nikt nie chciał z nim porozmawiać co czuł w tej sytuacji.

Związek matki z ojczymem uważał za tajemniczy, nie dający mu pełnego obrazu związku pomiędzy mężczyzną, a kobietą w rodzinie.

W dzieciństwie był zamknięty w sobie, nieśmiały i wycofany, a obecnie uważa, że nie ma się z czego cieszyć. W liceum nawiązał kontakt terapeutyczny z psychologiem, czując, że jego indywidualność została zdeptana, co mu uniemożliwiało realizację własnych poglądów. Jego zaniżona samoocena przez dłuższy czas "włączała" poddańczość i usłużność, co uważa on za niezgodne z jego charakterem. Buntował się przeciwko temu. Miewał zamiary samobójcze i zastanawiał się jaka droga będzie najlepsza w tym celu. Równowagę pomagało mu branie tabletek uspakajających.

Miał trudności w nawiązywaniu związków intymnych z kobietami. Uważa, że najlepiej byłoby mu mieszkać z mężczyzną, chociaż nie ma skłonności homoseksualnych.Odczuwał brak wzorca co do relacji z kobietami. Pomimo, że nie miał problemów seksualnych w obszarze fizyczności z kobietami, występowały u niego problemy w szerszej płaszczyźnie tych relacji.

Jego małżeństwo przetrwało niespełna 2 lata. Zauważał, że żona powtarza zachowania matki. Jego dzieci również są poddawane alienacji rodzicielskiej. Uważa, że na zły dobór jego obecnej partnerki wpłynął fakt, że nie miał wypracowanej koncepcji doboru, poszukiwał w niej cech ojca, którego jego wyobrażone cechy miały być zaprzeczeniem cech matki, a pierwsze związki intymne zaczął nawiązywać dopiero na studiach.

Gdy podczas studiów poszukiwał pomocy terapeutycznej - jego informacje na temat alienacji rodzicielskiej nie były rozumiane i akceptowane przez psychologa, bo nie pasowało to do odpowiedzi w stosowanych przez niego testach. Podczas rozmowy z psychologiem padł nawet nieuzasadniony zarzut, że przesadza.

Rodzic 1 - ojciec, Kraków

Dwóch synów - 10 i 13 lat.

Czas trwania alienacji rodzicielskiej: 4 lata.

W momencie wywiadu synowie mieszkali z nim. Alienacja rodzicielska rozpoczęła się jeszcze podczas gdy oboje rodzice mieszkali razem. Matka okazywała agresję wobec ojca i robiła mu awantury, w obecności dzieci, a także karała je za rozmowy z ojcem np. poprzez zamykanie w pokoju lub zmuszanie do jedzenia na obiad to czego nie lubili.

Gdy ojciec uciekł z dziećmi do ośrodka dla osób dotkniętych przemocą, matka fałszywie oskarżyła go o molestowanie seksualne synów. Dzieci trafiły przejściowo do domu dziecka. Podczas ich pobytu tam matka poddawała je alienacji rodzicielskiej w czasie odwiedzin. Gdy sprawa dotycząca molestowania się wyjaśniła sąd przyznał opiekę tymczasową nad dziećmi ojcu, na czas postępowania rozwodowego. Po powrocie młodszy syn często popadał w stan podobny do katalepsji, względnie silnego wyłączenia się. Nie reagował ani na to co się do niego mówiło ani nawet na łaskotki, na które wcześniej silnie reagował. Matka ma uczęszczać na terapię do wspólnego terapeuty, do którego uczęszcza także ojciec z dziećmi, czego nie robi. Jednocześnie, pomimo starań ojca, odwiedza dzieci sporadycznie, próbując je poddawać alienacji rodzicielskiej.

Rodzic 2 - matka, Płociczno

Córka - 11 lat.

Czas trwania alienacji rodzicielskiej : 1 rok.

Brak sądowego ustalenia kontaktów z córką.

Ojciec zabrał 10-letnią córkę ze szkoły, po czym matka straciła z nią kontakt. Obecnie ojciec pokazuje córce dokumentacje z procesu sądowego, przypomina, prowokowane przez siebie, kłótnie z matką, wyzywa wulgarnie matkę i wypędza ją z podwórza w obecności córki. O jej ciotce, siostrze matki mówi - umarła cywilnie.

Dziecko demonstracyjnie okazuje niechęć do kontaktu z matką (osobiście i telefonicznie), tłumacząc m. in. zmęczeniem.

Rodzic 3 - ojciec, Sucha Beskidzka

Dwie córki ośmioletnie, syn - 3 lata.

Czas trwania alienacji rodzicielskiej: 3 lata.

Spotkania z dziećmi: weekendy.

Ojciec z matką w dobrych stosunkach. Dalej współżyją ze sobą. Nie zamierzają się rozwieść. Matka nie chce na co dzień opiekować się dziećmi. Zawiozła je do swoich rodziców. Siostra matki rości sobie prawo do opieki nad ich dziećmi. Mówi, że tak jej wywróżyła wróżka. Ojciec stara się często spotykać swoimi dziećmi, a wcześniej gdy mieszkał wspólnie z żoną, sprawował nad nimi główną opiekę. Obecnie gdy przyjeżdża do dzieci, babka wraz z ciotką organizują pokusy dla nich, aby odciągnąć je od

ojca. Podczas gdy przebywa z dziećmi babka udaje, że płacze, że nie zajmują się nią tylko są ze swoim ojcem i w efekcie wychodzi, pociągając je emocjonalnie za sobą. Ojciec wielokrotnie został pobity przez ojca i brata żony, w obecności swoich dzieci. Ma obdukcje lekarskie.

Rodzic 4 - ojciec, Kraków

Syn - 10 lat.

Czas trwania alienacji rodzicielskiej: 4 lata.

Spotkania: teoretycznie 2 razy w tygodniu (ugoda sądowa). Obecnie praktycznie nie ma możliwości spotkań z synem.

Ojciec szarpany przez brata matki, w obecności swojego dziecka, uderzony przez jej brata, a także na skutek fałszywego oskarżenia o przemoc przez matkę dziecka, spędził noc w areszcie policyjnym. Stosowane metody alienacji rodzicielskiej, przez matkę dziecka: szantaż emocjonalny (groźby pozostawienia dziecka), okazywanie niechęci w obecności dziecka (nie odzywanie się), wzbudzanie niechęci dziecka (krytykowanie zabawek kupowanych przez ojca i wykupywanych przez niego wycieczek), pozorowanie

zagrożenia ze strony ojca, nieprzestrzeganie ugody sądowej w sprawie kontaktów, zabranie telefonu komórkowego dziecku oraz nie proszenie dziecka do telefonu, gdy dzwoni ojciec, wszczynanie i prowokowanie awantur, krzyki oraz wulgarne słownictwo do ojca, w obecności dziecka, podawanie obiadu podczas gdy dziecko miało wyjść z ojcem, ograniczanie czasu kontaktu ojca z dzieckiem, utrudnianie w dostępie do dokumentacji lekarskiej dziecka oraz wyników szkolnych dziecka, nieinformowanie o pobycie w

szpitalu syna, brak współpracy w rozwiązywaniu problemów dziecka, obwinianie ojca przy dziecku za rozpad rodziny, fałszywe oskarżenia o maltretowanie matki i dziecka, oskarżanie ojca o chorobę psychiczną, okazywanie smutku związanego z pobytem dziecka z ojcem, przedstawianie negatywnego obrazu ojca, komentarze o skrzywdzeniu, sugerowanie, że rolę ojca przejmie brat matki oraz ciotka (osoba samotna) marząca o posiadaniu dziecka, najlepiej chłopczyka, wykorzystywanie dziecka do zbierania

informacji o ojcu, podsłuchiwanie rozmów telefonicznych syna z ojcem lub nagrywanie ich rozmów, zabieranie dziecka z domu w terminach uzgadnianych wizyt, agresywne zachowania matki wobec ojca po powrocie od swoich rodziców w obecności syna (gdy mieszkali razem). Dziecko po spotkaniach z ojcem żegnało się na półpiętrze, "aby mama nie zobaczyła", w późniejszym etapie alienacji rodzicielskiej odmawiało spotkań z ojcem. Obecnie ojciec nie ma możliwości spotkań z synem, gdyż nie ma go w mieszkaniu.

Wcześniej syn był zamykany w pokoju przez braci matki, aby nie mógł się z nim przywitać i odrzucał jego najbliższą rodzinę. Podczas jednej z wizyt kurator sądowy zastał zamknięte jego dziecko w szafie. Ojciec twierdzi, że sąd przeciąga problem, kurator sądowy sporządza nierzetelne sprawozdanie, biegli poświadczają nieprawdę w opinii, szkoła ignoruje go, a pracownicy poradni psychologicznej eskalują konflikt.

Rodzic 5 - ojciec, Limanowa

Syn - 14 lat, córka - 10 lat.

Czas trwania alienacji rodzicielskiej: 6 lat.

Spotyka się 5-15 minut tygodniowo po szkole dzieci, dojeżdżąjąc kilkadziesiąt kilometrów, z Krakowa. Nie ma możliwości spotykania się w ustalonych przez sąd terminach. Pomimo tej sytuacji konsekwentnie i systematycznie przyjeżdża spotkać się dziećmi w tym czasie. Stosowane metody: Fałszywe oskarżenie o molestowanie seksualne dzieci (nieuzasadnione, sprawa zakończona), zastraszanie i wzbudzanie nieufności dziecka (np. córka dostała medalik aby chronił ją przed ojcem - szatanem), straszenie dzieci domem dziecka za nieposłuszeństwo wobec matki i babki, zmuszanie do bezgranicznego posłuszeństwa, kosztem własnych uczuć, szantaż emocjonalny, okazywanie niechęci do ojca, wzbudzanie niechęci dziecka, utrudnianie kontaktów, fizyczną i słowna agresja do ojca, w obecności dziecka, aranżowanie pokus dla dziecka, kiedy ma się spotkać z ojcem, brak elastyczności w terminach spotkań ojca z dzieckiem, utrudnianie ojcu dostępu do dokumentacji lekarskiej lub wyników szkolnych dziecka, brak współpracy w sprawie rozwiązywania problemów dziecka, opowiadanie dziecku o przyczynach rozejścia i obecnych relacji, obwinianie przy dziecku ojca za rozpad rodziny, problemy materialne, posiadanie kolejnego partnera, pozorowanie ratowania dziecka przed ojcem, uwypuklanie negatywnych cech ojca, podsłuchiwanie rozmów telefonicznych dziecka z ojcem, karanie dziecka za pozytywne kontakty z ojcem. Obecnie dzieci odrzucają ojca, są agresywne wobec niego, oczerniają go, wymyślają powody niechęci i zamykają się wobec niego, pytają czy jest ich ojcem, mówią "traktujesz mnie jak rzecz" (możliwe, że to określenia głównych opiekunów), wykazują silną zmienność uczuć wobec ojca. Mają w sobie nadmiar gniewu, niepokoju, lęków, są depresyjne, cierpią na bóle głowy i brzucha. Syn okazuje agresję fizyczną do ojca. Ojciec wskazuje że jest dyskryminowany w szkole oraz przez policję, która jego zdaniem, szykanuje go za wzywanie jej w sprawach wyegzekwowania ustaleń sądowych, dotyczących kontaktów z dzieckiem.

Rodzic 6 - ojciec, Brwinów

Córka - 6 lat

Czas trwania alienacji rodzicielskiej: 3 lata z nasileniem w ciągu ostatniego roku.

Obecnie ojciec, wbrew swojej woli w ogóle nie ma praktycznej możliwości spotykania się z córką. Ponadto u dziecka była wzbudzana niechęć do niego (np. "u ojca nie ma fajnych zabawek"), nieufność (nie odwiezie dziecka do domu po wspólnym spotkaniu). Ojciec w obecności dziecka był nazywany kretynem i złodziejem i utrudniano mu wspólne spędzanie z dzieckiem świat i uroczystości rodzinnych. Dziecko było informowane o przebiegu rozpraw sądowych. symulowano ratowanie dziecka przed ojcem, a matka po

wspólnym spotkaniu dziewczynki z ojcem twierdziła, że cały czas płakała ze smutku. Podsłuchiwano rozmowy telefoniczne dziecka z ojcem, a on sam został pobity na oczach córki. Wobec niego wytaczano fałszywe oskarżenia o molestowanie seksualne dziecka i znęcanie się nad dzieckiem, które zostały umorzone. Przed ojcem ukrywane są informacje o leczeniu dziecka. Władze przedszkola uniemożliwiają mu kontakt z dzieckiem.

Przeprowadzający sądowe badania psychologiczne biegli wskazali na wypieranie potrzeby kontaktu z ojcem, pomimo posiadania przez dziecko jego pozytywnego obrazu.

Dziecko wymyślało powody niechęci do ojca i powtarzało twierdzenia matki, że nie chce spotykać się z jego rodziną.

U dziewczynki występuje zwiększona podatność na wpływy innych, niepokój, lęki oraz zachowania nerwicowe (wyrywanie sobie głosów z głowy).

Sprawy, w których zwróciłem się o wyjaśnienie, ramach wniosków o udzielenie informacji publicznej skierowanych do Ministra Sprawiedliwości, na podstawie art 2. ust. 1 art 1, ust. 1 ustawy z 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U nr 112 poz 1198 z późn. zmianami):

Dnia 25.02.2011 roku:

Jakie wnioski końcowe zostały wyciągnięte po zakończeniu prac nad nowelizacją standardów opiniowania w rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych w zakresie:

a) analizy stopnia realizacji obowiązujących standardów przez biegłych z rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych,

b) wypracowania procedur postępowania przez biegłych sądowych w różnorodnych sytuacjach badawczych

c) modyfikacji wykazu narzędzi badawczych stosowanych przez biegłych, w celu wyeliminowania technik nie posiadających aktualnych norm oraz zadawalającej rzetelności i trafności badawczej

Dnia 24.03.2011 roku:

1. Ile w ciągu ostatnich dziesięciu lat zostało rozpoczętych postępowań dyscyplinarnych, bądź karnych w związku z nieprawidłowościami lub dotyczących naruszania kodeksu karnego w funkcjonowaniu sądów rodzinnych, biur kuratora sądowego, rodzinnych ośrodków diagnostyczno - konsultacyjnych, sędziów rodzinnych biegłych sądowych, w sprawach rodzinnych, korupcyjnych i dotyczących fałszywych oskarżeń?

2. Ile w ciągu ostatnich dziesięciu lat zapadło w tych sprawach wyroków skazujących lub postanowień dyscyplinarnych wobec ich sprawców?

3. Czy zostały w ostatnich czterech latach podjęte działania mające doprowadzić do wyeliminowania występowania w sądownictwie rodzinnym w Polsce systemów para- korupcjogennych, a jeśli tak to jakie działania w tej sprawie zostały podjęte?

Dnia 09.05.2011 roku:

ile w ciągu ostatnich dziesięciu lat wpłynęło do Ministerstwa Sprawiedliwości skarg dotyczących:

a) nieprawidłowości lub naruszenia kodeksu karnego w funkcjonowaniu sądów rodzinnych, biur kuratora sądowego, rodzinnych ośrodków diagnostyczno - konsultacyjnych, sędziów rodzinnych, biegłych sądowych i kuratorów sądowych, w sprawach rodzinnych, korupcyjnych i dotyczących fałszywych oskarżeń?

b) ile z tych skarg zaowocowało dalszym postępowaniem sądowym lub dyscyplinarnym i ile z tych spraw zakończyło się wyrokiem skazującym lub karą dyscyplinarną?

19.04.2011 otrzymałem częściową informację dotyczącą pytań zadanych 24.03.2011 roku. Informacja publiczna udzielona dnia 13.04.2011 (BM-VI-061-187/11/3) wskazuje m. in., że:

1. "Prowadzone w Departamencie Kadr Ministerstwa Sprawiedliwości nie zawierają miarodajnych informacji o pionie orzeczniczym, w którym obowiązki wykonuje konkretny sędzia"

2. "Kopie dokumentów z akt postępowań dyscyplinarnych stanowiące podstawę zapisów w repertoriach, a przesyłane Ministrowi Sprawiedliwości przez Rzecznika dyscyplinarnego, zgodnie z § 572 ust. 3 zarządzenia Ministra sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów sądowych oraz innych działów administracji sądowej (Dz. Urz. MS nr 5, poz. 22 ze zmianami), zazwyczaj nie wymieniają wydziału sądu, w którym orzeka sędzia wobec którego jest

prowadzone postępowanie dyscyplinarne."

3. Ministerstwo Sprawiedliwości nie dysponuje danymi, w odniesieniu do pozostałych podmiotów, wskazanych w moim wniosku.

4. Informacja o podmiocie przestępstw korupcyjnych nie jest ujmowana w danych statystycznych, kierowanych przez poszczególne sądy do Ministerstwa Sprawiedliwości.

19.05.2011 otrzymałem kolejną część informacji publicznej ((BM-VI-061-2/11/8), z której wynika, że:

1. To nie Departament Sądów Powszechnych przeprowadzał analizę stopnia realizacji w rodzinnych ośrodkach diagnostyczno - konsultacyjnych, a "wizytatorzy okręgowych zespołów nadzoru pedagogicznego w ramach przeprowadzanych ośrodkach lustracji i wizytacji", których wnioski posłużyły do modyfikacji standardów badań przeprowadzanych w RODK-ach;

2. Departament Sądów Powszechnych nie posiada informacji dotyczących ilości skarg, dotyczących nieprawidłowości, w tym również polegających na naruszeniu kodeksu karnego w funkcjonowaniu służby kuratorskiej, sędziów rodzinnych i biegłych sądowych, które w ty okresie ostatnich 10 lat wpłynęły do Ministerstwa Sprawiedliwości oraz, że być może takie informacje posiadają Departament Organizacyjny albo Departament Kadr Ministerstwa Sprawiedliwości;

3. Ilość skarg, które wpłynęły na działalność sądów rodzinnych w latach 2005 - 2010 to odpowiednio w r. 2005 - 144, w r. 2006 - 298, w r. 2007 - 366, w r. 2008 - 214, w r. 2009 - 250, w r. 2010 - 251;

4. Ilość skarg, które wpłynęły na działalność rodzinnych ośrodków diagnostyczno - konsultacyjnych w latach 2006 - 2010 to odpowiednio w r. 2006 - 17, 2007 - 4, 2008 - 11, 2009 -10, 2010 - 6;

5. "Zgodnie z treścią § 55 Instrukcji kancelaryjnej Ministerstwa Sprawiedliwości (zarządzenie nr 232/10/BDG Ministra Sprawiedliwości z dn. 30.12.2010 roku w sprawie ustalenia instrukcji kancelaryjnej Ministerstwa Sprawiedliwości i jednolitego rzeczowego wykazu akt w Ministerstwie Sprawiedliwości - Dz. Urz z 2011 r. Nr 2 poz. 10) teczka aktowa przechowywana jest przez sekretariat przez okres 2 lat od dnia 31 grudnia roku, w którym zarejestrowano sprawy, których akta znajdują się w teczce."

Powyższa informacja nie wyjaśnia z jakiego powodu wpłynęła tylko nieliczna ilość skarg do Ministerstwa Sprawiedliwości oraz czy sytuacja ta nie jest spowodowana powszechnym brakiem wiary, że złożenie skargi może pomóc w korekcie zaistniałych obserwacji, w badanym zakresie. Ponadto zupełnie inny obraz ukazał się po przeprowadzonej w 2009 roku, na zlecenie Fundacji im. Stefana Batorego, w ramach tzw. działań strażniczych, społecznej kontroli jakości wydawanych przez rodzinne ośrodki diagnostyczno - konsultacyjne opinii, a także kwalifikacji zatrudnionych w nich osób oraz warunków w jakich przeprowadzane są te badania. Problematyka ta wymaga dalszych badań.

Wniosek do Ministra Sprawiedliwości z dn. 09.05.2011 roku:

W związku z otrzymanymi z Ministerstwa Sprawiedliwości informacjami z dnia 13.04.2011 roku złożyłem do Ministra Sprawiedliwości na podstawie art. 241 i 242 kodeksu postępowania administracyjnego wniosek o zaprowadzenie przez Ministra Sprawiedliwości centralnej ewidencji dotyczącej poniższych obszarów:

a) rozpoczętych postępowań dyscyplinarnych, bądź karnych, w związku z nieprawidłowościami lub dotyczących naruszenia kodeksu karnego w funkcjonowaniu sądów rodzinnych, biur kuratora sądowego, rodzinnych ośrodków diagnostyczno - konsultacyjnych, sędziów rodzinnych, biegłych sądowych i kuratorów sądowych, w sprawach rodzinnych, korupcyjnych i dotyczących fałszywych oskarżeń?

b) zapadłych w tych sprawach wyroków skazujących lub postanowień dyscyplinarnych wobec ich sprawców.

Odpowiedź od Zastępcy Dyrektora Biura Ministra Sprawiedliwości z 08.06.2011 roku (pismo BM-VI-061-124/11/5):

W Ministerstwie Sprawiedliwości, ani nie planuje się wprowadzenia centralnej ewidencji w tej sprawie, ani nie wydaje się to celowe, a zaproponowana przeze mnie szerokość rejestru dodatkowo uniemożliwia prowadzenie tego rejestru, które pozostają w kompetencji różnych Departamentów tut. Urzędu, a także w niektórych przypadkach, prezesów sądów.

Prawa autorskie zastrzeżone 2009 - 2011 Maciej Wojewódka