Dagboek 8

Dit is een vervolg van dagboek 7

zaterdag 24 april

Vanavond rook ik na het eten kip op het aanrecht. Michi was boven en Arnold kon me ook niet zien. Dus ik effe inspecteren. De kip zat onder een deksel in een pan én in een schaaltje afgedekt met aluminiumfolie. Die deksel is moeilijk, maar dat folie is meestal wel te doen. Hoewel het niet mag, kon ik de verleiding niet weerstaan. Kip is namelijk mijn lievelingseten en als het lukt dan is de straf wel draagbaar. Helaas schoof ik het schaaltje in de afwasbak. Maakte natuurlijk lawaai. Shit.......

Tuurlijk kwam Arnold kijken en die reageerde boos. Zat echt overdreven lang luid tegen mij te mopperen. De kip verdween in de onneembare vesting die koelkast heet. De vraag is: hoe pak ik het de volgende keer aan?

zondag 25 april

Ik was even dagboekmoe. Maar nu schrijf ik weer. Het mooie weer speelt natuurlijk mee.

*** ***

Ben veel buiten, voornamelijk op het dakterras. Er hangt een kastje aan de muur waar steeds vogeltjes in en uit vliegen. En ze tjirpen. Ik kan mijn ogen er niet van af houden. Helaas vliegen ze heel snel, moeilijk te volgen. Arnold heeft de dorpel van het raam volgezet zodat ik niet meer zo heel dichtbij bij het kastje kan komen. Hij vraagt zich zeker niet af óf ik dat wel zo een goed idee vindt. Nu zit ik vaak op het hek aan de straatzijde naar het kastje te loeren. Mijn balkonnetje gebruik ik minder. Voordat mensen gaan mailen zal ik maar uitleggen wat mijn balkonnetje is. Arnold heeft een opening gemaakt in het hek en aan de buitenzijde heeft hij daar een plank gemonteerd. Dus kan ik makkelijk door het hek naar buiten zonder het risico te lopen dat ik naar beneden val. Na verloop van tijd ontdekte ik dat ik daar een mooi overzicht over de straat en het schoolplein had. Dus daar zat ik veel. Nu dus even niet aangezien, ik de vogeltjes daar niet in de gaten kan houden.

De achtertuintjes hebben mijn interesse verloren. Daar is echt niets te beleven. Een geschikte plaats als alternatief voor de kattenbak heb ik ook daar niet gevonden.

Soms ben ik 's nacht actief. Wat ik dan doe hou ik liever geheim. Ik controleer dan of Arnold en Michi naar bed gaan of al in bed liggen. Is dat het geval, dan komen ze er niet meer uit en heb ik de nacht voor mij alleen. Ik ga dan weer naar beneden en begin aan mijn nachtleven.

Ziekenhuiskat geeft patiënten opbeurend kopje

FOTO TON KASTERMANS

Eenieder die mistroostig het ziekenhuis Tergooi verlaat, kan een vriendelijk kopje krijgen. Een huiskat uit de buurt maakt er zijn dagtaak van om bij de ingang te waken, harige strelingen uit te delen of zelf van een aai over zijn bol te genieten.

,,Elke dag zit hij hier, lief hè?'' vertelt medewerkster. Een verpleegkundige heeft achterhaald dat het beestje geen zwerver is. Hij gaat gewoon huiswaarts als zijn dagtaak erop zit. Zijn baasjes waren horendol geworden van alle mensen die belden dat hun kat bij het ziekenhuis rondliep. Daarom hebben ze het halsbandje met hun telefoonnummer maar afgedaan. De patiënten vinden het beest geweldig. ,,Hij is beroemd hier,'' meer op: http://www.ad.nl

Kijk, dat zijn nu leuke berichtjes. Zo krijg je tenminste mee wat andere katten doen. Ik geef op straat ook graag kopjes aan voorbijgangers. Alleen kinderen ontwijk ik, die zijn mij te wild. Soms zijn grote mensen ook niet lief tegen mij, maar dat heb ik gauw door. Ik laat ze dan met rust.

woensdag 12 mei

Zaterdag dacht Arnold Miep te zien. Maar helaas was dat niet zo. Hij kwam die poes tegen in mijn oude straat. De volgende dag was die poes ineens bij onze voordeur en liep toen onze schuur binnen. Even later zat ze binnen bij Willemijn. Toen Arnold thuiskwam werd besloten om deze schijnbaar hongerige poes als 'gevonden poes' op te geven. Ik kwam ook even kijken naar de vondeling. Het was Kika. Eigenlijk heet ze Katkat, maar omdat ik dit een gekke naam vindt noem ik haar Kika. Ze woont hier sinds een jaar tegenover. Merkwaardig dat ze nu hier is, normaal komt ze hier nooit. Op maandag kwamen ze er ook achter. Willemijn is met Kika in mijn reismandje naar de dierenarts geweest om te vragen waar ze woont. Nou, die wist het en even later werd Kika door haar baasje opgehaald. Maar Kika vindt het bij Willemijn héél gezellig en is weer teruggekomen. Ze blijft soms 's nacht slapen. Misschien worden Kika en ik nog vriendinnnetjes.

-.-

Onderstaande is duidelijk bedacht door een vrouw die een kat heeft. Als poes vindt ik mannen leuker. Maar ja, toch leuk om te lezen.

De band tussen vrouwen en katten is haast ondoorgrondelijk, vooral mannen lijken het niet te begrijpen. Daarom negen redenen waarom ze het zo goed met deze spinnende viervoeters kunnen vinden.

1. Onderhoudsvriendelijk

Je moet niet gaan wandelen met een kat en als je een tuin hebt, heb je er zelfs geen vuiligheid van.

2. Eigen persoonlijkheid

Elke kat heeft haar eigen gewoontes die je aan het lachen brengen. Ieder beestje is een individu met een eigen persoonlijkheid.

3. Slaap

Katten slapen veel. Als je wat eten voor ze laat staan, zul je nooit gewekt worden op een belachelijk vroeg uur door je poes die vraagt om eten.

4. Rust

Katten snurken niet, in tegenstelling tot mannen, ze palmen ook niet het hele bed in of trekken het deken naar zich toe.

5. Gezellig

Op koude winteravonden komen katten aan je voeten liggen en houden ze deze warm, wat veel stijlvoller dan een warmwaterkruik is.

6. Luisteren

Een kat laat je steeds uitspreken en zal je niet onderbreken. Wanneer je hart gebroken is, zal het beestje je troosten zonder een oordeel te vellen.

7. Stellen nooit teleur

Een kat zal er altijd voor je zijn, tenzij je ze probeert goedkoop eten uit blik voor te schotelen.

8. Ontspannen

Een spinnende kat op je schoot is één van de beste manieren om stress te bestrijden.

9. Gevoelig

Katten zijn erg gevoelige beestjes en weten wanneer je ze nodig hebt. Bron HLN.be 13 april 2010

Misschien maak ik nog een eigen versie, maar daar moet ik effe over nadenken.

Recente siteactiviteit Revisiegeschiedenis Voorwaarden Misbruik melden Pagina afdrukken Toegang verwijderen | Gemaakt met Google Sites