DAGboek 1

Op 6 juni 2008 heb ik me weer gemeld in mijn nieuwe huis. In mijn oude huis was de situatie ondragelijk geworden. Ik kon mijn plek niet meer vinden tussen de 5 andere poezen en m'n menselijke maatje was verhuisd. Ik was dus duidelijk toe aan een nieuw huis. Gelukkig mocht ik hier door de voordeur naar binnen. Kreeg zelfs een beetje eten en mocht na een tijdje zelfs overnachten. Maar ik moest nog steeds naar huis om genoeg eten te krijgen en er was geen peil op te trekken wanneer ze me op straat gingen zetten. Als zij weggingen moest ik altijd weg.

Rond 15 juni gingen Michi en Arnold naar mijn oude huis. Toen gingen ze me Saartje noemen. Dit vond ik niet zo leuk, want Saartje is mijn zusje waar ik vaak ruzie mee had. Dus ik luisterde niet naar deze naam.

Eind juni kreeg ik de schrik van mijn leven. Ik lag rustig in de rotanstoel aan het slapen toen er ineens een andere poes in de kamer sond. Die werd heel boos op mij en kreeg een dikke staart. Het was duidelijk dat ze hier ook mocht komen. Het bleek Miep te zijn.

In het begin was ik bang voor haar. Maar Miep moest 's nachts altijd naar buiten, terwijl ik soms mocht overnachten. Af en toe bleef Arnold ook beneden slapen op de bank. Ging ik lekker bij hem liggen.

Op 26 juli kwam mijn oude bazinnetje aanbellen. Ik schrok me dood. Maar gelukkig viel het allemaal mee. Ze vertelde aan Arnold dat ik Lizzy heette en dat ze blij was dat ik hier mocht komen. Michi vindt Lizzy geen leuke naam, dus noemt ze me Liesje. Vindt ik niet zo erg, het lijkt tenslotte op Lizzy. Maar goed, hierdoor heb ik dus in dit huis alweer m'n derde naam.

Omdat Miep een beetje vervelend werd heb ik haar eens goed de les gegeven. Sindsdien heeft ze respect voor mij en ben ik de baas. Ik had geen zin om me weer door een andere poes uit 'mijn' huis te laten verjagen.

In september hebben Arnold en Michi me teruggebracht naar mijn oude huis. Ze gingen met vakantie. Ik hoorde dat ze me wel graag wilden hebben. Mijn bazinnetje wilde me de komende weken binnen houden zodat ik weer zou wennen. Diezelfde avond heb ik de benen genomen en ging weer rechtstreeks naar Michi en Arnold. Die waren gelukkig nog thuis en brachten me niet nogmaals terug. Bleef zelfs weer 's nachts slapen. Maar de volgende nacht gingen plots weg met een taxi en lieten mij op straat achter. Drie weken lang heb ik voor hun huis gewacht tot ze weer terug zouden komen. Af en toe keek ik of Willemijn thuis was. Is ook een lieverd. Ik had al enkele weken geleden mijn eigen weg naar het dakterras gevonden door in de Blauwe Regen te klimmen. Vaak was ik dan samen met Miep op het terras en we hoopten samen dat ze weer terug zouden komen.