Embedded Files
Dit is een vervolg van dagboek 11
maandag 2 mei
Bobo is droevig. Hij mag niet meer bij Willemijn wonen. Als kater plast Bobo het hele huis vol. Niet slim, maar hij kan het niet laten. Zijn mannelijke ego wordt hem dus fataal.
De rode katertjes Lampie en Otje spelen heel vaak met elkaar buiten. Soms willen ze ook met mij spelen. Maar wat moet ik met dat jonge spul. Ik geef ze gewoon een tik om hun oren. Otje is hardleers, dus die krijgt er soms meer dan een.
Hoewel Otje in bomen klimt waagt hij het niet om mij te volgen via de blauwe regen naar het dakterras. Dat raad ik hem ook zeer af. Want als hij het waagt om op mijn dakterras te komen, dan zal hem dat zeer berouwen.
zaterdag 7 mei
Gisteravond alweer een muisje gevangen. Dat is pas leuk speelgoed. Heb met het muisje tikkertje gespeeld. Natuurlijk heb ik gewonnen. De tweede ronde hebben we in de eetkamer gespeeld. Eigenlijk wilde het muisje niet mee naar binnen. Dat vond ik flauw, dus heb ik hem naar binnen gesleept. Arnold wilde ook mee spelen, maar die snapt er echt niets van. Het muisje had er schijnbaar ook genoeg van, die was er ineens vandoor. Niet meer te vinden. Kreeg van Arnold nog een aai over de kop.
Vanavond puur rundvlees gegeten. is bijna net zo lekker als kip.
zondag 8 mei
zondag 1 mei 2011
Het vogelhuisje is bewoond. Die vogeltjes vliegen vaak heen en weer, maar ik kan er niet goed bij. Als ik op de vensterbank zit, dan kan ik er bijna bij, maar helaas heeft Arnold die volgebouwd met potjes en daardoor kan ik niet meer op de vensterbank springen.
Die vogeltjes wordt dus niks, maar ik had wel succes met muizenjacht. Michi was heel trots op mij dat ik een muisje had gevangen. Ze begon van enthousiasme te gillen. Arnold ging met mij samen met het muisje spelen. Maar o wat dom, toen hij met een stoffer en blik aan de gang was kon ik het muisje niet meer vinden. Hmmm, volgende keer speel ik alleen verder.
Bobo had een pestbui vandaag. Niets mee te beginnen. Mocht ook niet in zijn woning van hem. Schaamt zich misschien wel om die lucht daar in huis. Na ja, eigen schuld dikke bult. Dat maar naar Arnold gekeken hoe hij de plantjes water gaf. Gaap.
zaterdag 4 juni
Die foto staat op zolder. Nu weet ik eindelijk wie die poes is bij Arnold. Dat was de eerste poes die hij eten gaf. Maar dan hier ver vandaan. Die foto is genomen in 1994, dat is dus lang voordat ik ter wereld kwam.
Arnold heeft deze poes, die Trix heette, 3 achtereenvolgende vakanties gezien. Vakanties zijn als mensen hun huis en huisdieren tijdelijk verlaten om naar een ander huis te gaan. Maar dit schijnt toch niet zo leuk te zijn, want ze komen altijd weer terug. de eerste keer dat ik meemaakte dat ze op vakantie gingen heb ik me grote zorgen gemaakt. maar nu ben ik er veel geruster op dat ze weer terugkomen. Trix kreeg brood en griekse yoghurt. Vindt ik best, want dat eet ik toch niet. maar met Trix is de liefde voor poezen bij Arnold begonnen. Ben Trix daarvoor natuurlijk heel dankbaar. Net zoals ik Miep dankbaar ben. Miep heeft uiteindelijk Michi overgehaald om poezen leuk te vinden. En het schijnt bij mensen doodnormaal te zijn, dat ze beide poezen moeten leuk vinden wil je er als poes in hun huis mag kunnen wonen.
donderdag 23 juni
Op de rommelmarkt hadden ze een krabpaaltje voor me gekocht. Mijn oude krabplank verdween en moest me met die 2de hands paal vermaken. Dus mooi niet. Ik heb dat paaltje voor paal laten staan.
Op mijn verjaardag kreeg ik een cadeautje. Mooi ingepakt in papier. Wilden ze dat ik het open ging krabben. Ha ha ha. Hebben ze het zelf maar uitgepakt. Met het cadeau ben ik heeeel tevreden. Een nieuwe krabplank! Een stukje groter dan mijn eerste en maak er veelvuldig gebruik van. Het paaltje is het huis uit.
Zaterdag 1 oktober 2011
Mijn opperkat, wat voel ik me ellendig. Arnold en Michi zijn al tijden weg, nu zorgen Willemijn en Freya voor me. Maar het huis is zo stil en die kat van hiernaast komt op mijn dakterras en kan zo naar binnenlopen aangezien het slot van mijn kattenluik kapot is. Voel me zo eenzaam.
Tot overmaat van ramp gaat het plassen en poepen ook niet meer. Ik kan wel zes keer per uur naar de kattenbak om te plassen, maar er komen alleen maar mini plasjes. Ik voel me echt niet goed en dat is zacht uitgedrukt.
Zondag 2 oktober 2011
Joepie!!!!!
Ze zijn er weer............
Gistermiddag zijn Arnold en Michi teruggekomen. Gelukkig hadden ze snel door dat het niet goed met me ging. Ik heb dat natuurlijk ook proberen duidelijk te maken door hard te gaan miauwen als iik op de kattenbak ging. Dat vonden ze ook niet normaal. Aangezien mijn dokter in het weekend niet werkt, moesten we heel laat op de avond met de auto naar een andere dokter. Dat was geen leuke ervaring kan ik je zeggen. Ik heb zo'n bloedhekel aan autorijden. Gelukkig duurde het niet al te lang en Arnold probeerde me af te leiden door me aan te halen. De dokter was wel vriendelijk, maar dat nam mijn angst niet weg. Toen ik uit mijn transportmandje moest kroop ik snel onder de deksel. Helaas haalden ze me daar snel onderuit. Na geknijp in mijn buik en een paar prikken konden we gelukkig weer naar huis. De dokter heeft geconstateerd dat ik geen blaasontsteking heb, maar lijdt aan de stressziekte. Die stressziekte is ontstaan door eenzaamheid en onzekerheid.
Na ja, eenzaam was ik zeker en was ook behoorlijk onzeker wanneer en of Michi en Arnold zouden terugkomen. Kreeg ook nog druppels mee om de pijn te verminderen met het plassen.
Natuurlijk vannacht op bed geslapen. Ik hou ze voorlopig in het oog.
Maandag 3 oktober 2011
Het gaat nog steeds niet goed met me. Kreeg wel een nieuwe kattenbak. Willemijn had bij mijn vorige de deur eruit gesloopt. Niet dat ik gehecht ben aan privacy op de kattenbak, maar dat deurtje is wel handig om de korreltjes die tussen mijn tenen zitten eruit te slaan. Om me weer naar buiten te laten wennnen heeft Arnold tot 2 keer toe mij naar buiten gedragen. Volgens mij wilde hij met mij een rondje lopen. Ik vond dat wat overdreven, zeker nu ik me nog niet goed voel. Omdat ze heel zorgzaam voor me zijn lieten ze me vannacht onder de dekens slapen. Normalitair mag ik dat niet. Maar ik vond het wel lekker warm.
En weet je wat ik ook fijn vind: als me mijn buikje masseren. Spin spin.
Zaterdag 8 oktober 2011
Omdat ik al een tijdje niet had geschreven, was ik de sleutel van mijn dagboek kwijt. Die sleutel die bestaat uit letters en cijfers heb ik nodig om in mijn dagboek te kunnen schrijven. Maar gelukig heb ik hem weer.
Alles is weer pico bello. Ik plas weer normaal en kan sinds eergisteren ook weer poepen. Normaal hecht ik daar niet zo'n waarde aan, maar ik kan je wel zeggen dat het me enorm oplucht.
Het eten gaat nu ook anders. Dat heeft 2 redenen. De eerste is dat ik veel moet drinken en de tweede reden is dat ik te zwaar ben geworden. Ik woog vorige week 5,3 kilo. Das niet goed.
Nu krijg ik bijna geen brokjes meer, maar 2 maal daags zacht voer met veel water. Helaas krijg ik bijna geen lekkere dingen meer zoals leverworst en kaas. Maar ik voel me dus weer beter en ik woog vandaag 5,1 kilo. Dus de eerste 200 gram is weg. Volgens Arnold moet ik naar de 4,5 kilo toe. Pfffffff. Nu ik me beter voel krijg ik eigenlijk wel weer trek in die lekkere hapjes. Wie weet krijg ik ze nog zo ver door erbarmelijk te miauwen en door zielig te gaan kijken.
*-*
Page updated
Google Sites
Report abuse