Dagboek 10
Dit is een vervolg van .dagboek 9
zaterdag 23 oktober
Heb een paar dagen niet geschreven. Hi Hi Hi. Maar zal het nu weer regelmatiger doen. Dit heb ik me op Dierendag voorgenomen. Helaas heb ik me niet eerder hiervoor tijd gehad. Vorige week stond er een enorme stijger bij de huiskamer voor het huis. Die heb ik natuurlijk meteen geïnspecteerd op de 1ste etage. Toen ik dat eergisteren vanuit de dakgoot wilde doen hield Arnold dat tegen. Hij vond dat te gevaarlijk daar ik 1 meter naar beneden moest springen. Eigenlijk wilde ik zo graag op die steiger springen. Maar ja, als je baasje zo angstig reageert.......
Helaas staat de steiger nu aan een andere zijde van het huis en daar staan de ramen niet zo vaak open. Maar als dit wel het geval is (en Arnold niet in de buurt is), dan grijp ik mijn kans.
zondag 24 oktober
Hoelang woon ik nu hier? Ik heb hier al 2 maal mijn verjaardag hier gevierd. En toch heb ik een nieuwe ruimte ontdekt hier in het huis. Kijk maar hieronder. De ruimte is tussen het plafond en de vloer. Beetje stoffig, maar dat is nu juist zo leuk. Grappige geurtjes daarom.
dinsdag 2 november
Sinds gisteren is er een klein kind in huis. Dit geeft veel onrust bij mij. Voor kinderen ben ik bang, nou ja. Ik ga ze altijd uit de weg, omdat ze zo wild zijn en vaak tegen de haren in strijken. Maar Jakob, zo heet het kind, krijgt les van Michi en Arnold hoe hij zich moet gedragen. Dus ik ben wat minder gespannen. Krijg nu ook snoepjes en eten van Jakob. Hij vond het eng dat ik van zijn hand ging eten. Eigenlijk is hij banger voor mij dan ik voor hem.
woensdag 3 november
Jakob trek zijn hand niet meer terug als er snoepjes op liggen. We beginnen te wennen aan elkaar. Maar volgens mij is ie alweer vertrokken, ik heb hem al een paar uur niet meer gezien. Ook de schilder is vertrokken. Die schilder was niet aardig en Arnold was heel ontevreden over hem. De steigers zijn dus weer weg. Niets meer om op te klauteren. Das jammer.
dinsdag 9 november
Sinds de vakantie in het voorjaar ga ik nu ook bij Michi op de bank liggen. Ja, ik ga mijn leven beteren. Ik merk dat ze het leuk vindt en eigenlijk heb ik er ook wel lol in. Het grote voordeel is dat ze me nu minder optilt, daar heb ik zo'n hekel aan. Alleen moet ze nog afleren om mij constant te roepen. Als ik zin heb om te komen, dan kom ik. En zo niet dan niet. En daarmee BASTA.
Weet je waar ik ook grote moeite mee heb? Ze eten nu een uur later! Arnold zegt dat dat komt door de wintertijd. Inderdaad, ik snap er geen bal van. Waarom moet alles ineens een uur later. Mijn maag knort zo...
Nu was ik recentelijk weer begonnen met schrijven en prompt zegt Arnold dat er de laatste weken meer dan 100 lezers per week waren. Asjemenou. Waar komen al die lezers vandaan. Hopelijk komen ze niet allemaal hier over de vloer, dan is het gedaan met mijn rust. Trouwens, Jakob was daadwerkelijk vorige week woensdag weggegaan.
woensdag 10 november
Weet je wat jammer is? Ik krijg de laatste tijd geen leuke mailtjes meer...
Komt natuurlijk ook omdat ik niet veel schreef. Binnenkort begin ik met het "dagboek van Laomy" op mijn site te schrijven. Wat dat inhoud zal je dan wel weer zien.
donderdag 11 november
Wat een weer is het vandaag zeg. Regen en wind. Brrrrr. En vanochtend was het koud in huis. Arnold heeft vanochtend meteen de ketel gerepareerd. Na verloop van tijd werd het een beetje warm. En omdat het vandaag Sint Maarten is heft Arnold 2 lampions voor de ramen gehangen.Moest ie eerst wat lampjes in elkaar prutsen. Lachen hoor, want het lukte niet meteen. Nou ja, nu branden ze en het staat best leuk. Maar ik snap al die moeite niet, met dit weer komt er toch geen kind voorbij om te zingen. Ik blijf in ieder geval binnen. Vanochtend was ik van plan om door de voordeur naar buiten te gaan, maar ik heb geen stap buiten gezet. Echt weer om tegen de verwarming aan te liggen. Gisteravond ben ik zo nat geregend dat Arnold mij heeft afgedroogd. Zelf mijn pootafdruk stond op zijn broek. Na een half uurtje was ik weer opgewarmd. Af en toe gebeurt het dat als ik buiten ben wordt overvallen door de regen. Ja, het leven van een poes gaat niet altijd van een leien dakje.
vrijdag 12 november 2010
Kijk, heb ik toch weer mailtjes gekregen. Dat vindt ik nou leuk. Afgelopen week waren er 123 lezers. Asjemenou.
Eigenlijk zit ik in een moeilijke fase. Heb een dieet. Gelukkig krijg ik nog wel kattenmelk en kattensnoepjes. Maar ja, die brokjes zijn op rantsoen. De afgelopen maand ben ik wel 200 gram afgenomen. Volgens mij is Arnold bang voor de dierendokter waar we altijd in januari naar toe gaan. En daarom moet IK nu leiden. Ik kom echt niet uit met die brokjes. Misschien wil een van mijn lezers wat eten toesturen?
zaterdag 13 november
Gisteravond weer natgeregend. Ben nu ook meer buiten dan de afgelopen weken. Ik het een tijdje last gehad van mijn linker achterpoot, maar dat is nu gelukkig weer over. Verder was het afgelopen zomer een drama buiten. De grote kattenbak is weg en dar staat nu een gebouw. Een nieuwe zandbak is er nog niet, maar misschien komt dat nog wel. Ook enkele bomen en perkjes zijn tot mijn grote verdriet er niet meer. Het was tijdens de bouw veels te druk voor mij buiten. was daarom noodgedwongen van de kattenbak gebruik te maken. Maar eigenlijk bevalt me dat nu wel. Ik presteer het om buiten een ommetje te maken en als ik thuiskom ga ik lekker op de kattenbak. Dit tot verbazing van Michi en Arnold.
zondag 14 november
Over Miep gesproken, Arnold was met en collega vlakbij het nieuwe huis van Miep. En hoewel Miep hier niet op straat mocht komen heeft hij Miep daar gezien. Zij liep Arnold daar op een bruggetje voorbij, toen hij haar riep kwam ze terug en liet zich aanhalen. Leuk toch? Natuurlijk was het ook een verrassing voor Arnold dat hij haar daar tegenkwam. In ieder geval gaat het goed met Miep. Dat is natuurlijk ook fijn om te weten.
Als Michi en Arnold er een tijdje niet zijn komt er altijd iemand langs om mij eten en drinken te geven. En ik krijg een knuffel, want meestal blijven deze mensen wat langer in huis. De laatste keren is Gerard hier geweest. Hij heeft zelf ook een poes. Maar Milou ken ik niet. Hoewel ze dicht in de buurt woont. Zij komt op plekjes waar ik niet kom en andersom. Arnold heeft ook op Milou gepast, maar ik mocht niet mee. Is natuurlijk o.k., want ik moet er ook niet aan denken dat Milou hier ineens in huis is.
zaterdag 20 november
Ik heb me een beetje koest gehouden. Vorige week hebben ze ontdekt dat ik krassen in de bank heb gemaakt. Nee, niet op een plek waar je het ziet. Maar ze moesten zo nodig de bank van de muur afhalen en daar waren de krassen aan de achterkant te zien. Doe het niet expres hoor, gebeurt tijdens het spelen. Maar ja, ze waren er niet blij mee.
Nog effe terugkomend op Sint Maarten: er kwamen slechts tien kinderen zingen. Dus er was genoeg snoep over. Had ze nog zo gewaarschuwd.
Op mijn speelplein buiten waren er weer mannen bezig. Helaas zijn er geen tekenen dat ze een grote zandbak voor me maken. Integendeel, de aarde driehoek is nu ook betegeld. Ik wil inspraak!
De laatste tijd ga ik niet zo vaak meer overdag naar buiten. Ga liever 's avonds omdat het dan rustiger is. Moet wel oppassen voor het glas op het speelplein die de hangjongeren achterlaten.
zondag 21 november 2010
Op de vroege ochtend naar buiten gegaan. In het weekend is het voor mij eigenlijk de enigste mogelijkheid om de omgeving bij daglicht te inspecteren. Doordeweeks zijn er voor mij teveel kinderen op het speelplein. Helaas geen andere katten gezien.
Een vaste plek om te slapen heb ik niet. Maar vaak zoek ik wel nachten achtereen een zelfde plekje op. Vannacht op bed geslapen bij Michi en Arnold. Dan lig ik aan Arnolds zijde. Hij ligt meestal lekker rustig en daardoor kan ik meestal doorslapen. De afgelopen week vaak op de rode stoel in de huiskamer geslapen. Dat is eigenlijk mijn favoriete plek 's nachts. De verwarming doet het dan niet, dus heeft het niet veel zin om op oma's kastje tegen de verwarming te gaan liggen. Integendeel, dat is zelfs koud. Mijn laatste favoriete plek is het logeerbed. Het voordeel van dit plekje is dat je wakker wordt in de ochtendzon. Verder lig ik daar lekker rustig en kan ik goed horen of er een wekker afgaat. In de kast van de CV-ketel lig ik niet meer. Die is trouwens sinds vorige week ook helemaal leeg. Of dat nog goed komt? De ketelkast is lekker warm en rustig. Hoewel? Vaak trokken ze de deur open en lieten duidelijk blijken dat ze het niet gezellig vinden dat ik daar lig. Goed, ik heb dat de laatste tijd niet meer gedaan. Maar als er weer koude nachten komen dan houdt ik deze mogelijkheid nog open.
woensdag 24 november
Mijn lip was een beetje blauw van mijn avontuur. Hoewel ik niet precies weet wat er is gebeurt. Ik was afgelopen zondag in de dakgoot toen hét gebeurte. Ik was al een paar minuten in de dakgoot en had weer zin om naar binnen te gaan. Bij Diederick kon ik niet door het raam naar binnen. Dat deed ik soms in de zomer als daar het raam openstond. Maar ja, als het kouder wordt dan blijven de ramen dicht. Dus ik was van plan om weer door het raam naar binnen te gaan. Maar toen ik me afzette gleed de bladrol die voor het raam was weg. Daardoor verloor ik mijn evenwicht en .......
Kijk, dat weer ik dus niet meer. De volgende herinnering was dat ik met kloppend hart en met een zere lip in de huiskamer zat. Ben ik nu van 2 hoog naar beneden gevallen óf ben ik verkeerd terechtgekomen toen ik naar binnen sprong. Mijn opperkat, ik weet het werkelijk niet meer. Toen ik tot bedaren was gekomen deed mijn lip zeer. Slecht gegeten die avond en vervolgens ook de hele avond in bed gelegen. Arnold had me nog goed bekeken, maar al mijn tandjes zitten er nog in. Dus behalve mijn blauwe lip heb ik niets aan dit avontuur overgehouden. En gelukkig is die blauwe lip nu ook weg, kan ik weer met opgeheven hoofd naar buiten.
Ik had nog een klein beetje hoop dat ik wel wat meer brokjes zou krijgen omdat ik zo zielig was. Maar helaas. Nu krijg ik voor het slapen gaan en 's morgens een beetje. Is dan wel meteen op.
(foto: overpeinzingen achter de computer)
De achtertuintjes hebben mijn interesse verloren. De 2 katten van de buren zijn zo bang voor mij dat ze bijna niet meer buiten komen. Ik heb ze dan ook flink de stuipen op het lijf gejaagd. Maar ja, als ze zich niet meer laten blikken, dan is er ook niets om te verjagen. Ik heb ze nog uitgedaagd door op hun terras te gaan zonnen.
Pim, de rode kater van de achtertuintjes, heeft de moed ook opgegeven om hier naar toe te komen. Laatst zag ik hem wel voor het kattenluik van Miep zitten. Maar dan kan ie lang wachten. Miep is al maanden geleden verhuisd. Hi-hi-hi-hi.
donderdag 25 november
Arnold gaat niet meer naar die nare baas van hem toe. Nu hoeft hij niet meer zo op zijn tenen te lopen. Hi-hi. Niet dat ik hem dat heb zien doen, maar het lijkt me wel een leuk gezicht als hij dat thuis zou doen. Nou had ik de ijdele hoop dat hij meer tijd voor mij zou hebben. Maar dat zit er niet in. Hij is nu weer met andere dingen bezig. Hij schildert thuis en maakt oude meubels mooi. Op dit moment is de huiskamer onherkenbaar. De meubels zijn eruit. De bank ligt op zijn zij in de eetkamer. Is ook leuk om op te gaan liggen. Maar stiekem hoop ik dat alles weer op zijn plek komt. Hoewel Arnold vrolijker is dan toen hij voor die nare baas werkte, hoopt hij toch weer zijn beroep te kunnen uitoefenen. Met hout werken vindt ie wel leuk, maar dat andere vindt ie leuker. Maar goed, afgelopen maandag ging hij naar een ander huis waar oude mensen wonen. Dat huis schijn veel groter te zijn dan het onze. Dat komt omdat er meerdere mensen in moeten kunnen wonen. Schijnbaar moeten die huizen dan ook een naam hebben. Arnold noemt dit huis Blij & Burg, of zoiets. Wat burg betekent weet ik niet, maar blij is Arnold er wel mee. Het grappige is dat ze daar bomen in elkaar gaan zetten. Zou ik voor de grap wel eens willen zien. Tot nu toe heb ik dit jaar veel bomen zien sneuvelen. Minsten 5. Maar ja, op het eind van het jaar worden de mensen sentimenteel en zetten ze een boom in het huis. Die gaan ze ook nog versieren. Hoewel ik graag in bomen klim moet je dat niet doen met de bomen die binnen staan. Dat kunnen de mensen niet waarderen.
maandag 29 november
Gister kwam Arnold in een gek pakkie en zwart gezicht thuis. Hij zag er maar raar uit, maar ik had allang gehoord dat hij het was. ik deed net of er niets aan de hand was om deze situatie nog belachelijker voor hem te maken. Even later was hij weer fris gewassen. Gelukkig maar, stel je voor dat er bezoek zou komen en hij daar nog ongewassen zit. Dat zou echt pijnlijk zijn.
