Vingerring

Definities; Persoonlijke accessoires (KNA) Sieraad (PAN Functie) Vingerring (Pan-typen 01-02) Zegelring / Puzzelring

Ringen hebben al ruim 4000 jaar een symbolische betekenis van de oneindigheid, maar ook voor de eeuwigheid en trouw. Daarnaast heeft de ring ook een rol bij de status en macht van de drager. Ringen werden niet altijd van metaal gemaakt, maar soms ook van been, gewei of glas. Naast ringen van goud en zilver, werden ook ringen van onedele metalen gemaakt, zoals koper of zelfs lood. Ringen werden aan alle vingers, behalve de middelvinger gedragen. Er zijn weinig voorwerpen met net zoveel symboliek en betekenis. Door zijn eenvoud is de vorm van de ring, door de tijd heen, zo goed als niet veranderd. Goud en edelstenen vonden vanaf de Hellenistische periode (334 - 30 v.Chr.), door uitgebreide handelsroutes ook hun weg naar Europa. Doordat goud in de Romeinse tijd steeds algemener beschikbaar kwam, werden ringen ook steeds populairder. De Romeinse ringen waren eerst nog vrij simpel vooral uitgevoerd met inscripties en gemmen. Maar de technieken werden steeds verfijnder. De Romeinen introduceerden de  (draadvorm) en granulaat (materiaal in korrelvorm) technieken. Die in de Middeleeuwen erg populair werden, dan vaak gecombineerd mooie edelstenen. Twee middeleeuwse perioden hadden hun kenmerkende ring typen; Angelsaksen vooral ringen met zwarte inleg, het zogenaamde “niëllo”. En de Merovingers veel graveringen in combinatie met platte edelstenen. Door het ontstaan van de geldeconomie in West-Europa, en de opkomst van steden, werd de productie van ringen vooral een stedelijk ambacht. Uit stadskern onderzoek in Amsterdam blijkt dat daar vanaf de 15e eeuw sieraden van metaal werden gemaakt. Door bronnen uit de 17e eeuw weten we dat sieraden van onedel metaal in Amsterdam door zilversmeden werden vervaardigd. Dit gebeurde dan meestal in samenwerking met juweliers, goudsmeden, goud-, zilver- en koperdraadtrekkers en geelgieters. Voor het vervaardigen van metalen sieraden bestaan drie technieken; gieten in een vorm, slaan in een mal en vlechten van getrokken draad. Sieraden uit metaaldraad waren vanaf het einde van de 16e eeuw in de mode. Tot de 16e eeuw hadden ringen een vrij eenvoudige vorm, een gladde scheen met een rechte ring kast met daarin een stuk ongesneden gepolijste steen of glas. Hierna zien we, eerst tafelgeslepen stenen, en vervolgens een veelvoud aan slijp technieken. De stijve vorm van de ring verdwijnt in de loop van de 17e en 18e eeuw. Wanneer de schenen en kasten fijner worden bewerkt, en een grotere variatie in vormen ontstaat. Halfedelstenen en edelstenen worden geslepen, en gevat in een opengewerkte kast. Vervolgens komen we de ring in veel vormen tegen bijvoorbeeld puzzel-, parfum-, en zelfs horlogeringen verschijnen. Een aantal opvallende en of bekende vormen;


Door © ArGeoS