Post date: Jan 3, 2011 6:35:40 PM
Με τα λόγια αυτά παρασταίνει ο μακάριος Αζαρίας την συμφοράν, όπου πάσχουν οι Ιουδαίοι - όχι δια να διδάξει ως μη ηξεύροντα τον Θεόν, αλλά για να τραβήξει αυτόν εις φιλανθρωπίαν και έλεος με την διήγησιν των λυπηρών, κατά τον Θεοδώρητον. Εστερημένοι, λέγει, είμεθα Κύριε, εις τον καιρόν αυτόν της αιχμαλωσίας, τόσον από Βασιλείαν, όσον και από Προφητείαν και Ιερωσύνην, οι οποίες αυτές είναι οι τρεις εκείνες μεγάλες δωρεές και χάριτες, δια των οποίων εκυβερνατο τό γένος μας. Δι' αυτό ούτε Βασιλεύς ευρίσκεται τώρα εις ημάς, των κοινών πραγμάτων την διοίκησιν έχων, ούτε Προφήτης και Πνευματοφόρος, δια να προλέγη τα μέλλοντα, ούτε Ιερεύς, δια να προσφέρη εις τον Θεόν θυσίας και ολοκαυτώματα υπέρ των αμαρτιών μας. Λέγει δέ ό φιλόσοφος Ευδόξιος, ότι, μολονότι και εις την Βαβυλώνα ήταν Προφήτες, ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ και ο Βαρούχ, ο Αζαρίας όμως λέγει εδώ, πως δεν ήταν τότε Προφήτης, καθότι οι ανωτέρω Προφήται ήταν καί αυτοί σκλαβωμένοι καί δέν εδύναντο να εξιλεώσουν τόν Θεόν διά όλον τό γένος των 'Ιουδαίων, ουδέ είχαν τόσην δύναμιν λογικού άλατος, διά νά συνάψουν καί νά στύψουν όλους τους 'Ιουδαίους καί νά μήν αφήσουν αυτούς νά βρωμίσουν καί νά διαφθαρούν από τας αμαρτίας, καθώς και το άλας στύφει τά κρέατα καί δέν αφήνει αυτά νά βρωμίσουν, ή λέγει, ότι δέν ήταν τότε Προφήτης εις τήν Βαβυλώνα, κατά σύγκρισιν του πλήθους των Προφητών, όπου ήταν εις τήν Ιερουσαλήμ κατά τόν καιρόν της ειρήνης καί ελευθερίας.
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
από το
"Ερμηνεία εις την Ζ και Η ωδήν και
Προσευχήν των Αγίων τριών Παίδων".