วิถีงามความพอเพียง

เรื่องย่อ

                ครูสั่งให้นักเรียนทุกคนแต่งเรียงความ เรื่องราวของบุคคลที่คิดว่าน่านับถือเป็นตัวอย่างในการดำเนินชีวิต บุคคลนั้นเป็นใครก็ได้

         ดวงฤทัยเริ่มคิดถึงคนที่ควรถือเป็นแบบอย่าง เช่น ดารานักร้องที่มีความประพฤติดี ผู้ใหญ่บ้าน  กำนัน  นายก อบต. นายอำเภอ  ผู้ว่าราชการจังหวัด  คุณหมอ  ตำรวจและคุณครู  ดวงฤทัยจะเลือกใครมาเขียนเป็นเรียงความดี

         เมื่อมองไปที่ห้องทำงานของแม่และพ่อ  พ่อนั่งทำงานที่ค้างจากที่ทำงานและนำมาทำต่อที่บ้าน  พ่อมักทำอย่างนี้เป็นประจำ วันหยุดพ่อมักซ่อมแซมเครื่องใช้ในบ้านหรือไม่ก็ชวนแม่และดวงฤทัยปลูกต้นไม้ พืชผักสวนครัว ไม้ดอกไม้ประดับ  บางทีพ่อก็ทำเครื่องจักสานพ่อว่าเงินเดือนพ่อไม่มากนักจะต้องรู้จักใช้และทำของกินของใช้เองบ้าง  นอกจากจะประหยัดแล้วยังปลื้มใจด้วย ดวงฤทัยทำตามที่พ่อบอก  

         แม่สอนให้พิจารณาว่าสิ่งที่ล่อตาล่อใจคนอยากได้อยากซื้อมีมากมายและมีออกมาเรื่อยๆ จะซื้อต้องพิจารณาให้เหมาะกับฐานะและรายได้ “เราต้องไม่สุรุ่ยสุร่ายเก็บออมเงินเพื่อใช้ในอนาคตหรือเผื่อกรณีฉุกเฉิน ถ้ามีเหลือมากพอก็ใช้จ่ายเพื่อการพักผ่อนหรือไปทัศนศึกษาได้” พ่อไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน พ่อเล่าว่าสมัยพ่อหนุ่มๆ ใช้เงินไม่ระวังแต่พอแต่งงานกับแม่และมีลูกพ่อจึงตั้งใจดำเนินชีวิตให้สะอาดมากที่สุดให้มีชีวิตยืนยาว

        พ่อใช้จักรยานขี่ไปทำงานและกลับบ้านตรงเวลา ยกเว้นพ่อมีธุระไปช่วยทำงานของหมู่บ้านแม่แต่งงานกับพ่อเมื่ออายุ 26 ปี แม่เป็นพนักงานบริษัทเล็กๆ แห่งหนึ่งในจังหวัด เมื่อแต่งงานแม่ลาออกจากบริษัทเพื่อจะได้มีเวลาดูแลครอบครัว แม่หันมาทำขนมขายแม่ปรับปรุงขนมให้ชวนกินและแม่นำรายได้จากการขายขนมมาเก็บไว้เป็นทุนการศึกษาให้ลูก

        พ่อแม่และดวงฤทัยจะใส่บาตรพร้อมกันทุกวันจันทร์ที่หน้าบ้านและไปทำบุญที่วัดในวันอาทิตย์ แม้จะตักบาตรที่หน้าบ้านแม่ก็สอนให้ดวงฤทัยอาบน้ำและแต่งกายให้เรียบร้อยก่อน เมื่อมีเวลาว่างพ่อจะไปช่วยงานที่วัด ดวงฤทัยคิดว่าวิถีชีวิตของพ่อแม่ของเธอเป็นแบบอย่างที่มีความสุข สงบ ไม่หรูหรมแต่ก็ไม่ขัดสนไม่เดือดร้อน ดวงฤทัยจึงตัดสินใจเขียนเรียงความเรื่อง วิถีงามความพอเพียง โดยนำชีวิตครอบครัวของเธอมาเป็นแบบอย่าง

ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง

  ผู้เขียนมีจุดมุ่งหมายให้เห็นตัวอย่างการประพฤติปฏิบัติตนของคนในครอบครัว ซึ่งมีการดำเนินชีวิตงดงาม สอดคล้องตามแนวพระราชดำริในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเรื่องทฤษฎีและเศรษฐกิจพอเพียง คือ พึ่งตนเองได้ ดำรงชีวิต
พอประมาณ ไม่เกียจคร้าน ใช้จ่ายอย่างประหยัด ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์และช่วยเหลือสังคมตามโอกาส พ่อแม่ปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างที่ดีของลูก ขยันขันแข็ง ดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท วางแผนเพื่ออนาคต ให้ความรักความอบอุ่น
แก่ลูก อบรมสั่งสอนให้รู้จักความพอดี ภูมิใจในหน้าที่ของตน