เรื่องมีอยู่ว่า...

บริเวณหมู่บ้านเดิมเป็นป่าดงดิบ ชาวบ้านที่มาตั้งรกรากทำอาชีพเผาถ่านแลกข้าว ในป่ามีสัตว์ป่า เช่น เสือ ช้าง มาทำร้ายคน ทำลายบ้านเรือน คนในหมู่บ้านจะพูดเสียงดังกันไม่ได้จะใช้วิธีสะกิดแสดงภาษาและท่าทางแทนคำพูด จึงเรียกว่าบ้าน "ดงสะกิด"

ต่อมามีการเรียกชื่อหมู่บ้านผิดเพี้ยนเป็น "บ้านดงตากิต" จนถึงปัจจุบัน

เรื่องมีอยู่ว่า...

ชาวบ้านอพยพมาจากอำเภอบ้านลาดเพื่อตั้งบ้านเรือนและทำอาชีพการเกษตร

เมื่อสำรวจสภาพพื้นที่ของหมู่บ้าน

แล้วพบว่า ภูเขาลูกหนึ่งมีถ้ำอยู่ภายในและทางเดินขึ้นเป็นขั้นบันไดดินไปยังถ้ำ

จึงตั้งชื่อหมู่บ้านว่า "บ้านเขาบันได"

"บ้านเขาบันได" แยกหมู่บ้านออกจาก "บ้านอ่างศิลา" เมื่อประมาณปี พ.ศ.2522

เรื่องมีอยู่ว่า...

เดิมชื่อหมู่บ้าน “หนองแก” เนื่องจากหนองน้ำในบริเวณหมู่บ้านมีต้น “สะแก” ขึ้นอยู่จำนวนมาก ต่อมาจำนวนเด็กในหมู่บ้านเพิ่มมากขึ้น จึงได้ขอตั้งโรงเรียนในหมู่บ้าน 

แต่เนื่องจากชื่อซ้ำกับ โรงเรียนหนองแก ในอำเภอบ้านลาด จึงได้เปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนสะแกงาม และเปลี่ยนชื่อหมู่บ้านเป็น 

“บ้านสะแกงาม” ตามไปด้วย

เรื่องมีอยู่ว่า...

ปี 2536 หมู่ 4 บ้านหนองหญ้าปล้องมีประชากรจำนวนมาก จึงได้แบ่งแยกเป็นหมู่ 9 

บริเวณหมู่บ้านเป็นที่สูงเรียกว่า “โคก” และเป็นที่ตั้งของ “วัดหนองหญ้าปล้อง” จึงใช้ชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านโคกวัด”

เรื่องมีอยู่ว่า...

ปี 2518 ชาวบ้านได้เข้ามาบุกเบิกจับจองที่ดินในเขตป่าเพื่อทำการเกษตร และได้พบแหล่งน้ำเป็นน้ำพุเชิงเขา จึงตั้งชื่อว่า "บ้านพุกัง"

ปี 2525 ได้มีพระธุดงค์มาปักกลด ที่บริเวณข้างสระน้ำ ซึ่งมีด้วยกัน 4 สระ ตั้งเป็นลักษณะ 4 มุม ชาวบ้านจึงนิมนต์ให้มาอยู่ในหมู่บ้านและสร้างสำนักสงฆ์ ชื่อสำนักสงฆ์ป่าพระมาลัยบ้านสระสี่มุม จึงเป็นชื่อที่เรียกกันมาจนถึงปัจจุบันว่า "บ้านสระสี่มุม"

เรื่องมีอยู่ว่า...

หมู่บ้านหนองไผ่มีเนื้อที่อาณาเขตการปกครองกว้าง ทำให้การพัฒนาไม่ทั่วถึง ในปี 2540 ชาวบ้านได้ปรึกษาหารือ และมีข้อสรุปให้การแบ่งแยกเนื้อที่ออกมาจากหมู่บ้านหนองไผ่ 

เนื่องจากมีลำห้วยสาริกา เป็นแนวแบ่งของหมู่บ้าน และเป็นแนวเขตกั้นระหว่างตำบลหนองหญ้าปล้องกับตำบลท่าตะคร้อ

จึงใช้ชื่อว่าหมู่บ้านว่า “บ้านห้วยสาริกา”