Academic Year 2023

ชื่อปริญญานิพนธ์ : ชุดทดลองการควบคุมระบบเครน

(Crane Control System Experiment Kit) 

ผู้จัดทำ :  นายนพรัตน์ พิภักดี

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก  : ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ชัยพร ศิลาวัชนาไนย

บทคัดย่อ

       ปริญญานิพนธ์นี้นำเสนอชุดทดลองการควบคุมระบบเครน เพื่อใช้ชุดทดลองเป็นสื่อประกอบการเรียนการสอนในรายวิชาการควบคุมอัตโนมัติ โดยชุดทดลองได้ออกแบบและพัฒนาเพื่อใช้ในการควบคุมตำแหน่งการเคลื่อนที่ของเครนทั้งหมด 3 แกน สามารถตั้งค่าการทำงานโดยการประสานกราฟฟิกกับผู้ใช้ ชุดทดลองนี้ใช้มอเตอร์ไฟฟ้ากระแสตรงเป็นต้นกำลังโดยส่งแรงบิด เพื่อในเกิดการเคลื่อนที่แบบเชิงเส้น มีการใช้เอ็นโค้ดเดอร์ทำหน้าที่วัดระยะทาง และใช้ตัวควบคุมพีไอดีเพื่อให้วัตถุเลื่อนที่ไปยังตำแหน่งที่กำหนดได้อย่างถูกต้อง และมีการใช้ตัวควบคุมการลดการแกว่งเข้ามาเพื่อช่วยลดการแกว่งของวัตถุที่ปลายเครน ซึ่งจากผลการทดสอบการใช้ตัวควบคุมในแกน X สามารถลดการแกว่งได้สูงสุดอยู่ที่ร้อยละ 75.25  และจากผลการทดสอบการใช้ตัวควบคุมในแกน Y สามารถลดการแกว่งได้สูงสุดอยู่ที่ร้อยละ 69.85 ดังนั้นในชุดทดลองการควบคุมระบบเครนสามารถปรับค่าพารามิเตอร์ควบคุมให้มีความเหมาะสม และสามารถสังเกตผลตอบสนองของระบบได้ ผลการทดลองในการลดการแกว่งสังเกตและมีการเปรียบเทียบการที่ใส่ตัวลดการแกว่งและตัวที่ไม่ใส่ การทดลองพบว่ามีผลเป็นอย่างมากถ้ามีการใส่ตัวควบคุมการลดการแกว่ง สามารถลดลงได้มากกว่าครึ่งจากการแกว่งสูงสุดที่เกิดขึ้น

ชื่อปริญญานิพนธ์ : การสร้างชุดการเรียนทักษะปฏิบัติเพื่อใช้สำหรับการ ควบคุมมอเตอร์ไฟฟ้ากระแสตรงโดยใช้ตัวควบคุมอุตสาหกรรม

(Control DC Motor by Industrial Digital Controller) 

ผู้จัดทำ :  นางสาวนภัสนันท์ บุญโต

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก  : รองศาสตราจารย์ ดร.สันติ หุตะมาน

บทคัดย่อ

       ปริญญานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างชุดการเรียนทักษะปฏิบัติเพื่อใช้สำหรับการควบคุมมอเตอร์กระแสตรงโดยใช้ตัวควบคุมอุตสาหกรรม ชุดการเรียนทักษะปฏิบัตินี้ใช้มอเตอร์กระแสตรงและตัวควบคุมอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์เบอร์เคิร์ต (Burkert) รุ่น 8619 ชนิดมัลติเซลล์เพื่อให้นักเรียนมีพื้นฐานการใช้ควบคุมอุตสาหกรรม เนื่องจากโรงงานอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ใช้มอเตอร์กระแสตรงเป็นส่วนหนึ่งของชิ้นส่วนเครื่องจักร ชุดการเรียนทักษะปฏิบัตินี้เหมาะสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรีชั้นปีที่สามที่เรียนวิชาการขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้า และระบบเซอร์โวโดยมีจุดมุ่งหมาย คือ ให้ผู้เรียนมีความรู้พื้นฐานและทักษะของการออกแบบการควบคุมแบบระบบเปิด และแบบระบบปิด และการเลือกพารามิเตอร์สำหรับการออกแบบระบบควบคุมโดยใช้โปรแกรมแมทแลปในการาหาค่าเกนของระบบเพื่อนำค่าเกนที่ได้ไปใช้กับตัวควบคุมเบอร์เคิร์ต (Burkert) และทดสอบกับวงจรจริงโดยใช้มอเตอร์กระแสตรงเพื่อวิเคราะห์การตอบสนองของมอเตอร์ไฟฟ้ากระสตรงแบบระบบเปิด และระบบปิดแบบพี พีไอ และพีไอดี ผลสัมฤทธิ์ด้านทักษะปฏิบัติของผู้เรียนถือว่ามีความพึงพอใจในระดับที่ดี และการประเมินทัศนคติของผู้เรียนต่อชุดการฝึกที่พัฒนาขึ้นแสดงให้เห็นถึงระดับผู้เรียนเห็นด้วยมากแสดงถึงความน่าเชื่อถือในการวัดประเมินผล

ชื่อปริญญานิพนธ์ : ระบบนำทางอัตโนมัติโดยใช้ไลด้าร์ของหุ่นยนต์สองล้ออิสระ  (Lidar based Autonomous Navigation of Two Independent Steering Wheel Vehicle) 

ผู้จัดทำ :  นายชนินทร์ บุญอาจ และ นายธีระวัฒน์ ธรรมชาติ

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก  : ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ชัยพร ศิลาวัชนาไนย

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์ร่วม : ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ธาริณี ทองเกิด

บทคัดย่อ

       ปริญญานิพนธ์นี้นำเสนอการใช้เซนเซอร์ไลด้าร์ร่วมกับระบบปฏิบัติการหุ่นยนต์ เพื่อพัฒนาการนำทางและการเคลื่อนที่หลบหลีกสิ่งกีดขวางของหุ่นยนต์ให้มีประสิทธิภาพสูงสุด โดยได้ออกแบบและสร้างของต้นแบบหุ่นยนต์ลักษณะสองล้ออิสระที่มีความสามารถในการเคลื่อนที่อัตโนมัติ ในส่วนของการเคลื่อนที่ของหุ่นยนต์ จะใช้เทคนิคการเคลื่อนที่แบบดิฟเฟอเรนเชียลไดร์ฟ หรือเลือกปรับเปลี่ยนเป็นการเคลื่อนที่คล้ายรถยนต์ได้ ในส่วนของการสร้างแผนที่ 2 มิติในสภาพแวดล้อมที่ไม่รู้จัก ผู้วิจัยเลือกใช้อัลกอริทึม Hector Slam เพื่อสร้างแผนที่และใช้ขั้นตอนวิธีเอสตาร์ เพื่อค้นหาเส้นทางไปยังเป้าหมาย การทดลองจะดำเนินการในสภาพแวดล้อมที่ไม่รู้จักซึ่งมีพื้นที่ขนาดอย่างน้อย 16 ตารางเมตร และมีสิ่งกีดขวางที่ไม่ได้อยู่ในแผนที่ เพื่อวิเคราะห์และเปรียบเทียบสมรรถนะในการเคลื่อนที่ของหุ่นยนต์ มีการกำหนดจุดเริ่มต้นไปยังเป้าหมายด้วยความเร็วที่แตกต่างกัน และมีน้ำหนักบรรทุกที่แตกต่างกัน ผลการดำเนินงานพบว่าหุ่นยนต์เคลื่อนที่แบบดิฟเฟอเรนเชียลไดร์ฟสามารถเคลื่อนที่ถึงจุดหมาย โดยมีค่าผิดพลาดเฉลี่ยน้อยกว่าผลการทดสอบของหุ่นยนต์เคลื่อนที่คล้ายรถยนต์ แต่ในขณะเดียวกันหุ่นยนต์เคลื่อนที่คล้ายรถยนต์มีประสิทธิภาพที่ดีกว่า ขึ้นอยู่กับความเร็วที่เหมาะสมและสภาพแวดล้อมที่มีสิ่งกีดขวางห่างจากจุดเป้าหมาย เป็นต้น

ชื่อปริญญานิพนธ์ : การพัฒนาโครงข่ายเครื่องตรวจวัดการใช้น้ำในนาข้าวแบบไร้สาย  (Development of Water Usage Measurement in the Paddy Field via Wireless Network) 

ผู้จัดทำ :  นายธาม พงษ์เจี่ย

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก  : ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ชัยพร ศิลาวัชนาไนย

บทคัดย่อ

       ปริญญานิพนธ์นี้นำเสนอการพัฒนาอุปกรณ์ตรวจวัดการใช้น้ำภายในนาข้าวแบบโครงข่ายไร้สาย โดยใช้ข้อมูลจากอุปกรณ์ตรวจวัด 2 ส่วนหลัก ได้แก่ อุปกรณ์ตรวจวัดระดับน้ำในพื้นที่นา และอุปกรณ์ตรวจวัดการใช้น้ำที่ติดตั้งเซ็นเซอร์วัดสภาพอากาศ เช่น อุณหภูมิ ความชื้น ความดันอากาศ ความเร็วลมและความเข้มของแสงแดด เป็นต้น อุปกรณ์ตรวจวัดทั้งสองชุดนี้ใช้แผงเซลล์แสงอาทิตย์ เป็นแหล่งจ่ายพลังงานให้กับเซ็นเซอร์ และบอร์ดไมโครคอนโทรลเลอร์ ใช้เป็นตัวประมวลผลหลัก  ใช้การส่งข้อมูลแบบไร้สายผ่านการสื่อสารระยะไกล LoRa ตามเวลาที่กำหนด โดยให้อุปกรณ์ตรวจวัดระดับน้ำส่งข้อมูลทุก ๆ หนึ่งนาที และอุปกรณ์ตรวจวัดการใช้น้ำส่งข้อมูลทุก ๆ หนึ่งชั่วโมง ข้อมูลทั้งหมดพร้อมเวลาที่กำกับจะถูกบันทึกในฐานข้อมูล InfluxDB เพื่อมาคำนวณการใช้น้ำในนาข้าวเป็นรายสัปดาห์ รวมถึงการแสดงผลข้อมูลจากทั้งสองอุปกรณ์ด้วยหน้าจอแสดงผล Grafana และการแจ้งเตือนผ่านไลน์แอพพลิเคชันสำหรับงานซ่อมบำรุง ซึ่งจะดึงข้อมูลจากแสดงผลทุก ๆ ชั่วโมง  ระบบที่พัฒนาในปริญญานิพนธ์นี้นำไปดำเนินงานตรวจวัดในพื้นที่นาข้าวจริงตลอดระยะเวลา 1 เดือน  แม้ว่าเกิดข้อผิดพลาดในการบันทึกข้อมูลเฉลี่ยที่วันละ 1-2 ครั้งต่อวัน ระบบทั้งหมดสามารถทำงานได้อย่างต่อเนื่องและได้ผลการคำนวณค่าการใช้น้ำในข้าวสูงสุด 4.794 มิลลิเมตร และเฉลี่ย 1 เดือนที่ 3.784 มิลลิเมตร ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลจากอุปกรณ์วัดระดับน้ำในพื้นที่ข้อมูลที่ได้จากปริญญานิพนธ์นี้คาดว่าจะนำไปใช้สำหรับการบริหารจัดการน้ำให้เหมาะสมยิ่งขึ้น

ชื่อปริญญานิพนธ์ : การพัฒนาการควบคุมตำแหน่งของชุดระบบบอลลมในท่อด้วย พีแอลซี  (Developing Position Control of Ball Air Levitation System on PLC) 

ผู้จัดทำ :  นายอลิศักดิ์ พานทอง และ นางสาวเบญญาภา น้ำแก้ว

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก  : รองศาสตราจารย์ ดร.ศุภชัย หอวิมานพร

บทคัดย่อ

       โครงงานนี้นำเสนอการควบคุมตำแหน่งของลูกปิงปองในท่อด้วยตัวควบคุมที่มีประสิทธิภาพโดยใช้พีแอลซี โครงงานนี้ควบคุมตำแหน่งของลูกปิงปองในท่อเพื่อรักษาความสูงของลูกปิงปองให้เข้าสู่จุดที่กำหนดได้อย่างแม่นยำ โดยปรับความเร็วของอากาศที่ไหลผ่านลูกปิงปอง โครงงานนี้ใช้สองท่อ และใช้ตัวควบคุมสามแบบ คือ แบบสัดส่วน ปริพันธ์ อนุพันธ์ แบบแผ่นเลื่อน และแบบตรรกศาสตร์คลุมเครือ โครงงานใช้เซนเซอร์อัลตราโซนิกเพื่อรับค่าความสูงจริงของลูกปิงปอง และรับค่าของสัญญาณป้อนกลับ ในโครงงานนี้มีการใช้กล้องตรวจจับตำแหน่งของลูกปิงปองในท่อด้วยการประมวลผลภาพ จากนั้นปรับเพิ่มประสิทธิภาพของโครงงานด้วยวิธีระบบอนุมานฟัซซีโครงข่ายปรับตัวได้ (Adaptive Neuro-Fuzzy Inference System : ANFIS) แล้วนำข้อมูลตำแหน่งไปฝึกด้วยโปรแกรมแมตแล็บ (MATLAB) ตำแหน่งที่ได้จากกล้องสามารถยืนยันความสูงจริงที่ได้จากเซนเซอร์อัลตราโซนิก ผลการทดลองในโครงงานนี้แสดงสมรรถนะของตัวควบคุมในการควบคุมตำแหน่ง สมรรถนะของทุกตัวควบคุมแสดงเป็นผลตอบสนองชั่วคราว และผลตอบสนองในสภาวะคงที่

ชื่อปริญญานิพนธ์ : การทรงตัวเพนดูลัมผกผัน 2 มิติสําหรับการควบคุมขั้นสูง  (2D Inverse Pendulum Balancing For Advanced Control)

ผู้จัดทำ :  นายศิริชัย พรมกุล และ นายณัฐวุฒิ วงค์ษา

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : รองศาสตราจารย์ ดร.ศศิธร ชูแก้ว 

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์ร่วม  : รองศาสตราจารย์ ดร.ศุภชัย หอวิมานพร

บทคัดย่อ

  โครงงานนี้มีจุดประสงค์เพื่อพัฒนาชุดการทรงตัวเพนดูลัมผกผันแบบ 2 มิติ สําหรับการควบคุมขั้นสูงด้วยการขับเคลื่อนมอเตอร์ไฟฟ้ากระแสตรง และหาสมรรถนะการทรงตัวเพนดูลัมผกผัน แบบ 2 มิติ เพื่อเรียนรู้การควบคุมขั้นสูงด้วยพีแอลซี โดยใช้การควบคุม 3 แบบ คือ สัดส่วนปริพันธ์ อนุพันธ์การควบคุมแบบสไลด์ดิงโหมด และการควบคุมแบบตรรกศาสตร์คลุมเครือการออกแบบสร้างชุดการทรงตัวเพนดูลัมผกผันแบบ 2 มิติสําหรับนําตัวควบคุมที่นิยมใช้มาทดสอบเปรียบเทียบ เพื่อแสดงสมรรถนะของผลตอบสนองชั่วขณะ และผลตอบสนองสภาวะคงตัวของแต่ละตัวควบคุม

    ผลการทดสอบของโครงงานนี้แสดงให้เห็นว่าตัวควบคุมแต่ละแบบสามารถรักษาสมดุลของแท่งเพนดูลัมผกผันได้การแกว่งตัวของผลตอบสนองชั่วขณะ และผลตอบสนองสภาวะคงตัวเป็นไปตามทฤษฎีในแต่ละควบคุม

ชื่อปริญญานิพนธ์ : หุ่นยนต์ตัดหญ้าพลังงานแสงอาทิตย์อัตโนมัติ  (Automatic Solar Lawn Mower Robot)

ผู้จัดทำ :  สิบเอกพิสณฑ์ จันทวิเศษ และ นายภรดล พูลละม้าย

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : รองศาสตราจารย์ ดร.ศุภชัย หอวิมานพร 

บทคัดย่อ

  การสร้างหุ่นยนต์ตัดหญ้าพลังงานแสงอาทิตย์อัตโนมัติ ในโครงงานนี้นำเสนอวิธีการสร้างหุ่นยนต์ตัดหญ้าพลังงานแสงอาทิตย์อัตโนมัติ โดยมีระบบควบคุมอยู่สามส่วน ส่วนที่หนึ่งการควบคุมส่วนของล้อเพื่อใช้ในการควบคุมความเร็วในการเคลื่อนที่ โดยการนำตัวควบคุมมาเปรียบเทียบการทำงาน โดยใช้ ตัวควบคุมแบบสัดส่วน ปริพันธ์ อนุพันธ์ จากนั้นเปรียบเทียบผลการทำงาน โดยใช้กล้องติดตั้งกลางพื้นที่การทำงานเพื่อใช้การประมวลผลภาพในการตรวจสอบตำแหน่งของหุ่นยนต์ตัดหญ้า และใช้ระบบปฏิบัติการหุ่นยนต์ ในการควบคุมตำแหน่งการเคลื่อนที่ของหุ่นยนต์ตัดหญ้าโดยมีทำงานร่วมกันระหว่าง เอนโคดเดอร์ และระบบตรวจจับแสงวัดระยะ ในการตรวจสอบตำแหน่งของหุ่นยนต์เพื่อนำมาประมวลผล และสร้างแผนที่สำหรับการเคลื่อนที่ โดยหุ่นยนต์นี้จัดทำขึ้นเพื่อให้สามารถเคลื่อนที่ทำการตัดหญ้าได้อัตโนมัติโดยไม่จำเป็นต้องมีมนุษย์ควบคุม  โดยวัตถุประสงค์ คือ เพื่อสร้างหุ่นยนต์ตัดหญ้าพลังงานแสงอาทิตย์อัตโนมัติ และเพื่อออกแบบระบบการควบคุมของหุ่นยนต์ตัดหญ้าพลังงานแสงอาทิตย์อัตโนมัติ ผลการดำเนินโครงงาน พบว่า หุ่นยนต์สามารถเคลื่อนที่ตัดหญ้าด้วยระบบปฏิบัติหุ่นยนต์โดยมีการใช้ตัวควบคุมแบบสัดส่วน ปริพันธ์ อนุพันธ์ ในการควบคุมความเร็วได้ และสามารถตรวจจับตำแหน่งหุ่นยนต์ผ่านการประมวลผลภาพจากนั้นแสดงผลตำแหน่งของหุ่นยนต์บนหน้าต่างแดชบอร์ดได้

ชื่อปริญญานิพนธ์ : ระบบควบคุมบอลทรงตัวบนแผ่นสําหรับการควบคุมขั้นสูง  (Ball on Plate Control System For Advanced Control)

ผู้จัดทำ :  กฤตยชญ์ พละไชย และ  ชนาธิป คำแหง

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : รองศาสตราจารย์ ดร.ศศิธร ชูแก้ว 

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์ร่วม  : รองศาสตราจารย์ ดร.ศุภชัย หอวิมานพร 

บทคัดย่อ

  โครงงานนี้นําเสนอการทดสอบระบบควบคุมบอลทรงตัวบนแผ่นสําหรับตัวควบคุมขั้นสูง เพื่อทดสอบสมรรถนะของตัวควบคุม โดยใช้กล้องแว็บแคมในการตรวจจับตําแหน่งบอลลูกบอล และใช้สเตปปิงมอเตอร์ในการสร้างองศาของแผ่นกระดานเพื่อให้ลูกบอลอยู่ในตําแหน่งที่ต้องการ ตัวควบคุมที่ใช้ในการทดสอบประกอบไปด้วย ตัวควบคุมสัดส่วน ปริพันธ์ อนุพันธ์ตัวควบคุมแผ่นเลื่อน ตัวควบคุมตรรกศาสตร์คลุมเครือ ตัวควบคุมสัดส่วน ปริพันธ์ อนุพันธ์ปรับจูนค่าด้วยตรรกศาสตร์คลุมเครือ และ ตัวควบคุมแผ่นเลื่อน ปรับจูนค่าด้วยตรรกศาสตร์คลุมเครือ นําเสนอการหาแบบจําลองทางคณิตศาสตร์ และใช้โปรแกรมแมตแล็บจําลองผลตอบสนอง การทดลองสรุปได้ว่าทุกตัวควบคุมสามารถสร้างสมรรถนะในการรักษาตําแหน่งของลูกบอลที่ต้องการได้ แต่มีผลตอบสนองที่แตกต่างกัน เช่น การทดลองรักษาตําแหน่งลูก บอลแกนเอกซ์ 15เซนติเมตร และแกนวาย 15 เซนติเมตร ตัวควบคุมที่มีเวลาไต่ขึ้นต่ำสุด คือ ตัวควบคุมตรรกศาสตร์คลุมเครือมีค่า 0.253 วินาที ตัวควบคุมที่เวลาสู่จุดสมดุลต่ำที่สุด คือ ตัวควบคุมสัดส่วนปริพันธ์ อนุพันธ์แบบปรับค่าอัตโนมัติมีค่าอยู่ที่ 0.940 วินาที และตัวควบคุมที่มีค่าผลตอบสนองเกินน้อยสุดคือ ตัวควบคุมสัดส่วน ปริพันธ์ อนุพันธ์แบบปรับค่าอัตโนมัติมีค่าอยู่ที่ 0 เปอร์เซ็นต์ จากการทดลองผลตอบสนองตองตัวควบคุมจะมีสมรรถนะที่แตกต่างกัน ผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับระบบควบคุมสามารถนําทฤษฎี และผลตอบสนองของตัวควบคุมไปประยุกต์ในการควบคุมเครื่องจักรในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับการสร้างเสถียรภาพ เพื่อเพิ่มสมรรถนะของอุปกรณ์ และลดความเสียหายที่อาจจะเกิดขึ้นก่อนนําตัวควบคุมไปใช้งาน

ชื่อปริญญานิพนธ์ : ออกแบบและควบคุมไซโคลโรเตอร์โดรน (Design and Control a Cyclorotor Drone)

ผู้จัดทำ :  สหรัฐ กิจวิถี

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : รองศาสตราจารย์ ดร.ศุภชัย หอวิมานพร

บทคัดย่อ

  โครงงานนี้เป็นการพัฒนาต้นแบบไซโคลโรเตอร์โดรน เพื่อใช้ในการการทดลองควบคุมการลอยตัวของใซโคลโรเตอร์โดร ใช้ระบบควบคุมตรรกศาสตร์คลุมเครือในการควบคุมตําแหน่งความสูงเพื่อทําการหาประสิทธิภาพการลอยตัวในแนวดิ่ง ใช้บอร์ดไมโครคอลโทรเลอร์เป็นตัวควบคุมการทํางานของโดรน ใช้กล้องตรวจจับความสูงของโดรน ในการวิเคราะห์ตําแหน่งในภาพได้ทําการเขียนโปรแกรมดัวยภาษาไพทอน และใช้ระบบนิวโรฟัซซีมาทําการปรับปรุงความแม่นยําขอตําแหน่งโดรนโดยได้ใช้ฟังก์ชันสมาชิกของระบบฟัซซี 3 แบบมีดังนี้ แบบสามเหลี่ยม แบบสี่เหลี่ยมคางหมู และแบบกัสเซียน ใช้จํานวนฟังก์ชันสมาชิก 3 5 7 9 และ 12 ตัว ได้ทําการออกแบบใบพัดให้มีขนาดความกว้างอยู่ที่ 4.5 เซนติเมตร ความยาวใบพัดอยู่ที่ 15.0 เซนติเมตร และมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางอยู่ที่15.0 เซนติเมตร ในโครงงานนี้ใช้ใบพัดโคลโรเตอร์ 2 ชุด ในหนึ่งชุดมีใบพัด 4 ใบ และใช้ใบพัดโดรนปกติขนาด 12.0 นิ้ว 2 ใบพัด มาช่วยสร้างแรงยก

   ในการทดลองการลอยตัวของโดรน มีปัญหาในเรื่องของมอเตอร์ไร้แปรงถ่านในช่วงรอบสูงตัวมอเตอร์มีอาการความเร็วรอบตก ทําให้โดรนค่อย ๆ ตกลงมาหลังจากเข้าจุดเป้าหมาย

ชื่อปริญญานิพนธ์ : หุ่นยนต์แขนกลเคลื่อนที่ผ่านเว็ปแอพพลิเคชั่นควบคุมระยะไกล (Design and Control a Cyclorotor Drone)

ผู้จัดทำ :  สุรวุฒิ สกุลสอน และ อภิสิทธิ์ ไกรลาศ

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : รองศาสตราจารย์ ดร.วัชรินทร์  โพธิ์เงิน

บทคัดย่อ

  ปริญญานิพนธ์นี้นําเสนอหุ่นยนต์แขนกลเคลื่อนที่ผ่านเว็บแอพลิเคชันควบคุมระยะไกล โดยมีจุดประสงค์เพื่อออกแบบ และสร้างโครงสร้างหุ่นยนต์เคลื่อนที่ด้วยล้อแมคคานั่ม สามารถทํางาน

ร่วมกับแขนกลในการใช้หยิบสิ่งของ และวางสิ่งของในการเคลื่อนที่ภายในอาคาร และเพื่อหาสมรรถนะในการควบคุมการเคลื่อนที่ของหุ่นยนต์เคลื่อนที่ ในการหาสมรรถนะการเคลื่อนที่ของ

หุ่นยนต์เริ่มจากไม่เพิ่มภาระน้ําหนักของหุ่นยนต์ และในขณะที่มีการเพิ่มน้ําหนักของหุ่นยนต์ โดยใช้การจับ ระยะเวลาในการทํางาน จากการเคลื่อนที่จากจุดเริ่มต้นไปยังเป้าหมาย

   ผลการทดลองมีการแบ่งเป็น 4 ผลการทดลอง คือ การทดลองหลบหลีกสิ่งกีดขวางของหุ่นยนต์พบว่าในการทดลองการหลบหลีกสิ่งกีดขวางหุ่นยนต์สามารถหลบหลีกสิ่งกีดขวางได้ดีที่สุดคือระยะ 0.5 เมตร การทดลองหาสมรรถนะในการควบคุมการเคลื่อนที่ของหุ่นยนต์ พบว่าหุ่นยนต์เคลื่อนที่สามารถรับภาระน้ําหนักสูงสุดอยู่ 3 กิโลกรัม โดยรวมน้ําหนักทั้งหมดของหุ่นยนต์รวมแขนกลไม่เกิน 70.7 กิโลกรัม สามารถทํางานได้มีความเร็วสูงสุดต่อ 1 รอบการทํางาน คือ 02:56 ± 00:02 นาทีการหาความแม่นยําของหุ่นยนต์เคลื่อนที่ล้อแมคคานั่มที่ทํางานร่วมกับแขนกล พบว่า มีค่าความแม่นยํา มากที่สุดอยู่ที่ 89 % การหาความเที่ยงตรงของหุ่นยนต์เคลื่อนที่ล้อแมคคานั่มที่ทํางานร่วมกับแขนกล พบว่ามีค่าความเที่ยงตรงมากที่สุดอยู่ที่ 94.7%

ชื่อปริญญานิพนธ์ : หุ่นยนต์เคลื่อนที่แบบเดินสี่ขากลไกหา้ ชิ้นต่อโยง (Five-Bar Linkage Based Quadruped Robot)

ผู้จัดทำ :  ณัฐนนท์ ศรีแก้ว

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ชัยพร ศิลาวัชนาไนย

บทคัดย่อ

  ปริญญานิพนธ์นี้นำเสนอต้นแบบหุ่นยนต์เคลื่อนที่แบบเดินสี่ขา เพื่อให้หุ่นยนต์สามารถเคลื่อนที่ไปในพื้นที่ได้หลากหลาย ทั้งพื้นผิวทางที่เรียบหรือพื้นผิวที่ไม่เรียบได้ ต้นแบบหุ่นยนต์ที่จัดทำขึ้นนี้มีกลไกส่วนขาแต่ละข้างเป็นรูปแบบกลไกห้าชิ้นต่อโยง ใช้มอเตอร์ไฟฟ้ากระแสตรงจำนวน 8 ชุดเป็นต้นกำลังและติดตั้งเซ็นเซอร์ตัวต้านทานปรับค่าได้ ทำหน้าที่วัดตำแหน่งของแกนหมุนของมอเตอร์ ส่วนควบคุมจังหวะก้าวเดินของหุ่นยนต์ใช้ไมโครคอนโทรลเลอร์ เป็นตัวประมวลหลัก โดยมีโปรแกรมการทำงานสองส่วนได้แก่ ลักษณะการก้าวเดินที่กำหนดการทำงานของขาแต่ละข้าง และระบบควบคุมตำแหน่งแกนหมุนของมอเตอร์ด้วยตัวควบคุมพีไอดี ผลการทดสอบได้เปรียบเทียบประสิทธิภาพการเดินของตัวหุ่นยนต์จากลักษณะการก้าวเดิน 2 ลักษณะได้แก่ แบบเดิน และวิ่งเหยาะ ๆ โดยหุ่นยนต์สามารถเคลื่อนที่ในรูปแบบการก้าวแบบเดินได้ 1.77 cm/s และรูปแบบการก้าวแบบวิ่งเหยาะ ๆ ได้ 9.39 cm/s นอกจากนี้ ตัวหุ่นยนต์ได้ติดตั้งเซ็นเซอร์ไจโร เพื่อประเมินท่าทางการเดินในรูปแบบองศาเอียงในมุม Roll และมุม Pitch ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่า รูปแบบการวิ่งเหยาะ ๆ มีค่าความผิดพลาดสัมบูรณ์ในระยะเวลาอินทิกรัลน้อยกว่ารูปแบบการก้าวเดิน ของมุม Roll 9.40% และมุม Pitch 12.03% ตามลำดับ

ชื่อปริญญานิพนธ์ : หุ่นยนต์ช่วยหยิบอุปกรณ์ด้วยการคาดการณ์การกระทำของมนุษย์ (Equipment Handling Robot using Human Action Prediction)

ผู้จัดทำ :  นรมน คงอ่อน และ อริสา พรรณมณีลักษณ์

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ดร.ธาริณี ทองเกิด

บทคัดย่อ

  ปริญญานิพนธ์นี้นำเสนอต้นแบบหุ่นยนต์ช่วยหยิบอุปกรณ์ด้วยการคาดการณ์การกระทำของมนุษย์ โดยการพัฒนาระบบของหุ่นยนต์อุตสาหกรรม เพื่อให้ได้หุ่นยนต์ที่เป็นผู้ช่วยในการประกอบตู้ควบคุมไฟฟ้า โดยหุ่นยนต์จะทำหน้าที่สังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบ และคาดการณ์ความต้อง การของผู้ปฏิบัติงาน ซึ่งเกิดจากการวิเคราะห์กระการทำของมนุษย์ระหว่างการประกอบตู้ควบคุมไฟฟ้า ด้วยการใช้กล้องเว็บแคมจับภาพเพื่อวิเคราะห์สิ่งของรอบ ๆ ผู้ปฏิบัติงาน ในการคาดการณ์ว่ากำลังทำงานอยู่ในขั้นตอนใด และให้หุ่นยนต์หยิบอุปกรณ์ที่เป็นขั้นตอนถัดไปให้กับมนุษย์ ผลการทดสอบการทำงานร่วมกันแสดงให้เห็นว่ามีความถูกต้องในการปฏิบัติงาน 89.99% โดยหุ่นยนต์มีส่วนช่วยเหลือการประกอบเฉลี่ย 5.7 ขั้นตอนต่อการประกอบสำเร็จ 1 ครั้ง ผลการประเมินความพึงพอใจของผู้ปฏิบัติงานที่มีต่อการทำงานร่วมกับหุ่นยนต์ จำนวน 20 คน ประกอบด้วย 4 ด้าน พบว่า ผู้ปฏิบัติงานส่วนใหญ่มีการรับรู้ประโยชน์อยู่ในระดับมาก มีการรับรู้ถึงความรุนแรงในการเกิดอุบัติเหตุในระดับมาก มีความความสะดวกสบายทางการยศาสตร์ในระดับมากที่สุด สุดท้ายมีความพึงพอใจของผู้ใช้ในระดับมากที่สุด มีค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานเฉลี่ยทั้งหมดอยู่ที่ 0.588 ซึ่งมีการกระจายตัวของข้อมูลน้อยและข้อมูลมีความน่าเชื่อถือ

ชื่อปริญญานิพนธ์ : การสร้างชุดฝึกทักษะปฏิบัติสำหรับการควบคุมระบบแบบลูปปิดโดยใช้ตัวควบคุมพีไอดีร่วมกับเทคโนโลยีความจริงเสริม (PID control with Augmented reality Training kit by op-amp controller)

ผู้จัดทำ :  ชนัญชิดา หมอยา และ ปัณชญา โชติกะ

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : รองศาสตราจารย์ ดร.สันติ หุตะมาน

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์ร่วม : ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ดร.ธาริณี ทองเกิด

บทคัดย่อ

  ปริญญานิพนธ์นี้เป็นการสร้างชุดฝึกทักษะปฏิบัติสำหรับการควบคุมระบบแบบลูปปิด โดยใช้ตัวควบคุมพีไอดีร่วมกับเทคโนโลยีความจริงเสริม และพัฒนาสื่อประกอบการสอน ที่ใช้เป็นสื่อการเรียนรู้ในรายวิชาการควบคุมอัตโนมัติ เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางด้านทักษะปฏิบัติของผู้เรียน หลังจากที่ผู้เรียนได้เรียนรู้ด้วยชุดฝึกทักษะปฏิบัติ และมีแอปพลิเคชันที่ประกอบไปด้วยเทคโนโลยีความจริงเสริม และแอนิเมชันจะช่วยให้ผู้เรียนสามารถประกอบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ลงบอร์ดได้อย่างถูกต้อง และเพื่อประเมินทัศนคติของผู้เรียนจากการเรียนรู้แบบสืบสอบร่วมชุดฝึกทักษะปฏิบัติสำหรับการควบคุมระบบแบบลูปปิดโดยใช้ตัวควบคุมพีไอดี ผู้จัดทำได้สร้างแบบประเมินให้ผู้เรียนนั้นทำการประเมินทัศนคติหลังจากได้เรียนรู้ในชุดฝึกทักษะปฏิบัติที่พัฒนาขึ้น โดยผลสัมฤทธิ์ทางด้านทักษะปฏิบัติของผู้เรียน พบว่าส่วนใหญ่มีพัฒนาการทางเรียนรู้ในระดับสูง คิดเป็นร้อยละ 69.23 และทัศนคติของผู้เรียนที่มีต่อชุดฝึกทักษะปฏิบัติอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย = 4.66 และ S.D. = 0.49) มีการกระจายตัวของข้อมูลในระดับที่น้อย

ชื่อปริญญานิพนธ์ : การพัฒนาชุดการเรียนรู้การควบคุมระบบอัตโนมัติจำลองด้วยโปรแกรมเมเบิลลอจิกคอนโทรลเลอร์แบบเสมือนจริง (Development of Learning Package for controlling automation with a virtual simulation programmable logic controller)

ผู้จัดทำ :  ธนวัฒน์ โพธิ์ชื่น  และ ณัฐสุดา ทรงครุฑ

อาจารย์ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์หลัก : รองศาสตราจารย์ ดร.พรจิต ประทุมสุวรรณ

บทคัดย่อ

  การพัฒนาชุดการเรียนรู้การควบคุมระบบอัตโนมัติแบบจำลอง ด้วยโปรแกรมเมเบิลลอจิกคอนโทรลเลอร์แบบเสมือนจริง เป็นกระบวนการที่นำเทคโนโลยีการเรียนรู้มาประยุกต์ใช้ในการควบคุมและจำลองระบบอัตโนมัติโดยใช้โปรแกรมที่จำลองสภาพแวดล้อมแบบเสมือนจริง โดยใช้โปรแกรมเมเบิลลอจิกคอนโทรลเลอร์ในการควบคุม ซึ่งมีการทำงานโดยการกำหนดของตัวผู้ใช้ตามเงื่อนไขและข้อมูลที่ป้อนเข้ามา การใช้โปรแกรมเมเบิลลอจิกคอนโทรลเลอร์แบบเสมือนจริงช่วยให้เราสามารถลดความเสี่ยงและค่าใช้จ่ายในการทดสอบ และพัฒนาระบบที่อาจมีผลกระทบสู่ความปลอดภัยและประสิทธิภาพในต่าง ๆ นอกจากนี้ยังเสริมความเข้าใจในการทำงานของระบบและช่วยในการพัฒนาทรัพยากรบุคคลที่มีความรู้และทักษะนี้ให้ก้าวหน้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยผู้จัดทำได้มีการวัดผลทางด้านทักษะของผู้เรียนในการเรียนร่วมกับชุดการเรียนรู้การควบคุมระบบ ระบบอัตโนมัติแบบจำลองด้วยโปรแกรมเมเบิลลอจิกคอนโทรลเลอร์แบบเสมือนจริง มีผลรวมคะแนนการประเมินผลของผู้เรียนที่เรียนด้วยชุดการเรียนรู้มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในระดับที่ดี (ค่าเฉลี่ย = 39.68. และS.D = 3.71 ) พบว่าผลสอบหลังเรียนมีค่าเฉลี่ยสูงกว่าก่อนเรียน (ค่าเฉลี่ย = 13.93) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05