آرمیتا هومان
از مارتین لوترکینگ تا چارلی کرک، از آنه فرانک تا برونا تیلور و برای ما از ندا آقاسلطان تا نیکا شاکرمی، همه زخم‌های ماندگار خاطره جمعی‌اند. اما مسئله این است که چگونه این خاطره را زنده نگه داریم: با تبدیل آن به آیین سوگواری، یا با دمیدن در شعله‌ی عدالت‌خواهی؟ در تاریخ معاصر، ایرانیان بارها اعتراضات بزرگ و خونینی را رقم زده‌اند، اما همواره خطر آن است که فرهنگ غالب سوگواری، خشم جمعی را به سکوت و اشک فرو بکاهد. زخمی که از جاویدنامانی چون مجیدرضا و کیانوش بر جانمان نشسته است، بیش از هر چیز خشم و آتشی زبانه‌کش می‌خواهد، نه صرفا اندوهی خاموش
