เมืองน้ำดำ
เมืองน้ำดำ
จังหวัดกาฬสินธุ์
เมืองที่สำคัญทางประวัติศาสตร์มาตั้งแต่สมัยโบราณกาล “กาฬ” แปลว่า “ดำ” “สินธุ์” แปลว่า “น้ำ” กาฬสินธุ์จึงแปลว่า “น้ำดำ” หมายถึง น้ำชุ่ม ทั้งมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมแต่งตั้งให้ท้าว โสมพะมิตรเป็น “พระยาชัยสุนทร” ครองเมืองกาฬสินธุ์เป็นคนแรก แหล่งที่มาของข้อมูล
ประวัติความเป็นมา
จังหวัดกาฬสินธุ์ เดิมเป็นถิ่นที่อยู่ของชนชาติละว้า ต่อมาได้มีการอพยพผู้คนจากดินแดนฝั่งซ้าย แม่น้ำโขง มาตั้งบ้านเรือนบริเวณแก่งสำโรง ลำน้ำปาว ในปี 2336 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ยกฐานะบ้านแก่งสำโรงขึ้นเป็นเมือง และพระราชทานนามว่า " เมืองกาฬสินธุ์ " โปรดเกล้าแต่งตั้งท้าวโสมพะมิตร เป็นพระยาชัยสุนทร ครองเมืองกาฬสินธุ์ เป็นคนแรก แหล่งที่มาของข้อมูล
ในปี พ.ศ 2437 ได้มีการเปลี่ยนรูปแบบการปกครอง มาเป็นแบบเทศาภิบาล มีมณฑล จังหวัด อำเภอ ตำบล และมีการตั้งให้เมืองร้อยเอ็ดเป็นจังหวัดร้อยเอ็ด ส่วนเมืองกาฬสินธุ์ ขึ้นตรงต่อมณฑลร้อยเอ็ด
วันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2474 สภาวะเศรษฐกิจของประเทศตกต่ำ จำเป็นต้องยุบจังหวัดต่าง ๆ เพื่อลดรายจ่ายของประเทศ จังหวัดกาฬสินธุ์ จึงถูกยุบเป็นอำเภอขึ้นตรงกับจังหวัดมหาสารคาม
วันที่ 1 ตุลาคม 2490 ทางราชการได้ยกฐานะขึ้นเป็นจังหวัดตามเดิมและมีฐานะเป็นจังหวัด จนถึงปัจจุบัน
จังหวัดกาฬสินธุ์ ห่างจากกรุงเทพมหานคร โดยทางรถยนต์ประมาณ 519 กิโลเมตร มีเนื้อที่ ประมาณ 6,946.746 ตร.กม. หรือ ประมาณ 4,341,716 ไร่ หรือ ร้อยละ 4.5 ของพื้นที่ภาค ตะวันออกเฉียงเหนือ
ทิศเหนือ ติดต่อกับ จังหวัดสกลนคร และ จังหวัดอุดรธานี โดยมีลำน้ำปาวและ ห้วยลำพันชาดเป็นแนวกั้นแบ่งเขต ทิศใต้ ติดต่อกับ จังหวัดร้อยเอ็ดและจังหวัดมหาสารคาม ทิศตะวันออก ติดต่อกับ จังหวัดสกลนคร และจังหวัดมุกดาหาร โดยมี สันปันน้ำของเทือกเขาภูพานเป็นแนวแบ่งเขต ทิศตะวันตก ติดต่อกับ จังหวัดมหาสารคาม โดยมีลำน้ำชีเป็นเส้นแบ่งเขตและบางส่วน ติดต่อกับจังหวัดขอนแก่น แหล่งที่มาของข้อมูล
แผนที่ : จังหวัดกาฬสินธุ์