ประวัติหมู่บ้าน

เป็นเรื่องเล่าขานกันมานานหลายช่วงอายุคนนับตั้งแต่สมัยโบราณกาล ถ้าจะนับถอยหลังกลับก็ประมาณ ๑๙๐-๒๕๐ ปีมาแล้ว ได้มีประชาชนมาอาศัยอยู่โดยประกอบอาชีพทำไร่ฝ้าย โดยอาศัยน้ำจากแม่น้ำยม ซึ่งมีลำคลองแยกไหลผ่านเข้ามาเป็นคลองสาขา ซึ่งมีชาวจีน ได้เข้ามาค้าขายโดยผ่านลำคลองนี้ และมาปลูกบ้านที่อยู่อาศัยอยู่ข้างคลองอยู่รวมกับชาวบ้านที่ได้เข้ามาอยู่ก่อน เพราะภูมิประเทศเหมาะสมกับการทำการเกษตรปลูกขายให้พ่อค้าชาวจีน ลำคลองที่ผ่านเข้ามากลางหมู่บ้านจากแม่น้ำยมมีลักษณะที่แปลกทั้งสองฝั่งคลองที่ขยายกว้างออกทั้งสองฝั่งคลอง ชาวบ้านจึงเรียกขานกันว่า “คลองโป่ง” เวลาต่อมามีการขุดพบพระพุทธรูปเนื้อสัมฤทธิ์ปางเชียงแสน ซึ่งมีประวัติว่าผู้คนคลองโป่งได้ยินเสียงสวดมนต์ ในเวลายามเย็นจึงออกค้นหาที่มาของเสียง แล้วพบว่าเสียงมาจากใต้ดินใกล้ต้นโพธิ์ ชาวบ้านจึงลองช่วยกันขุดแล้วจึงพบพระพุทธรูปและได้อัญเชิญขึ้นมาประดิษฐานไว้ที่วัดคลองโป่งเพื่อเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวบ้านคลองโป่งสืบต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน