เมืองระยองใช้แม่น้ำระยองที่ไหลผ่านใจกลางเมือง เป็นลำน้ำสายหลัก
ในการติดต่อค้าขายและทำธุรกิจการค้า มีกิจการอู่ต่อเรือ ใช้การคมนาคม
ทางน้ำขนส่งสินค้าขึ้นล่องไปยังหัวเมืองต่าง ๆ จนกระทั่งสมัยพระศรีสมุทรโภค (อิ่ม ยมจินดา) เจ้าเมืองคนสุดท้ายของเมืองระยองได้เริ่มสร้างถนนแห่งแรกขึ้น ให้ขนานไปกับแม่น้ำ ชื่อว่า ถนนยมจินดา ซึ่งกลายเป็นถนนที่เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของเมืองระยอง เป็นถนนที่เคยคึกคัก เต็มไปด้วยผู้คน ทำธุรกิจการค้า เป็นที่ตั้งของธนาคาร โรงหนัง ตลาด เป็นต้น

ปัจจุบัน ด้วยความร่วมมือของชมรมอนุรักษ์ฟื้นฟูเมืองเก่าระยอง และเทศบาลเมืองระยอง ได้ปรับปรุงถนนยมจินดา ฟื้นคืนขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อเป็นการอนุรักษ์ให้คนรุ่นใหม่ได้เห็นบ้านเรือนในแบบโบราณ และชุมชนในภาพบรรยากาศเก่าๆ ชมบ้านเรือนในแบบอายุเกือบร้อยปี สิ่งของเครื่องใช้ในอดีต รวมถึงการเล่าเรื่องราวผ่านรูป และแฟ้มภาพเก่า ๆ

งาน “ภูมิบุรี ศรีระยอง″ ขึ้นเป็นประจำปีทุกปี ในช่วงเดือนธันวาคม
ณ ถนนยมจินดา เมืองเก่าระยอง อำเภอเมือง จังหวัดระยอง เป็นงานวัฒนธรรมผสมผสานกับการเล่าขานเมืองเก่า พบถนนผสมผสานแห่งเรื่องราวจากรุ่นสู่รุ่น จัดโดย เทศบาลนครระยอง  การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย
สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดระยอง และเครือข่ายสภาวัฒนธรรมจังหวัดระยอง

โดยงานภูมิบุรี ศรีระยองนี้ จัดขึ้นเพื่อเป็นการส่งเสริมและอนุรักษ์วัฒนธรรม ประเพณีและวัฒนธรรมอันดีงามของเมืองระยองให้คงอยู่สืบไป เช่น พิพิธภัณฑ์มีชีวิต นิทรรศการเมืองเก่า คนเก่าเล่าขานตำนานเมืองระยอง          แฟนพันธุ์แท้จังหวัดระยองการแสดงศิลปวัฒนธรรม การสาธิตการละเล่นโบราณ การขับเสภาพูดจาภาษาระยอง หนังใหญ่วัดบ้านดอน การสาธิตอาหารไทย อาหารระยอง การสาธิตการสานปลาตะเพียน การแสดงโดยศิลปินหุ่นละครเล็กโจหลุยส์ การแหล่โดยบุญโทน คนหนุ่ม 

ซึ่งนักท่องเที่ยวและผู้สนใจ แต่งกายย้อนยุคเข้าร่วมงานภูมิบุรี ศรีระยอง และสามารถจอดรถได้รอบงาน บริเวณสวนศรีเมือง บริเวณถนนสุขุมวิท ตรงข้ามโรงพยาบาลระยองจนถึงวัดป่าประดู่ และบริเวณถนนตากสินใกล้สะพานเปี่ยมพงษ์ศานต์ โดยทางคณะผู้จัดได้เตรียมรถบริการรับส่งเข้างานระหว่างช่วงเวลาการจัดงาน

พิพิธภัณฑ์เก่าเมืองระยอง เกิดขึ้นจากความตั้งใจของกลุ่มชมรมอนุรักษ์ฟื้นฟูเมืองเก่าระยอง เพื่อเป็นสถานที่รวบรวมของเก่าของดีของเมืองระยอง ทั้งภาพถ่ายเก่า ข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ  ในสมัยโบราณที่แสดงถึงความเป็นอยู่ของชาวระยองในอดีต 

โดยอาคารพิพิธภัณฑ์นั้นได้รับการเอื้อเฟื้อให้ใช้พื้นที่ของบ้านสัตย์อุดม บ้านเดิมของขุนศรีอุทัยเขตร์ (โป๊ง สัตย์อุดม) เจ้าของโรงสี โรงหนัง และอู่ต่อเรือ ในอดีต โดยบ้านสัตย์อุดม โดยตัวอาคารพิพิธภัณฑ์นั้นปัจจุบันมีอายุมากกว่า  105 ปี