ปรางค์กู่ฤาษี ตั้งอยู่ที่บ้านกู่ฤาษี หมู่ที่ 4 ต.หนองเยือง อ.บ้านใหม่ไชยพจน์ จ.บุรีรัมย์ ปรางค์กู่ฤาษี อโรคยาศาลา เป็นศิลปะขอมยุคแบบบายน ราวพุทธศตวรรษที่ 18 เป็นโบราณสถานในวัฒนธรรมเขมร สร้างขึ้นในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ประเภทอโรคยาศาลตามที่ปรากฏในจารึกปราสาทพระขรรค์ ประเทศกัมพูชา

องค์ประกอบของโบราณสถาน
1. ปรางค์ประธาน เป็นปรางค์ที่ก่อด้วยศิลาแลง แผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ทางด้านทิศตะวันออกทำเป็นซุ้มยื่นยาวออกไปเป็นช่องประตู ส่วนด้านอื่นๆของปรางค์ทำเป็นซุ้มประตูหลอก เสาประดับกรอบประตูมีลวดลายแกะสลัก
2. บรรณาลัย เป็นอาคารรูปสี่เหลี่ยม ผืนผ้าสร้างด้วยศิลาแลง ตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ของปรางค์ประธาน ปัจจุบันอยู่ในสภาพพังทลาย ยังคงเหลือผนังของบรรณาลัยด้านทิศเหนือ
3. กำแพงแก้ว กำแพงแก้วสร้างด้วยศิลาแลง ก่อเรียงเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าล้อมรอบปรางค์ประธานและบรรณาลัยไว้ภายใน เชื่อมต่อกับโคปุระด้านทิศตะวันออก
4. โคปุระ อยู่กึ่งกลางระหว่างกำแพงแก้วด้านทิศตะวันออกมีลักษณะเป็นห้องยาวแผนผังรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านทิศตะวันออกทำเป็นมุขยื่นออกไปมีความยาวกว่าด้านทิศตะวันตก ภายในโคปุระแบ่งออกเป็นสามห้อง ห้องกลางมีขนาดใหญ่ที่สุด ถัดจากห้องกลางออกไปทาด้านทิศเหนือและใต้มีห้องขนาดเล็ก ปัจจุบันโคปุระอยู่ในสภาพพังทลาย
5. สระน้ำ เป็นสระรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ตั้งอยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือนอกกำแพงแก้ว
6. ชาลาด้านหน้า เป็นแผนผังรูปกากบาท ชาลานี้ก่อด้วยศิลาแลงไม่สูงนัก อายุสมัย เมื่อพิจารณาจากแผนผังของอาคารแล้วสันนิษฐานว่า น่าจะเป็นสถาปัตยกรรมเนื่องในศิลปะขอมยุคแบบบายน ราวพุทธศตวรรษที่ 18 ประโยชน์ใช้สอย สันนิษฐานว่าเป็นอโรคยศาลาสถานพยาบาลสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7