ต่อมา พ.ศ. 2397 พระเจ้ามโหตรประเทศฯ ถึงแก่พิราลัย พระยาเมืองแก้วสุริยวงศ์ได้เป็นเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ มีนามตามสุพรรณบัฏว่า “พระเจ้ากาวิโรรสสุริยวงศ์” เพราะเป็นราชบุตรของพระเจ้าบรมราชาธิบดี (กาวิละ) พะกาหม่องและแสนโกม ก็ยังคงทำป่าไม้และส่งเงินถวายเป็นค่าตอไม้เสมอมา และพะกาหม่องกับแสนโกมก็มีฐานะดีขึ้น บ้านโป่งหมู และบ้านแม่ฮ่องสอนก็ค่อยเจริญขึ้น
ในครั้งนั้น หัวเมืองเงี้ยวฝ่ายตะวันตกฝั่งแม่น้ำคง (แม่น้ำสาละวิน) เกิดการจลาจล เกิดรบราฆ่าฟันกัน พวกราษฎรชาวเมืองก็พากันแตกตื่นหนีภัยจลาจล อพยพครอบครัวเข้ามาอยู่ที่บ้านโป่งหมู และบ้านแม่ฮ่องสอนมากขึ้น บางพวกก็ไปอาศัยอยู่ที่บ้านขุนยวม ซึ่งมีพวกเงี้ยวไปตั้งหมู่บ้านอยู่บนเขานั้น บางพวกก็ไปอาศัยอยู่ที่เมืองปาย
ในจำนวนพวกเงี้ยวที่อพยพเข้ามานี้ มีชาวเงี้ยวเมืองจามก๋าผู้หนึ่งชื่อ ชานกะเล ได้เข้ามาอาศัยอยู่กับพะกาหม่องบ้านปางหมู ชานกะเลเป็นคนสัตย์ซื่อ และขยันขัยแข็ง พะกาหม่องมีความพอใจรักใคร่ จึงแบ่งทุนให้ร่วมในการทำป่าไม้ ชานกะเลก็มีความตั้งใจทำงานโดยมิคิดเหนื่อยยาก ทำให้มีรายได้ดีขึ้น พะกาหม่องไว้วางใจมาก ถึงยกบุตรสาวชื่อนางใสให้เป็นภรรยา นางใสมีบุตรหญิงกับชานกะเลคนหนึ่งชื่อ นางคำ
ในปี พ.ศ. 2409 เจ้าฟ้าโกหล่าน เจ้าเมืองหมอกใหม่ ซึ่งมีอาณาเขตติดต่อกับแม่ฮ่องสอน ได้มีสาเหตุโกรธเคืองกับเจ้าฟ้าเมืองนาย เมืองนายจึงยกกองทัพไปตีเมืองหมอกใหม่แตก เจ้าฟ้าโกหล่านพาครอบครัวอพยพเข้ามาอาศัยอยู่กับแสนโกม ณ ที่บ้านแม่ฮ่องสอน เจ้าฟ้าโกหล่านมีภรรยาชื่อ นางเกี๋ยง มีบุตรชายผู้หนึ่งชื่อ เจ้าขุนหลวง เจ้าขุนหลวงมีบุตร 4 คน เป็นชาย 1 หญิง 3 ชายชื่อ ขุนแจ หญิงชื่อ เจ้านางหอม เจ้านางนุ เจ้านางเมี๊ยะ
แสนโกมจึงนำความกราบบังคมทูลให้พระเจ้ากาวิโรรสทรงทราบ พระเจ้ากาวิโรรสสั่งให้ส่งตัวเข้าไปเฝ้า แต่เจ้าฟ้าโกหล่านป่วย จึงให้เจ้าขุนหลวงไปแทน พระเจ้ากาวิโรรสทรงชอบในอัธยาศัยของเจ้าขุนหลวง จึงอนุญาตให้เจ้าฟ้าโกหล่านและบุตรภรรยาอาศัยอยู่ในเขตแดนต่อไป
ครั้นต่อมานางใส ภรรยาขอดงชานกะเลถึงแก่กรรมเจ้าฟ้าโกหล่านจึงยกเจ้านางเมี๊ยะหลานสาวให้เป็นภรรยาของชานกะเล เจ้านางเมี๊ยะเคยมีสามีเป็นชนชาติแม้ว และมีบุตร 2 คน คนแรกชื่อ ขุนทุนเล่า ถึงแก่กรรมที่ขุนยวม อีกคนหนึ่งชื่อ เจ้าแดง เจ้านางเมี๊ยะมีบุตรกับชานกะเล 1 คน ไม่ทราบชื่อ ชานกะเลเมื่อได้นางเมี๊ยะเป็นภรรยาแล้ว ก็แยกไปตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ขุนยวม ความขยันขันแข็งและความซื่อสัตย์ของชานกะเล ได้ทรงทราบถึงพระกรรณของพระเจ้ากาวิโรรสฯ จึงเรียกตัวไปอยู่กับพระเจ้ากาวิโรรสฯ ที่นครเชียงใหม่ 2 ปีเศษ พระเจ้ากาวิโรรสพิราลัย ใน พ.ศ. 2413 เจ้าอุปราชอินทนนท์ ซึ่งเป็นบุตรเขยได้เป็นเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ เป็นองค์ที่ 7 และต่อมาใน พ.ศ.2417 พระเจ้าอินทวิชานนท์ (เป็นพระบิดาของพระราชชายาเจ้าดารารัศมี) เห็นว่าชานกะเลเป็นคนซื่อสัตย์ และมีความจงรักภักดีต่อบ้านเมืองที่ตนอาศัยอยู่เป็นอันดี และเป็นบุคคลที่พวกเงี้ยวทั้งหลายเชื่อถือ จึงได้แต่งตั้งให้ชานกะเลเป็น ”พญาสิงหนาทราชา” เป็นพ่อเมือง และยกบ้านแม่ฮ่องสอนขึ้นเป็นเมืองหน้าด่าน เรียกว่า เมืองแม่ฮ่องสอน มีเมืองขุนยวมและเมืองปายเป็นเขตแดน เมืองยวมเป็นเมืองรอง นับว่าพญาสิงหนาทราชา (ชานกะเล) เป็นพ่อเมืองเมืองแม่ฮ่องสอนเป็นคนแรกพญาสิงหนาทราชา (ชานกะเล) ได้สร้างเจดีย์องค์ใหม่ขึ้นเป็นอนุสรณ์ที่พระธาตุดอยกองมู และถวายไว้กับพระพุทธศาสนาในปี พ.ศ. 2417
