ประวัติความเป็นมา

ขนมจีน เป็นอย่างหนึ่งของไทย ประกอบด้วยเส้นเรียกว่า เส้นขนมจีน และน้ำยา หรือน้ำยาขนมจีน เป็นที่นิยมทุกท้องถิ่นของไทย แต่มีการปรุงน้ำยาที่แตกต่างกัน

คำว่า "ขนมจีน" ไม่ใช่อาหารจีน แต่คำว่า "จีน" ที่ต่อท้ายขนมนี้สันนิษฐานกันว่าน่าจะมาจากมอญซึ่งเรียกขนมจีนว่า "คนอมจิน" หมายถึง "สุก 2 ครั้ง" พิศาล บุญปลูก ชาวไทยเชื้อสายรามัญผู้สนใจศึกษาอาหารและวัฒนธรรมมอญกล่าวว่า " จริง ๆ แล้ว ขนมจีนเป็นอาหารของคนมอญหรือรามัญ คนมอญเรียกขนมจีนว่า คนอมจิน คนอม หมายความว่าจับกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน จินแปลว่าทำให้สุก" นอกจากนี้ "คนอม" นั้นสันนิษฐานว่าน่าจะใกล้เคียงกับคำไทย "เข้าหนม" แปลว่าข้าวที่นำมานวดให้เป็นแป้งเสียก่อน ซึ่งภายหลังกร่อนเป็น "ขนม" จริง ๆ แล้ว ขนม ในความหมายดั้งเดิมจึงมิใช่ของหวานอย่างที่เข้าใจในปัจจุบัน ขนม หรือ หนม ในภาษาเขมร หรือ คนอม ในภาษามอญหมายถึงอาหารที่ทำจากแป้ง ดังนั้นขนมจีน จึงน่าจะเพี้ยนมาจาก คนอมจิน ซึ่งทำให้เกิดสมมุติฐานตามมาอีกว่า ดั้งเดิมทีเดียวขนมจีนเป็นอาหารมอญ แล้วจึงแพร่หลายไปสู่ชนชาติอื่น ๆ ในสุวรรณภูมิตั้งแต่โบราณกาล จนเป็นอาหารที่ทำง่ายและมีความนิยมสูง สามารถหาทานได้ทั่วไป

ดังนั้น กลุ่มขนมจีนบ้านละลมไผ่ จึงเป็นแหล่งเรียนรู้อีกแห่งหนึ่งที่ได้รับการสนับสนุนจากกศน.อำเภอพลับพลาชัยและ กศน.ตำบลจันดุม จากที่ผ่านได้ต้อนรับคณะศึกษาดูงานจากหลายจังหวัดเลยที่เดียว และที่ขาดไม่ได้เรื่องของความอร่อย รับรองไม่มีผิดหวังแน่นอน

สามารถมาศึกษาดูงานได้ที่ บ้านละลมไผ่ หมู่ 11 ตำบลจันดุม อำเภอพลับพลาชัย จังหวัดบุรีรัมย์ เบอร์ติดต่อ 0810690989 ครูชิต

ภาพโดย นางสาวหนึ่งฤทัย กาประโคน

เรียบเรียงเนื้อเรื่อง https://sites.google.com/site/khnmcinthiy/prawati-khnmcin / นางสาวหนึ่งฤทัย กาประโคน