I  Monólogo adicto de Xela Arias

O poema de Xela Arias, I Monólog Adicto, xa ten adoptante: Alicia Alvite

Ignoro que lugar é este onde me atopo

cos meus ósos e os silencios das palabras. 

Detesto esa voz que vén tan alta 

coa que persegues da miña morte detalles. 

Só teño para ti xestos primarios. Despedazada,outros xa van gastados. 

Un día tiven desexos e cumprínos, 

na roda da fortuna xoguei con talla. 

Se xa só teño necesidades, 

¿ que dis ti entre esas frases? 

É doutro de quen falas