Ik ben ik en zoals ik ben, ben ik goed genoeg

Mensen kunnen groeien; mensen kunnen leren om de eenvoudige reden dat ze leren prettig vinden of uit nieuwsgierigheid om iets te ontdekken en vanuit het vurige verlangen hun persoonlijkheid te ontplooien.

Voor groei en voor het streven naar volmaaktheid is deze twijfel aan zichzelf en de ontevredenheid over zichzelf niet nodig. Maar voor de meeste mensen is het idee dat we goed genoeg zijn niet acceptabel, omdat ze maar weinig achting voor zichzelf hebben.

Deze gedachte:"Ik ben goed genoeg", vereist een diep gevoel van respect voor zichzelf.

Het mag niet verward worden met arrogante trots van een mens die erover opschept hoe goed hij wel is. Een dergelijke persoon twijfelt aan zichzelf, maar hoopt met zijn gedrag te bereiken dat anderen van hem onder de indruk geraken, waardoor hij zijn gevoel van eigenwaarde opkrikt.

De ware betekenis van het goed genoeg zijn kan men aflezen uit het natuurlijke gedrag van een persoon waaruit zelfvertrouwen blijkt, uit een gevoel van zekerheid in het "Ik ben wat ik ben!".

Omdat de meeste mensen eraan twijfelen of ze goed genoeg zijn voelen ze zich voortdurend ertoe aangespoord te onderzoeken, hoé goed ze zijn en maken hun leven ondergeschikt aan het enige doel dat hun voor ogen staat: te bewijzen dat ze waardevolle mensen zijn. Ze zijn niet op aarde om met volle teugen van het leven te genieten en ze dragen evenmin bij tot een nuttig bestaan. Als ze niet kunnen bewijzen hoe goed ze zijn dan zijn ze niets waard en hebben ze het gevoel dat ze hun plaats of positie in het leven verliezen.

Het is een weinig erkend, maar hoogst eenvoudig, feit in het leven, dat ieder mens alleen al door het feit dat hij bestáát, een plaats in het leven hééft. Niettegenstaande dit feit proberen de meeste mensen wanhopig hun plaats in het leven 'te vinden'. Ze studeren, potten geld op en krijgen vrienden. Maar het is een treurig feit dat ieder mens die probeert zijn plaats in het leven te 'vinden', nooit in zijn leven het gevoel zal hebben dat hij deze plaats werkelijk gevonden heeft; daarbij speelt geen rol hoeveel geld, macht of liefde hij heeft en wel om de eenvoudige reden omdat hij, zoals in Maeterlink's drama 'De Blauwe Vogel' voorgesteld wordt, als een waanzinnige naar iets zoekt wat hij al heeft!

Waar we ook staan, we bevinden ons temidden van onze medemensen en we zijn een deel van hen, we zijn deelnemers aan het gebeuren om ons heen en we werken mee aan de totstandkoming van een zeker lot. Maar men denkt:"Hier sta ik en dáár is de maatschappij. Hoe kan ik nu het gevoel hebben dat ik erbij hoor?"

De mens is zélf de maatschappij. Men denkt "Hier sta ik, dáár is het leven, machtig en wonderlijk als een hoge met sneeuw bedekte bergtop en tegelijkertijd als een waarschuwend onweer’...... Dit leven is in ieder van ons in al zijn majesteit en al zijn macht. Wij maken er deel van uit.

Lees verder: Verneder jezelf niet