Wat is onze missie?

Elke team die meedoet met de CanSat competitie moet twee missies voltooien: De Primaire Missie en de Secondaire Missie, maar wat is dat nou?

Wat is De Primaire Missie

De primaire missie is het kernobjectief dat door alle teams die deelnemen aan de CanSat-uitdaging wordt gedeeld. In deze missie is ons doel om zowel de temperatuur als de druk op verschillende hoogtes te meten en deze gegevens in real-time naar ons grondstation te sturen. De verzamelde informatie zal vervolgens worden geanalyseerd en er zullen grafieken worden gemaakt om de omgevingsomstandigheden op verschillende hoogtes beter te begrijpen.

Om dit te bereiken, moeten we betrouwbare communicatie met de CanSat waarborgen, die naar een hoogte van 1.000 meter zal worden gelanceerd. Een van de belangrijkste vereisten voor succesvolle communicatie is de ontwikkeling en test van een zelfgebouwde antenne. Deze antenne zal cruciaal zijn voor het onderhouden van een sterke verbinding tussen de CanSat en het grondstation tijdens de missie.

Naast de communicatie moet de CanSat zo worden ontworpen dat deze veilig zonder schade terugkeert naar de grond. Om de CanSat tijdens de afdaling te beschermen, moeten we een effectief parachutesysteem ontwerpen en implementeren. Er is echter een specifieke vereiste: de CanSat moet in 77 seconden afdalen nadat deze uit de raket is geëjecteerd. Om dit te bereiken, moet de CanSat een minimale terminale daalsnelheid van 13 m/s hebben om te voldoen aan de missie richtlijnen. Dit zorgt ervoor dat het gegevensverzamelingsproces wordt uitgevoerd op een geschikte hoogte en stelt het team in staat de noodzakelijke omgevingsgegevens te verzamelen.

Door nauwkeurige metingen, betrouwbare communicatie en een veilige afdalingsstrategie te combineren, zal de primaire missie waardevolle inzichten bieden en onze technische en ontwerpvaardigheden testen. 

Wat is onze Secondaire Missie?

De secundaire missie wordt door elk team vrij ontworpen, waardoor de secundaire missie van elk team anders is. De enige vereisten zijn: de CanSat moet passen in een blik van 66 mm x 66 mm x 115 mm, en het moet enige wetenschappelijke, technologische of innovatieve waarde demonstreren. De missie in kwestie?

Het verkennen van andere hemellichamen om een geschikte plek te vinden die als thuis voor onze soort kan dienen. Het was een mix van onbeperkte nieuwsgierigheid naar de ruimte en het uitgestrekte onbekende, een blik op de toekomst, en de relevante geopolitieke kwestie van klimaatverandering. Wij geloven dat wij, als de volgende generatie, de plicht hebben ons voor te bereiden op een wereld die niet meer bewoonbaar zal zijn. Hoewel dit een somber vooruitzicht is voor de toekomst, is het helaas ook een mogelijke. Momenteel zien de mensen die de regeringen en grote bedrijven leiden klimaatverandering nog steeds als een probleem dat het beste door degene na hen opgelost kan worden. Met deze benadering zullen we onvermijdelijk eindigen met een planeet die suboptimale omstandigheden voor leven heeft. Zelfs als we erin slagen onze eigen problemen op te lossen en de planeet weer geschikt maken voor onze soort, blijft de behoefte aan een tweede Aarde aanwezig. Als soort willen we ons verspreiden door het universum en leven langs de sterren die we 's nachts aan de hemel zien.

Onze missie zal zich richten op twee belangrijke factoren bij het vinden van een bewoonbare planeet die we kunnen cultiveren tot een tweede aarde. Dit zijn de samenstelling van de atmosfeer en de straling op de betreffende planeet. We zullen de intensiteit van UV-straling meten, aangezien dit een schadelijk soort straling is die veel voorkomt in het universum, door de hoeveelheden die sterren uitstralen. Daarnaast zullen we infrarood meten. Hoewel dit ons niet direct kan schaden, geeft het ons wel informatie over de temperatuur van de planeet, wat een belangrijke gegevenspunt is voor een mogelijke kolonie die zich op de planeet zal vestigen.
Met behulp van acht armen die uit onze CanSat kunnen uitsteken, kunnen we een 3D-kaart maken van onze metingen. Door onze 9 infraroodsensoren (I2C MLX90614) te combineren, kunnen we het verschil in infraroodstraling meten. We zullen dit doen op verschillende hoogtes, zodat we ook het verschil in straling op verschillende hoogtes kunnen zien. Hetzelfde principe zal worden toegepast op onze vier UV-sensoren (GUVA-S12SD), maar dit zal een 2×2-kaart zijn in plaats van een 3×3 zoals gebruikt voor de infraroodmetingen. We hebben ervoor gekozen dit te doen, omdat we niet alleen een mooie 3D-kaart van onze metingen zullen ontvangen, maar ook omdat het de kans verkleint dat de storing van een individuele sensor een grote impact heeft op de verzamelde gegevens, waardoor deze nauwkeuriger wordt.

We zullen ook de samenstelling van de atmosfeer meten. Oorspronkelijk wilden we verschillende chemische stoffen meten, maar door de beperkte ruimte in de CanSat en een maximaal budget van 600 euro, moesten we een kleine concessie doen. Nu hebben we een enkele gassensor (MQ-2) die een groot aantal verschillende chemicaliën kan meten, zoals LPG, i-butaan, propaan, methaan, waterstof, alcohol en rook. Dit zijn vooral chemicaliën waarvan we niet willen dat ze in grote hoeveelheden in de lucht aanwezig zijn, omdat ze giftig kunnen zijn of ons het vermogen om te ademen kunnen ontnemen. Methaan is de belangrijkste chemische stof die we willen testen, vanwege de eigenschap ervan die mogelijk een leefomgeving voor organismen aanduidt.
Omdat onze missie met de Aarde te maken heeft, en omdat de acht armen de CanSat technisch een octopus maken, heeft ons logo een octopus boven de Aarde, wat de zoektocht naar een nieuwe Aarde symboliseert en een van onze kernkenmerken: de acht armen van de CanSat.