"Ανα-σκευάζοντας Μύθους"
"Ανα-σκευάζοντας Μύθους"
Μια Θεοποιητική Ενσάρκωση του Σώματος, της Οικολογίας και του Ιερού
Ως πολυμεσική εικαστικός και ερευνήτρια, έχω αναπτύξει το θεωρητικό πλαίσιο "Ανα-σκευάζοντας Μύθους" που προσφέρει μια νέα προοπτική για την οικολογική κρίση.
Η Έννοια της «Ανά-σκευής»
Ο τίτλος 'Ανά-σκευάζοντας Μύθους' παίζει με την ελληνική λέξη 'ανα-σκευάζω', που σημαίνει επανεκτιμώ/αναθεωρώ. Αλλά και με τη μεταφορική έννοια του 'σκεύος' ως σώμα, προτείνοντας μια **επανεκτίμηση του σώματος** και της υλικότητάς μας.
Το θεοποιητικό δοκίμιο "Ανα-σκευάζοντας την Εδέμ"
Τι θα γινόταν αν η Πτώση δεν ήταν τιμωρία, αλλά παρερμηνεία; Τι θα γινόταν αν η αποσύνθεση ήταν ιερή και όχι ντροπιαστική; Αυτό το δοκίμιο προτείνει ότι η ανθρωπότητα απομακρύνθηκε από τον παράδεισο όχι λόγω ανυπακοής, αλλά λόγω του τραύματος που προκάλεσε η συνειδητοποίηση της αποσύνθεσης.
Υποστηρίζω ότι και οι σύγχρονες κρίσεις που αντιμετωπίζουμε πηγάζουν από αυτή την «πρωταρχική αντίδραση στη φθορά» — μια βαθιά ριζωμένη αποστροφή προς τις φυσικές διαδικασίες αποικοδόμησης και ανασύνθεσης, που οδηγεί σε μια «χρονική δυσαρμονία» και την «ιεραρχία του νου πάνω στο σώμα». Αυτή η ενότητα παρουσιάζει τις βασικές έννοιες αυτής της θεωρίας.
Μια θεμελιώδης ψυχολογική και πολιτισμική αποστροφή προς τις φυσικές διαδικασίες της αποσύνθεσης. Αυτή η αρχική ρήξη μας αποξένωσε από τους κύκλους της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης, θέτοντας τα θεμέλια για μη βιώσιμες πρακτικές.
Μια σύγκρουση μεταξύ των χρονικών πλαισίων του νου και του σώματος. Ο νους αναζητά τη μονιμότητα και τις αιώνιες αλήθειες, ενώ το σώμα ακολουθεί τους βιολογικούς ρυθμούς της ανάπτυξης και της φθοράς. Αυτή η δυσαρμονία δημιουργεί εσωτερική σύγκρουση και αποξένωση.
Η τέχνη και η αισθητική εμπειρία μπορούν να λειτουργήσουν ως δρόμος προς τη θεραπεία. Προκαλώντας μια «αισθητική ανταπόκριση», μπορούμε να επανασυνδεθούμε με την ενσώματη γνώση, να γεφυρώσουμε το χάσμα μεταξύ νου και σώματος και να καλλιεργήσουμε μια βαθύτερη οικολογική συνείδηση.
Για να αρθρώσω αυτές τις έννοιες, έχω αναπτύξει μια μοναδική συμβολική γλώσσα. Κάθε σύμβολο αντιπροσωπεύει μια βασική ιδέα μέσα στο πλαίσιο "Ανα-σκευάζοντας Μύθους". Κάντε κλικ σε ένα σύμβολο παρακάτω για να εξερευνήσετε το νόημά του και να κατανοήσετε πώς αυτά τα κομμάτια συνδέονται για να σχηματίσουν ένα συνεκτικό σύνολο. Αυτό το λεξικό είναι ένα εξω-λεκτικό κλειδί για την αποκωδικοποίηση της βαθύτερης δομής της θεωρίας.
⡳⡊
Εντροπία
Διασπορά, διάλυση και η τάση προς την αταξία. Το αναπόφευκτο κόστος της ροής ενέργειας—το κόστος της ζωής.
Η μη αναστρέψιμη διάχυση ενέργειας. Στο πολιτισμικό πλαίσιο, συχνά συγχέεται με τη φθορά, τροφοδοτώντας την εσφαλμένη αντίληψη ότι κάθε διάλυση είναι απώλεια.
↻
Συντροπία:
Η αρχή της σύγκλισης, της πολυπλοκότητας και της τάξης που γεννά τη ζωή. Είναι η ευφυής κατεύθυνση πίσω από την εξέλιξη, την αναγέννηση και την εμφάνιση της ζωής.
Συντροπική Φθορά: Η βιολογικά κατευθυνόμενη, ιερή διαδικασία της αποσύνθεσης. Είναι η Συντροπία σε δράση, η μεταμόρφωση και όχι η διαγραφή.
O
Το Όλον
Ολότητα, κυκλικότητα, ολοκλήρωση. Η συνύπαρξη των αντιθέτων σε μια σπείρα. Ζωή και θάνατος, ύλη και πνεύμα, άνοδος και διάλυση —αδιάσπαστα
⦳
Κύκλος της Ζωής Ένα σύμβολο αέναης ανανέωσης. Από τη σύλληψη στην ανάπτυξη, από τη φθορά, το τέλος και τη διάχυση, στην αναγέννηση. Όχι μια γραμμή αλλά ένας βρόχος.
Ը
Θλίψη / Θρήνος
Ο θρήνος είναι το κόστος της αγάπης.
Οι αποτυχίες, οι παροδικές και μόνιμες απώλειες, ο πόνος, οι αρρώστιες, τα απρόοπτα - είναι αναπόσπαστα μέρη της ζωής.
Η θλίψη είναι ένα είδος κόμποστ, που μας προετοιμάζει για κάτι νέο.
⍟
Ωκεάνιο Αίσθημα
Η αίσθηση απεραντοσύνης και της Ενότητας με το σύμπαν.
Το αντίδοτο στην αποξένωση που προκαλείται από την Ιεραρχία και τη ντροπή.
ῲ
Τροφή σε Απόβλητα:
Σύμβολο που αντιπροσωπεύει τον μετασχηματισμό της πέψης που προκαλεί ντροπή όταν δεν γίνεται κατανοητός ως μέρος της αναγέννησης.
ʘO
Μερική Γνώση:
Η κατάσταση της κατανόησης της εντροπίας αλλά όχι της "συντροπικής" φθοράς. Η συνειδητοποίηση της θνητότητας χωρίς την κατανόηση της αναγεννητικής δύναμης της αποσύνθεσης.
Σαν να έχει κανείς το ένα μάτι ανοιχτό, το άλλο ακόμα κλειστό.
¥
Πρωταρχική Ρήξη
Η στιγμή που νιώσαμε ότι το σώμα είναι ένας Πράκτορας της Φθοράς—ένας προδότης του νου και αποσχιστήκαμε. Η πρώτη ηθική πληγή. Η ντροπή εισέρχεται στη συνείδηση. Η συμβολική "πτώση" που μας χώρισε από τον κύκλο.
|〄|
Λαβύρινθος των Ταμπού
Ο πολιτισμικός λαβύρινθος που χτίστηκε γύρω από τον θάνατο, τη φθορά και τις "κατώτερες" λειτουργίες του σώματος. Ένας πολύπλοκος ιστός άρνησης που καλύπτει τις φυσικές διεργασίες με ντροπή και αισθητικές αξίες.
⧭
Decarnis
Νεολογισμός που σημαίνει την ενσωματωμένη θλίψη του διαχωρισμού από τη ζωική μας φύση. Η ντροπή που κατοικεί στο βάθος -στην κοιλιά μας -και μας τραβά κάτω σαν μπάλα καταδίκου.
⚭
Επανένωση
Το νήμα που μπορεί να ράψει το εσωτερικό ρήγμα και να μας βοηθήσει συλλογικά να γεφυρώσουμε το χάσμα μεταξύ ανθρωπότητας και Φύσης, όπως στο Ανα -⚭-σκευάζοντας.
ϾϿӜ
Εξευγενισμένη Γνώση
Συνεργατική, αναδυόμενη ή ολοκληρωμένη γνώση—εκλεπτυσμένη από την εμπειρία, την ταπεινοφροσύνη, την αλληλεξάρτηση και τη διαίσθηση που συνδυάζει τη διανοητική γνώση με τη σωματική σοφία. Είναι η γνώση που προκύπτει από την Επανένωση.
Υλική θεότητα
Η ιερή παρουσία που είναι εγγενής σε όλες τις υλικές διαδικασίες — από τον σπόρο στο λουλούδι, από τον αποσυνθέτη στην κοσμική σκόνη, από τη γέννηση στο θάνατο. Γίνεται αισθητή σαν μια αίσθηση ροής και συγχρονικότητας. Ωστόσο, η ανισότητα εντροπίας/συντοπίας σημαίνει ότι η εντροπία κυριαρχεί και η Υλική Θεότητα δεν είναι παντοδύναμη και μπορεί να δρα μόνο στα περιθώρια.
⧊
Ιεραρχία
Η δομή που τοποθετεί τον νου πάνω από το σώμα, τον πολιτισμό πάνω από τη φύση, και το "αμετάβλητο" πάνω από το "κυκλικό".
Μια άμεση συνέπεια της Πρωταρχικής Ρήξης.
Αρμονία / Δυσαρμονία
Η αναντιστοιχία ανάμεσα σε διαφορετικές κλίμακες ανάπτυξης /φθοράς: οι ιδέες μοιάζουν αιώνιες, ενώ η σάρκα φθαρτή
Είναι η διαφορά μεταξύ του μετρήσιμου με το αισθητό, όπως των χτύπων του ρολογιού και των χτύπων της καρδιάς μας
Η αντίληψη του χρόνου ως μια ευθεία γραμμή, που οδηγεί αναπόφευκτα στην εντροπική φθορά. Η χρονική διάσταση της Ιεραρχίας.
Η αντίληψη του χρόνου ως κύκλος εποχών, ρυθμών και ανανέωσης. Η χρονική διάσταση της Φθοράς και της Επανένωσης.
Το "Venus Incarnis: Seeds of Material Divinity" είναι η καλλιτεχνική ενσάρκωση της θεωρίας "Ανα-σκευάζοντας Μύθους". Το έργο χρησιμοποιεί την αρχέγονη φιγούρα της Αφροδίτης του Willendorf και την καταλανική παράδοση του Caganer για να αμφισβητήσει τα σύγχρονα ταμπού γύρω από το σώμα, τη φθορά και την αναγέννηση, διερευνώντας τη σχέση μας με τη φύση και την ιερή υλικότητα.
Η εγκατάσταση επικεντρώνεται σε μια ιδιοποίηση της Αφροδίτης του Willendorf, παρουσιασμένη στη γήινη στάση του Caganer. Πλούσια σε καμπύλες, με ένα βρέφος μπροστά και περιττώματα πίσω, η φιγούρα προκαλεί την αποδοχή της σωματικής ολότητας. Η εγκατάσταση περιλαμβάνει ένα lightbox με φωτισμένο κείμενο και ένα σπορείο με ζωντανούς σπόρους (φακές, ρεβίθια) που βλασταίνουν κατά τη διάρκεια της έκθεσης, οπτικοποιώντας τη μεταμόρφωση των "αποβλήτων" σε ζωή.
Το έργο λειτουργεί ως μια ανατρεπτική μορφή σύγχρονου οικολογικού ακτιβισμού. Επεκτείνεται πέρα από τη γκαλερί μέσω "κιτ φύτευσης" που περιέχουν ένα μικρό βιοδιασπώμενο 3d εκτυπωμένο ειδώλιο PVA από καλαμπόκι, και μείγμα χώματος, όπως του σπορείου. Το κοινό καλείται να "φυτέψει" τη θεά, συμμετέχοντας σε μια πράξη αποκατάστασης και επανασύνδεσης με τη γη.
Το έργο Venus Incarnis: Seeds of Material Divinity παρουσιάζεται στο πλαίσιο της ομαδικής έκθεσης «ΚΥΘέΡΕΙΑ ΑΦΡΟΔίΤΗ - Από το κρυφό Ερωτικό Πάθος στη διαδικτυακή αναζήτηση του Έρωτα».
Merkato, Χώρα Κυθήρων, Κύθηρα, Ελλάδα
Σε αρμονία με τον μυθολογικό τόπο των Κυθήρων, όπου αναδύθηκε η Αφροδίτη, το έργο διερευνά κρυφές πτυχές της βιολογίας, θέτοντας ερωτήματα για τις ψηφιακές πραγματικότητες και την ερωτική σύνδεση στον σύγχρονο κόσμο.
21 Σεπτεμβρίου
Η Κατερίνα Τσεμπελή είναι πολυμεσική εικαστικός και ερευνήτρια. Το έργο της διερευνά τις διασταυρώσεις μεταξύ μυθολογίας, οικολογίας και ψυχολογίας, με επίκεντρο τη σχέση της ανθρωπότητας με τον φυσικό κόσμο.
Περισσότερα για τη δουλειά μου