Ιδιοποίηση

Το έργο οικειοποιείται το αρχέτυπο της γονιμότητας, αλλά το απογυμνώνει από κάθε εξιδανίκευση. Διατηρώντας τις "πλούσιες καμπύλες", τονίζει τη δημιουργική δύναμη του γυναικείου σώματος, αλλά την τοποθετεί στην πλήρη βιολογική πραγματικότητα, συμπεριλαμβάνοντας το βρέφος (γέννηση) και τα περιττώματα (κύκλος ζωής). Αρνείται μια αποστειρωμένη γονιμότητα, υποστηρίζοντας την "αποδοχή της ολότητάς μας" και αποκαθιστώντας τη θεά μέσω της αποδοχής της υλικής της φύσης.

Υιοθετώντας τη στάση του Caganer, το έργο αξιοποιεί τον διπλό του συμβολισμό. Πρώτον, τον παραδοσιακό ρόλο της γονιμοποίησης της γης, όπου τα "κακά" γίνονται πηγή ζωής, όπως αποδεικνύουν οι βλαστημένοι σπόροι. Δεύτερον, τον σύγχρονο ρόλο του ως "μέσο εξίσωσης" των καθημερινών ανθρώπων με τα διάσημα πρόσωπα.  Τοποθετώντας την ιερή φιγούρα της Αφροδίτης σε αυτή την ταπεινή, γήινη στάση, το έργο "γειώνει" το αφηρημένο ιδεώδες στην υλική πραγματικότητα, υποστηρίζοντας ότι η ιερότητα βρίσκεται και στις "βρώμικες", ζωτικές διαδικασίες.