ข้อมูลผู้ประเมิน

1. ภาระงาน จะมีภาระงานเป็นไปตามที่ ก.ค.ศ. กำหนด

 ประเด็นท้าทาย 

เรื่อง การพัฒนาทักษะการพูดสื่อสารภาษาอังกฤษในสถานการณ์ต่างๆรายวิชาภาษาอังกฤษ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่2                                       ร่วมกับการบูรณาการเรียนรู้ทุกระดับชั้น ภายในกลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาภาษาต่างประเทศ

1.  สภาพปัญหาการจัดการเรียนรู้และและคุณภาพการเรียนรู้ของผู้เรียน

แม้เด็กไทยจะได้รับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษมาเป็นเวลานาน แต่ไม่สามารถใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารได้อย่างถูกต้อง สาเหตุ อาจจะเป็นเพราะการเรียนการสอนที่ผิดวิธีคือ เน้นการสอนโครงสร้างกฎเกณฑ์ทางภาษามากกว่าการสอนใช้ภาษาในการสื่อสาร (Juhana, 2012: 12) เมื่อใดที่ผู้เรียนต้องใช้ภาษาจะกังวลอยู่ตลอดเวลาในเรื่องของไวยากรณ์ต้องพูดถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ อ่านออกเสียงถูกต้อง สําเนียงชัดเจน ซึ่ง ความสามารถด้านภาษาอังกฤษของผู้เรียนมีอยู่อย่างจํากัด จึงส่งผลให้ผู้เรียนเกิดอาการเขินอาย กลัวถูกหัวเราะหรือเยาะเย้ยว่าพูดไม่ถูกตามหลักไวยากรณ์ หรือสําเนียงไม่ตรงเจ้าของภาษา แม้ว่าชาวนานาชาติเมื่อต้องใช้ภาษาอังกฤษ ต่างก็พูดในสําเนียงภาษาของตนเองโดยไม่วิตกกังวล ซึ่งในบาง สําเนียงภาษานั้นอาจจะฟังยาก ทําให้สื่อสารผิดพลาด ความหมายผิดเพี้ยนไปจากเดิม แต่เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาก็ไม่เขินอายในสําเนียงภาษาที่ฟังยากของเขา และอีกสาเหตุหนึ่งคือผู้เรียนยังไม่มีแรงจูงใจในการเรียนที่มากพอ จึงมีผลต่อการพัฒนาความสามารถด้านภาษาอังกฤษของคนไทยที่จํากัด และจากการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษา ชั้นปีที่ 2 ปีการศึกษา 2566 ในวิชาภาษาอังกฤษ (อ22102) พบว่า ทักษะที่เป็นปัญหามาก ได้แก่ ทักษะการพูด ดังนั้น ทักษะการพูดจึงเป็นทักษะที่นักเรียนต้องได้รับการพัฒนามากที่สุด เพราะทักษะการพูดเป็นทักษะที่แสดงเห็นว่าผู้พูดมีความรู้ทางภาษา และช่วยให้ผู้เรียน เรียนรู้ทักษะอื่นได้ง่ายขึ้น สําหรับประเทศไทยวิชาภาษาอังกฤษได้กําหนดให้จัดการเรียนการสอนใน ลักษณะภาษาต่างประเทศ นักเรียนแทบไม่มีโอกาสได้พูดหรือใช้ภาษาอังกฤษ ในชีวิตประจำวัน นอกจากเวลาเรียนภาษาอังกฤษในห้องเรียนเท่านั้น โดยในสาระที่ 1 ภาษาเพื่อการสื่อสาร 

มาตรฐาน ต1.2 มีทักษะการสื่อสารทางภาษาในการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสาร แสดงความรู้สึก และความคิดเห็นอย่างมีประสิทธิภาพ มาตรฐาน ต1.3 นำเสนอข้อมูลข่าวสาร ความคิดรวบยอด และความคิดเห็นในเรื่องต่างๆ โดยการพูดและการเขียนสาระที่ 4  ภาษากับความสัมพันธ์กับชุมชนและโลก มาตรฐาน ต4.2   ใช้ภาษาต่างประเทศเป็นเครื่องมือพื้นฐานในการศึกษาต่อ การประกอบอาชีพ และการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับสังคมโลก ดังนั้น เพื่อเป็นการแก้ปัญหาดังกล่าว ผู้สอนจึงมีแนวคิดที่จะจัดกิจกรรมการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการพูดสื่อสารภาษาอังกฤษ และออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ทักษะการพูดในสถานการณ์ต่างๆให้น่าสนใจมากยิ่งขึ้น

2. วิธีการดำเนินการให้บรรลุผล

2.1 ศึกษามาตรฐานและตัวชี้วัดการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับการพัฒนาทักษะการอ่านคำศัพท์

ประโยค จับใจความภาษาอังกฤษตามมาตรฐานการเรียนรู้ และตัวชี้วัด หรือผลการเรียนรู้ ตามหลักสูตรกลุ่มสาระวิชาภาษาต่างประเทศ โรงเรียนลาดยาววิทยาคม พุทธศักราช 2564

2.2   ออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้และและสถานการณ์ในชั้นเรียนเรื่องการพูดและสนทนา

ภาษาอังกฤษในรายวิชาภาษาอังกฤษระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2โดยใช้บทบาทและสถานการณ์ในชีวิตประจำวัน

                2.3   ประเมินผลสัมฤทธิ์ก่อนเรียนเรื่องการพูดภาษาอังกฤษรายวิชาภาษาอังกฤษระดับชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 2

2.4 ดำเนินกิจกรรมการจัดการเรียนรู้ตามแผนที่วางไว้

2.5 ประเมินผลสัมฤทธิ์หลังเรียนเรื่องการพูดภาษาอังกฤษรายวิชาภาษาอังกฤษระดับชั้น

มัธยมศึกษา ปี 2และประเมินเจตคติต่อวิชาภาษาอังกฤษของผู้เรียนรายวิชาภาษาอังกฤษระดับชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 2

2.       ผลลัพธ์การพัฒนาที่คาดหวัง 

          3.1 เชิงปริมาณ

3.1.1  ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่เรียนวิชาภาษาอังกฤษมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องการพูดภาษาอังกฤษผ่านเกณฑ์ร้อยละ 70

3.1.2  ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่เรียนวิชาภาษาอังกฤษมีเจตคติต่อวิชาภาษาอังกฤษอยู่ในระดับดี ขึ้นไปร้อยละ 70

3.2 เชิงคุณภาพ

2.2.1  ได้กิจกรรมการจัดการเรียนรู้ฝึกทักษะการพูดภาษาอังกฤษ โดยใช้สถานการณ์บทบาท

สมมติและสถานการณ์ในชีวิตประจำวัน เพื่อพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2

2.2.2  ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่เรียนวิชาภาษาอังกฤษมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่สูงขึ้น

และมีเจตคติที่ดีต่อวิชาที่เรียน