10 eigenzinnige, humoristische, soms ontroerende miniverhaaltjes

Er zijn van die momenten dat je iets meer wilt zeggen dan in een gewoon gesprek. Er zijn van die momenten dat je de scéne op wilt springen om ook om iets van jezelf te vertellen. Dat kan. Een tiental acteurs van diverse toneelverenigingen uit Vlaams-Brabant brachten een monoloog die ze zelf geschreven hebben met de hulp van Theo Hijzen of Frans Van der Aa, gespreid over twee avonden. Grappige, ontroerende, ernstige en spannende verhalen wisselen elkaar af op de scéne.

Als men zich kan overgeven aan een eigen gemaakt verhaal –fictief of non-fictief. Als men zich kan storten in een eigen creatie vanaf het aller begin tot het publiek het schoon vindt, wordt de theatrale beleving nog schoner, nog intenser. Dat is wat een eigen gemaakte monoloog doet met de toneelliefhebber. Een zoeken naar: “ Wat wil ik vertellen of tonen ?” “Waarom wil ik iets vertellen?” En “Hoe toon en vertel ik het?” Er wordt veel gedacht over: Wat - Waarom - Hoe. Een zeer intense beleving. Er wordt niet zomaar gespeeld omdat het door een regisseur gezegd wordt, maar de acteur gaat zelf op zoek naar en toont zichzelf, fictief of non-fictief. Toneelspelen wordt zo een doordachte, emotionele en diepere gewaarwording, waar je als theaterliefhebber alleen maar rijker van wordt. Rijker als speler, als maker, als………WAT wil IK aan een publiek vertellen en HOE wil IK een publiek raken. En dat is toch waar toneel voor dient, om mensen te ontroeren en te raken.

“Een monoloog spelen die je zelf geschreven hebt, geeft een enorme intense beleving aan het stuk. Niet een tekst van iemand anders, maar uw eigen gedachtewereld stuurt de woorden en beelden die het publiek meevoeren op een heel persoonlijke reis.”