TENTOON 2026
Embedded Files
interview Rob Thuis door Geert van den Broeck
Eigenlijk zijn deze interviews bedoeld om de mens achter de kunstenaar te ontdekken. Iemand schildert, maakt bronsjes, tekent, zingt of danst. Dat begrijpen de lezers. Maar juist een specifieke invulling van de ‘soort van kunst’ van Rob kan ik in dit geval niet onvermeld laten.Rob is ‘beeldend vormgever’.
Wellicht nog niet duidelijk genoeg? Want het eindresultaat van Rob’s werk is geen bronsje, geen olieverf of gouache. Het pallet van Rob is een Ruimte. Een Ruimte waarin mensen vermaakt worden, zakelijk of cultureel, soms sportief. Het is zijn kunst de beleving in die ruimte vorm te geven. Beetje duidelijker nu?Dan denk ik het net te begrijpen als interviewer, 2 hoog in zijn studio in Duiven, dan verschijnen in hoog tempo BuitenRuimtes. Vermakelijke titels met indrukwekkende thema’s:
Strepen maken op het stand | Een bunker vastbinden | En bunker water geven (link) | Calais en Dover met stroken stof verbinden | Een blauwe lap besmetten met ruimte. (link)
Dus; lieve lezers; Rob’s pallet beperkt zich niet tot de binnenruimte.Rob heeft een dikke catalogus uitgebracht met de titel “Projecten 1980-2025”. Een kloek 375 gram zwaar wegend boek, barstensvol met ruimtelijk werk. Vijfenveertig jaar werk, de interviewer voelt zich steeds kleiner in deze overdaad van werklust.“En hoe is dat zulks dan allemaal begonnen…..”
“Om het een beetje te begrijpen, verdeel ik mijn werkzame leventje in drie periodes.”
Eerste periode:
“Academie Arnhem, niet de dagopleiding, maar de avondopleiding, dat maakte toen al een heel verschil. Met mijn bouwjaar 1949 was ik niet de jongste en ik werkte al fulltime. Maar wat een FEEST.
Modeshows mochten ‘anders’, muziekoptredens waren voorheen een relatief eenvoudig podium met een paar lampen, ik mocht mijn gang gaan en maakte belevingen waar. Projecties op muren, plafonds of watermuren, op hard beton of zacht textiel, zelfs de toren in Elst (link) werd niet gespaard.
Alles kon, er waren nauwelijks beperkingen, ik voelde me een echte ‘uitvinder’ en dat zagen andere mensen ook. Bijna als vanzelf werden eindejaarsfeestjes op de academie “mijn” feestjes en uitdagingen.”“Ik had daarnaast een heerlijke job, tekende stedenbouwkundige plannen, werkte mee aan bestemmingsplannen, want tekenen dat kon ik prima. Dit werd vanzelf weer een ‘tandje erbij’, Rob ging van die mooi getekende plannen presentaties maken. Niet gewone PowerPoints, maar ruimte vullende films, barstensvol emoties als extra op de toch vaak platte stedenbouwkundige tekeningen. Dat duurde maar liefst 23 jaar…..”
“The Move ontstond (link), we gingen winkeltje spelen (dat is wat anders dan Galerietje spelen), goede kunst voor lage prijzen aan de man of vrouw brengen!!”“En dan komt de man met de moker: ik werd meer geleefd dan ikzelf leefde, ik móest, voor anderen, niet voor mezelf….. Overlijden van een zeer nabije partner. Diepe rouw en meerder jaren uit de running.”
Tweede periode.
“Nieuwe relatie in Den Haag, een nieuwe opdrachtgever waar ik al weer 18 jaar voor ging werken: Karst Grit Media (link). Opdrachtgevers als de Kamer van Koophandel, Rabobank, Gemeenten en Provincies zochten een presentatievorm die verder ging dan plaatje + praatje. Kars Grit was Top-Off-The-Bill, ik kreeg de vrije hand en maakte presentaties die indruk maakten. Maar meer dan alleen projecties, hier ook omarmde ik hele ruimtes. Of het nou het met karnemelk half transparant maken van de ramen was (link), of vette lasers met een bereik van kilometers, geen brug was te ver…..” (link)
Derde periode.
“Economische recessie, corona, gedoe met minder ruimte in Nederland voor de vorm en focus op inhoud. Dus, ik wilde, nee ik móest me opnieuw uitvinden. Ik ging fotograferen, maar dan natuurlijk anders. Het had iets weg van film, maar het was fotografie. Het beeld stond stil maar bewoog ook (link). Met de hulp van een Morph programma maakte ik van meerdere beelden één beeld. Soms meer dan honderd ‘laagjes beeld’. Ik noemde deze: Foto-Animaties, maar dan door de ogen van de beeldend kunstenaar; niet het feit, maar mijn verbeelding liet ik zien op één of meerdere monitoren. Ik laat op onze volgende collectieve bijeenkomst in Bemmel, daar één voorbeeld van zien, maar ik heb tientallen werken te tonen voor de liefhebbers. Ik toon ze mijn collegae graag….”
Periode Kunstcollectief Gelderse Poort.
“Yvonne Sjamaar kwam mij op het spoor. Ron Sikking, de secretaris van de Haagse kunstkring ‘waarschuwde’ Yvonne dat ik in de buurt kwam wonen. Caroline en Marjolijn kwamen op bezoek voor een kennismaking (of ballotage, dan ben ik even kwijt 😊) en sindsdien zoek ik mijn eigen plaatsje. Omarmd door lieve, creatieve mensen. Ik zie uit naar de volgende ontmoetingen en zou het fijn vinden enkele van mijn werken onder de aandacht te brengen!”
Eigenlijk zijn deze interviews bedoeld om de mens achter de kunstenaar te ontdekken. Iemand schildert, maakt bronsjes, tekent, zingt of danst. Dat begrijpen de lezers. Maar juist een specifieke invulling van de ‘soort van kunst’ van Rob kan ik in dit geval niet onvermeld laten.Rob is ‘beeldend vormgever’.
Wellicht nog niet duidelijk genoeg? Want het eindresultaat van Rob’s werk is geen bronsje, geen olieverf of gouache. Het pallet van Rob is een Ruimte. Een Ruimte waarin mensen vermaakt worden, zakelijk of cultureel, soms sportief. Het is zijn kunst de beleving in die ruimte vorm te geven. Beetje duidelijker nu?Dan denk ik het net te begrijpen als interviewer, 2 hoog in zijn studio in Duiven, dan verschijnen in hoog tempo BuitenRuimtes. Vermakelijke titels met indrukwekkende thema’s:
Strepen maken op het stand | Een bunker vastbinden | En bunker water geven (link) | Calais en Dover met stroken stof verbinden | Een blauwe lap besmetten met ruimte. (link)
Dus; lieve lezers; Rob’s pallet beperkt zich niet tot de binnenruimte.Rob heeft een dikke catalogus uitgebracht met de titel “Projecten 1980-2025”. Een kloek 375 gram zwaar wegend boek, barstensvol met ruimtelijk werk. Vijfenveertig jaar werk, de interviewer voelt zich steeds kleiner in deze overdaad van werklust.“En hoe is dat zulks dan allemaal begonnen…..”
“Om het een beetje te begrijpen, verdeel ik mijn werkzame leventje in drie periodes.”
Eerste periode:
“Academie Arnhem, niet de dagopleiding, maar de avondopleiding, dat maakte toen al een heel verschil. Met mijn bouwjaar 1949 was ik niet de jongste en ik werkte al fulltime. Maar wat een FEEST.
Modeshows mochten ‘anders’, muziekoptredens waren voorheen een relatief eenvoudig podium met een paar lampen, ik mocht mijn gang gaan en maakte belevingen waar. Projecties op muren, plafonds of watermuren, op hard beton of zacht textiel, zelfs de toren in Elst (link) werd niet gespaard.
Alles kon, er waren nauwelijks beperkingen, ik voelde me een echte ‘uitvinder’ en dat zagen andere mensen ook. Bijna als vanzelf werden eindejaarsfeestjes op de academie “mijn” feestjes en uitdagingen.”“Ik had daarnaast een heerlijke job, tekende stedenbouwkundige plannen, werkte mee aan bestemmingsplannen, want tekenen dat kon ik prima. Dit werd vanzelf weer een ‘tandje erbij’, Rob ging van die mooi getekende plannen presentaties maken. Niet gewone PowerPoints, maar ruimte vullende films, barstensvol emoties als extra op de toch vaak platte stedenbouwkundige tekeningen. Dat duurde maar liefst 23 jaar…..”
“The Move ontstond (link), we gingen winkeltje spelen (dat is wat anders dan Galerietje spelen), goede kunst voor lage prijzen aan de man of vrouw brengen!!”“En dan komt de man met de moker: ik werd meer geleefd dan ikzelf leefde, ik móest, voor anderen, niet voor mezelf….. Overlijden van een zeer nabije partner. Diepe rouw en meerder jaren uit de running.”
Tweede periode.
“Nieuwe relatie in Den Haag, een nieuwe opdrachtgever waar ik al weer 18 jaar voor ging werken: Karst Grit Media (link). Opdrachtgevers als de Kamer van Koophandel, Rabobank, Gemeenten en Provincies zochten een presentatievorm die verder ging dan plaatje + praatje. Kars Grit was Top-Off-The-Bill, ik kreeg de vrije hand en maakte presentaties die indruk maakten. Maar meer dan alleen projecties, hier ook omarmde ik hele ruimtes. Of het nou het met karnemelk half transparant maken van de ramen was (link), of vette lasers met een bereik van kilometers, geen brug was te ver…..” (link)
Derde periode.
“Economische recessie, corona, gedoe met minder ruimte in Nederland voor de vorm en focus op inhoud. Dus, ik wilde, nee ik móest me opnieuw uitvinden. Ik ging fotograferen, maar dan natuurlijk anders. Het had iets weg van film, maar het was fotografie. Het beeld stond stil maar bewoog ook (link). Met de hulp van een Morph programma maakte ik van meerdere beelden één beeld. Soms meer dan honderd ‘laagjes beeld’. Ik noemde deze: Foto-Animaties, maar dan door de ogen van de beeldend kunstenaar; niet het feit, maar mijn verbeelding liet ik zien op één of meerdere monitoren. Ik laat op onze volgende collectieve bijeenkomst in Bemmel, daar één voorbeeld van zien, maar ik heb tientallen werken te tonen voor de liefhebbers. Ik toon ze mijn collegae graag….”
Periode Kunstcollectief Gelderse Poort.
“Yvonne Sjamaar kwam mij op het spoor. Ron Sikking, de secretaris van de Haagse kunstkring ‘waarschuwde’ Yvonne dat ik in de buurt kwam wonen. Caroline en Marjolijn kwamen op bezoek voor een kennismaking (of ballotage, dan ben ik even kwijt 😊) en sindsdien zoek ik mijn eigen plaatsje. Omarmd door lieve, creatieve mensen. Ik zie uit naar de volgende ontmoetingen en zou het fijn vinden enkele van mijn werken onder de aandacht te brengen!”
Google Sites
Report abuse