आज वो दिन है , जो ख्वाबो में भी ना सोचा था कभी |

सुना है ऐसा होता है, उस ख्वाजा के दरबार मे भी ||

शरीर आणि आत्मा 

शरीराचे असणारे क्षणिक अस्तित्व आणखी आत्माचे भावनाविश्व यांचा समतोल, तसेच या दोघांचा एकमेकांशी असणारा संबंध व एकमेकांना  पूरक असणारे गुण व दोष समजण्याचा एक अयशस्वी प्रयत्न  .....

तुझ्या असण्याला एक लकेर

माझ्या हसण्याला एक दुःख

जाणीवेडीच्या पलीकडले हे जे सत्य

एकमेका बांधणारे हेच विश्व

रडणं अन लढणं

या एकाच नाण्याच्या दोन बाजू

का एका वळणावरचे दोन मार्ग

कारण.........

लढण शक्य नसते जेव्हा मान्य असते रडण ||

अन,

 रडण विसरून जाते जेव्हा स्वीकारलेलं असतं लढण ||

बऱ्याच वेळेस असे होते, आपण काहीही करत नसताना एकदम निवान्त क्षणी डोक्यात कोणतेच टेन्शन, काम नसताना मन उगाचच आपल्या आयुष्यातील जुने जुने अनुभव, प्रसंग यांचे  सिंहावलोकन करायला सुरु करते, आणि त्या सर्व आठवणीत आपण पूर्ण बुडून जातो.  त्यावेळच्या मनाची हि अवस्था .... 

जन्मापासूनचे क्षण सारे,  एकाच वेळी जगतो मी ||

ताज्या दमाच्या आठवणी, म्हणून जपून ठेवतो मी ||

मग दाटिवाटीमध्ये या साऱ्यांच्या, गुदमरायला होते सुरु ||

तरीही तसेच राहावे वाटते, या मनाचे मी काय करू ||

  - प्रमोद उबारे 

बऱ्याचदा आपणास आपल्या कामामध्ये परिपूर्णता नाही आढळत. तेव्हा थोडे वाईट वाटते. पण तेथे परिपूर्णता जरी नसली तरी त्या कार्यात आपलेपणा किव्हा एक स्व-पण आपणास समाधान देणारे असते. त्याबद्दलच .......

चुकलो जरी मी येथे स्पर्श माझा त्याला

परका कधीच नसतो  भावनांच्या  रस्त्यांना

मिळतो तेव्हा अर्थ वाट्यातल्या अनुभनांना

एवढेच पुरे आहे ओंजळीतल्या आनंदाला

Thanks for Marathi typing : https://marathi.indiatyping.com/