(Uit het voorwoord van Maria Liber)

Echt!? Een kleine gids?
Waarom duikt deze kleine gids nu op, zeven jaar na de eerste editie van de saga? Opgebiecht: we schreven deze tekst een hele poos geleden. Het was ons derde oorspronkelijke schrijfplan van de biografie van Alberto Auctor’s voorouders.  Já, het derde.
Om al dan niet te lezen, net zoals de Saga zelf. Daniel Pennac, auteur uit het 199ste hectojaar, zei het al: de rechten van de lezer houden het recht in om delen van een werk over te slaan of om een werk niet te lezen.

“Dag. Geef je me de toelating om een verhaal te vertellen? Want ik vertel verhalen, ik kan geen poëzie schrijven. En, om helemaal eerlijk te zijn, ik weet niet of ik verhalen kan vertellen. Mijn vrienden zeggen van wel. Maar ikzelf zie ze meer als verslagen dan als verhalen.”

Het is met deze woorden dat Alberto Auctor ons uitnodigt om Imprimatur te lezen, het eerste van de dertien delen die het leven van de Dynastie Magister-Auctor vertellen.
Het boek werd als een proloog opgevat, waarin Alberto de Dynastie voorstelt en de co-auteurs die hun sage vertellen. Hij doet dat onder de vorm van een jaar van gesprekken en gedachtewisselingen, aan de hand van zijn nota’s uit zijn dagboek van het jaar 122.08 van de holocene kalender.

In dit deel van de Magister-Auctor sage maken we kennis met de eerste drie generaties van de dynastie van antropogogen. We volgen de gesprekken van Wolfgang, Pieter en John en hun familie en vrienden tegen de achtergrond van godsdienstoorlogen, toenemende slavernij en horigheid en de evolutie van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden.
We volgen ook de evolutie van de inplanting van de school van 1630 AD tot 1730 AD. Voor humanisten en intellectuelen is het de plaats om geleerdheid tot gemeengoed te maken, voor wie de macht heeft een middel om de knechting van het gewone volk te vergemakkelijken.

Babitha Chakma is historica. Ze heeft de relatie onderdrukker - onderdrukte als studieveld gekozen.
Delun Huang interesseert zich voor de geschiedenis van het gedrukte woord en de dialogiserende interactie en  machtsverhoudingen in geloofsaangelegenheden.

Dieudonné Lemaître en Mathilde Larouge leven en werken in Parijs en Lille.
Op  de achtergrond volgen we de activiteiten van de Franse salonnières en de informele Res publica litteraria.
We leren enkele opmerkelijke vrouwen kennen die in de literaire en wetenschappelijke kringen van de tweede helft van het honderd zeventiende hectojaar actief waren.  Ondertussen lijkt de kloof tussen arm en rijk zich stilaan te vergroten, met humanisten die zich nauwelijks interesseren voor dienstpersoneel, vrouwen en kinderen die in manufacturen worden tewerkgesteld noch voor de slaven op de plantages van uitgeweken Europeanen

Delun Huang interesseert zich voor de geschiedenis van het gedrukte woord en de dialogiserende interactie  en  machtsverhoudingen in geloofsaangelegenheden.
Umut interesseert zich voor mythologie en voor het invloed die aan dogma’s verbonden machtspersonen uitoefenen op de menselijke geest.

We volgen de familie Lemaître, vierde tot zesde generatie van de Magister-Auctor dynastie in de tweede helft van de 18de eeuw (117de hectojaar).
Zowat overal in de gekende wereld is een bredere klasse van burgers begaan met het vervangen van monarchieën door bestuursvormen waarbij beslissingen op bredere basis gebeuren. Toch is Kennis nog steeds een voorrecht dat niet aan iedereen is gegeven. Daar proberen Jan Lemaître en Madeleine Lacour met enkele vrienden iets aan te doen, op kleine schaal, vanuit Jan’s groot-ouderlijke bibliotheek in de zich uitbreidende stad Oostende aan de kust van de Zuidelijke Nederlanden.

Umut Aydin interesseert zich voor mythologie en godsdienst en de invloed die aan dogma’s verbonden machtspersonen uitoefenen op de menselijke geest.
Binh Pam interesseert zich voor de geschiedenis van de desinformatie door machthebbers verstrekt en hoe troepenbewegingen oorlogen veroorzaken in naam van idealen die vaak niet worden geëerd. 

Gedurende de eerste helft van het 118de hectojaar volgen we de laatste drie generaties van de eerste dynastie Magister - Auctor.
Kinderen en jongeren zijn de nieuwe slaven van de macht in een zich industrialiserend Europa. Spanningen tussen wie als monarch wil heersen en wie een republikeins bestuur voorstaat bepalen de steeds groter wordende greep van de opkomende naties op de instruerende school.
In de relatieve rust van de micro-vrijstaat Moresnet blijft Johanna Lemaître ijveren voor een dialogiserend en natuurlijk onderwijs. Ze kan steunen op de vorige generaties van de dynastie. Friedrich en Karl Fröbel zijn inspiratiebronnen.

Babitha is historica en buigt zich over de relatie onderdrukker - onderdrukte. Ze bestudeerde ondermeer de invloed van de arrogantie van de 117de en 118de hectojaarse machthebbers van Zone 2 West op het lijden van lokale bevolking en de bevolking uit de gekoloniseerde zones.
Zainabu Cheboi bestudeert de wijze waarop in een hiërarchische maatschappij xenofobische en fascistische denkwijzen, in associatie met vormen van menselijke en niet menselijke communicatie, het bindmiddel kunnen zijn voor lokale gemeenschappen.

De veralgemening van school- of leerplicht is in Europa in volle opgang in de tweede helft van het 118de hectojaar. Het simultaan onderwijs komt overal op als economisch compromis tussen het dialogiserend en het mutueel onderwijs.  Het ziet er nogmaals naar uit dat verlichte burgers opteren voor private scholen voor hun eigen kinderen terwijl de meeste arbeiderskinderen enkel in de openbare vaak dogmatische school terecht komen.
In Kelmis en Liège volgen Johanna Lemaître, Frederick Teacher en Jeanne Teacher, familie en vrienden volgen de ontwikkeling op de voet tegen een achtergrond van nieuwe kolonisaties en mensonwaardige werkomstandigheden.

Sayen’s interesseert zich voor het dialogiserend leren en het begeleiden van het leerproces van jonge kinderen. Ze heeft het Demeester-nalatenschap onderzocht voor de hectojaren 118 en 119, vooral in verband met de scholing van kinderen van kapitaalkrachtige verlichte ouders.
Zainabu onderzoekt de wijze waarop de aanwezigheid van xenofobische en fascistische denkwijzen, in associatie met vormen van menselijke en niet menselijke communicatie, in een hiërarchische maatschappij bindmiddel zijn binnen lokale gemeenschappen die elkaar vijandelijk onderling benaderen.

Deze zevende aflevering van de saga vertelt de verdere avonturen van Jeanne Teacher, haar zoon Louis Demeester en haar kleinzoon John met de Éducation Nouvelle en de Escuela Moderna op de achtergrond.
We bevinden ons in de eerste helft van hectojaar 119, dat wordt gedomineerd door twee grote oorlogen. het zijn dus Loden Tijden. We volgen de invloed van die oorlogen op het leven van mensen in voormalig België en West-Europa via de avonturen van Lucien Souris, vader van Jeanne Souris.
Jeanne groeit op in Koksijde, John in Gent, twee steden in het Koninkrijk België. Beiden brengen hun tienerjaren door onder de bezetting van een buitenlands leger en worden zich gaandeweg bewust van wat er om hen heen gebeurt. 

Loden Tijden werd door vier medewerkers aan de saga samengesteld. Binh Pham onderzoekt de communicatie en desinformatie uit historisch perspectief. Babitha bestudeert als historica de relatie onderdrukker-onderdrukte. Sayen’s interesse gaat uit naar het dialogiserend leren en het begeleiden van het leerproces van jonge kinderen. Zanaibu onderzoekt hoe de aanwezigheid van xenofobische en fascistische denkwijzen in hiërarchische maatschappijen als bindmiddel fungeren voor lokale gemeenschappen.

De twintigste eeuw van de Christelijke tijdrekening is aan de tweede helft toe. De leden van de familie Demeester bekijkt de ontwikkeling van machtsblokken in de wereld en de groeiende opgang van een op individualisme aansturend kapitalistisch model. Ze vragen  zich af welke rol de schoolsystemen hierin spelen bij het bevorderen van een soort massale middelmatigheid.
Op het einde van dit deel van de saga vertelt Moana ons iets over de kindertijd van Catherine en Joana Demeester aan de hand van de kleine, in Bibliopolis bewaard gebleven episodes.   

Moana Southpath interesseert zich voor alle pré-Heropbouw verschijnselen die het gevolg zijn van de relatie tussen kennis en macht. Ze organiseert in de Centrale Bibliotheek van Bibliopolis de archieven van vrijheidsbewegingen en denkers die het gevaar analyseerden van het niet duurzame maatschappelijk model dat bekend stond als westers kapitalisme.
Moana heeft hierbij een eigen denklijn uitgewerkt, die erop neerkomt dat ontwikkeling gebaseerd op kennis en op vrij initiatief duurzaam wordt, zodra men het geld wegneemt en gelijk de negatieve invloed ervan op een specifieke categorie van op macht beluste mensen.

De eerste helft van het 120ste hectojaar lijkt wel voorbestemd om de lerende mens alle mogelijkheden te geven om leergemeenschappen op te zetten en daarbij ook de bestaande schoolsystemen te beïnvloeden. Maar vrij snel komt er reactie tegen het dialogiserend leren. Dit is het verhaal van Joana en Catherine Demeester. Ze publiceren de ignarometrische raamkaders en met de hulp van Catherine’s dochter Greta Campos geven ze ook vorm aan het eerste Charter van de Lerende Mens. Ondertussen start Joana's zoon Alexandre met het Bibliotheekhuis, nadat de familie de bibliotheek van Paulo Demeester openstelt aan geïnteresseerden. 

Idrissa’s interesseveld is sociologie. Ze heeft de evolutie van de ignarometrische analyse in detail bestudeerd. Dat is de reden waarom ze zich ook interesseerde voor de zusters Demeester en het tijdperk waarin ze leefden. Ze schreef hun biografie op basis van de documenten die de Vulkanische Winter overleefden.

Tijdens de tweede helft van hectojaar 120 (of de eenentwintigste eeuw in de gregoriaanse kalender) komt er een abrupt einde het tijdperk van de lerende mens. Gaandeweg installeert er zich een wereldorde die geregeerd wordt door een kleine rijke elite die zich in Bloomkamp terugtrekt. Ze wordt daarin bijgestaan door Centrale en Lokale Besturen. Scholen sluiten. Tegen het einde van de eeuw herbergen slechts enkele Universiteiten het wetenschappelijk onderzoek waar Bloomkamp geld voor ter beschikking stelt.
We volgen de lotgevallen van Greta Campos, haar zoon en haar kleinkinderen, de eerste drie generaties van de Derde Dynastie Magister-Auctor in een wereld waar iedereen zich steeds meer opgesloten ziet in zijn eigen onwetendheid  en compound.
De Niet-Ignoranten slagen er toch in weerstand te bieden met de organisatie van een ondergronds netwerk van kritische intellectuelen.

Pablo onderzoekt het fenomeen van “nieuwe ignoranten”. Hiermee wordt de algehele gecreëerde onwetendheid bedoeld die ontstond vanaf het begin van de implementatie van het leermodel gebaseerd op instructie op afstand.
Sayen interesseert zich voor het dialogiserend leren en het begeleiden van het leerproces van jonge kinderen. Gebruik makende van het Demeester-nalatenschap onderzoekt Sayen de wederkerigheid tussen de invloed van bepaalde leermodellen en het algemeen maatschappelijk model Pré-Heropbouw.