ปัญหาหลักที่ปรากฏชัดคือการที่นักเรียนส่วนใหญ่มีผลการเรียนต่ำกว่าเกณฑ์ในกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ สาเหตุหลักประการแรกมาจาก ทักษะพื้นฐาน ที่ยังไม่แข็งแกร่ง นักเรียนขาดความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในเรื่องการคำนวณพื้นฐาน เช่น การคูณ การหาร และเศษส่วน ซึ่งเป็นองค์ความรู้ที่จำเป็นอย่างยิ่งในการต่อยอดไปสู่เนื้อหาที่ซับซ้อนขึ้นอย่างโจทย์ปัญหาเกี่ยวกับบัญญัติไตรยางศ์ ร้อยละ กำไร และขาดทุน เมื่อฐานความรู้ไม่แน่นพอ ความไม่เข้าใจจึงสะสมเพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นความไม่เข้าใจที่ซับซ้อนและแก้ไขได้ยาก

นอกจากนี้ ปัญหาดังกล่าวยังมีรากฐานมาจาก วิธีการจัดการเรียนการสอน ที่อาจยังไม่สอดคล้องกับความต้องการและความแตกต่างระหว่างบุคคลของนักเรียนแต่ละคน จากการที่นักเรียนมีความแตกต่างกันทั้งทางสังคมและเศรษฐกิจ การใช้วิธีการสอนที่มุ่งเน้นเนื้อหาและการเร่งสอนเพื่อให้จบตามหลักสูตรเพียงอย่างเดียว โดยขาดนวัตกรรมหรือกิจกรรมที่ดึงดูดความสนใจ อาจทำให้ผู้เรียนรู้สึกเบื่อหน่ายและขาดแรงจูงใจในการเรียนรู้ ซึ่งเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ

อีกประเด็นที่สำคัญคือ เจตคติเชิงลบ ที่นักเรียนมีต่อวิชาคณิตศาสตร์ นักเรียนส่วนใหญ่มองว่าคณิตศาสตร์เป็นวิชาที่ยาก น่าเบื่อ และสร้างความเครียด ซึ่งทัศนคตินี้เป็นปัจจัยหลักที่ขัดขวางการเรียนรู้ เมื่อนักเรียนไม่มีความชอบหรือไม่สนใจในวิชาใดวิชาหนึ่งแล้ว การจะทำให้พวกเขาเกิดการเรียนรู้จึงเป็นเรื่องที่ทำได้ยากยิ่ง