Introfilm Willibrordkerk

GESCHIEDENIS

De eerste Sint-Willibrordkerk (nu Torenpleinkerk) in Vleuten werd al rond 1300 gebouwd, maar ging tijdens de reformatie over naar de protestanten. De katholieken maakten daarna gebruik van schuilkerken bijv. Hamtoren op ‘t Hoogt. Op 18 maart 1855 werd de Sint-Willibrordparochie opgericht. In 1884 werd gestart met de bouw van een nieuwe kerk. Op 3 november 1885 werd de kerk ingewijd door bisschop. Architect Nicolaas Molenaar sr. ontwierp een driebeukige kruisbasiliek in neogotische stijl. Ook de pastorie werd door Molenaar ontworpen. De kosten van de bouw werden begroot op fl. 61.359,-. In 1935 werd de kerk verbouwd door Nicolaas Molenaar jr., zoon van de oorspronkelijke architect. Onder meer de zijbeuken werden vergroot, zodat kerkbanken bijgeplaatst konden worden.

INTERIEUR

De houten heiligenbeelden, de timpaan met het reliëf van Sint Willibrordus als bisschop en de kapitelen boven de ingang, werden in 1900 gefabriceerd door de firma F.W. Mengelberg. Het beeld van de heilige Willibrord werd in 1951 door Leo Jungblut gemaakt. De gebrandschilderde ramen werden gemaakt door Max Weiss, behalve de ramen in het transept, die door Heinrich Geuer werden gemaakt. Het kerkorgel werd door de firma Meulenberg gebouwd en in 1962 in de kerk geplaatst. De voormalige doopkapel werd in 2001 omgebouwd tot Mariakapel.

MONUMENTEN

Het kerkgebouw, de pastorie, de processietuin en het hekwerk zijn rijksmonumenten. Rijksmonumenten worden aangewezen door de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. De rijksmonumenten zijn ingeschreven in het Monumentenregister (vroeger artikel 1 Monumentenwet 1988, sinds 2015 artikel 3.3 van de Erfgoedwet), dat geautomatiseerd is te vinden in Monumentenregistratiesysteem (MRS), beheerd door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. De informatie in het register is publiekelijk toegankelijk via het Monumentenregister online. De bescherming is altijd aangetekend in de openbare registers van het Kadaster en moet bij verkoop door de verkoper aan de koper worden gemeld. In 2000 werd het project Actualisering Monumentenregister gestart, om het landelijke register bij te werken en betrouwbaarder en toegankelijker te maken.

PAROCHIE

In het verleden was de parochie rondom dit kerkgebouw, de Willibrordparochie, zelfstandig. In 2004 werd besloten tot samengaan met de rooms-katholieken van het naburige dorp De Meern, die een eigen parochie en kerkgebouw hadden, gewijd aan Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming. Op 1 januari 2004 ontstaan uit de beide parochies O.L.V. ten Hemelopneming te De Meern en H. Willibrord te Vleuten heeft de nieuwe parochie Licht van Christus zelf nog geen lange geschiedenis.

De weg naar de eenwording is eigenlijk al omstreeks 1991 ingeslagen toen de beide parochies een overleggroep vormden om zoveel mogelijk samen op te trekken. Pastoraal werkers werden gezamenlijk in dienst genomen. Omstreeks 1998 werden de beide pastoors door de bisschop elk tot collega-pastor in de andere parochie benoemd. De beide pastors en pastorale werkers vormden één gezamenlijk team. Toen namen de beide parochies ook deel in een gezamenlijk project tot opbouw van geloofsgemeenschappen in de grote nieuwbouwwijken in Leidsche Rijn waarvan de realisatie toen een aanvang nam. Een bisschoppelijke commissie die onderzocht hoe de beide parochies optimaal hun opdracht in deze gigantische nieuwbouwlocatie voor de talloze nieuwe bewoners zouden kunnen vervullen, adviseerde de besturen om tot eenwording over te gaan. Deze moeilijke en vergaande beslissing werd uiteindelijk genomen in de zomer van 2003. De nieuw parochie werd een feit door de ondertekening van de notariële acte op 1 januari 2004

OUDE PAPIEREN

De voormalige parochies H. Willibrord en O.L.V. ten Hemelopneming waren niet alleen elkaars directe buren. Ze zijn eigenlijk ook nauw verwant aan elkaar. Op de plek waar nu de Marekerk in De Meern staat ter hoogte van de Meernbrug stond ten tijde van de Reformatie een Rooms-katholieke kapel die bediend werd vanuit de parochie in Vleuten. De r.k. gelovigen in Oudenrijn en omgeving konden na de Reformatie niet meer terecht in deze kapel. Ze zochten hun nood in schuilkerken in Utrecht. In 1797 werd een begin gemaakt met herstel van de geloofsgemeenschap in een boerderij-kerk ter hoogte van de Stadsdam. De parochie in De Meern kunnen we rustig een dochter van de parochie in Vleuten noemen. Moeder en dochter hebben zich nu weer verenigd door de eenwording in 2004.