Gedicht voor 4 mei 2019 door Myrena de Boer
Als kind vond ik het altijd lastig
Die twee minuten stil te blijven
Seconden voelden als uren
Zwijgend zonder echt te begrijpen.
Nu ik ouder ben, weet ik wel beter
Ik heb zelf geliefd, gerouwd, verloren
Toch kan ik het me niet voorstellen
Die angst, die haat, alle hoop verloren.
Ik draag immens verdriet, maar ook respect
Voor alle mensen in tijden van oorlog
Want oorlog is als een kleed, dat onze sympathie en menselijkheid bedekt
Als een sluier van bedrog
De mensen die dat hebben doorstaan
En zeker zij die hebben gestreden
Worden vandaag herinnert en niet vergeten
Met exact deze reden
Myrena