2022 / Europees Kampioenschap

Verslag Europees kampioenschap

Na Stefan de Vries opgepikt te hebben zondag middag 25 september in Essen vlotte reis naar Bandol met dubbeltrailer achter de auto. Geen enkele stau in Duitsland (!!!!) en eenmaal op de route du soleil kun je bijna met de ogen dicht doorrijden ‘s nachts. Om 04:00 ‘s nachts een gedwongen slaapstop, anders waren wij maandag ochtend om 06:00 in Bandol geweest. Twee nieuwe ervaringen voor mij: a ‘s nachts rijden en b. in de auto slapen in een stoel. Hiervoor een hoofdkussen en dekentje meegenomen. ‘s Ochtends wakker geworden doordat de wekker in de telefoon afging.

Om tien uur waren we op de plaats van bestemming. Vervolgens de boten afgeladen en wedstrijdklaar gemaakt. En natuurlijk veel small talk met Duitse, Engelse, Deense, Zweedse, Franse, Poolse, downunder en belgische OK zeilers. Mijn Spaans echter niet geoefend (ook dit was mogelijk). In de loop van de middag naar ons hotel, welke op loopafstand gelegen was. De twee meegebrachte fietsen waren al met al niet nodig. Een fors aantal deelnemers was al eerder gearriveerd en maandag middag werd er al druk gezeild (ook omdat de wind voorspellingen niet al te goed waren, bft 6 en meer, voor de komende twee dagen).

De practise race op maandag ging dan ook niet door en de woensdags viel de eerste wedstrijddag ook in het water door een teveel aan wind (mistral). Peter vd. Schaaf had mij er al voor gewaarschuwd. ‘Het waait niet in Bandol of het waait er hard’. Dat laatste deed het. Vervolgens drie wedstrijden op donderdag en vrijdag en uiteindelijk een wedstrijd op zaterdag. Donderdag pakweg bft. 4 met nog wat shifts, vrijdags en zaterdag een wind tot 22 knopen (een dikke vijf) zonder shifts (een tunneling wind m.i. Frank?). De wind stond steeds parallel aan de kust wat flinke golven opleverde. Ik heb wat last van hoogtevrees en het was niet altijd een pretje op de top van een golf.

Stefan liep als een trein met zijn stijve mast en met een zelf ontworpen zeiltje. NB - bij het meten van dit zeil vooraf was het wel spannend voor hem, maar het was geen mm. te groot. De eerste dag heb ik geprobeert nog wedstrijd te zeilen, vrijdag en zaterdag was het wat mij betreft elfstedentocht rijden. Meedoen en aankomen is belangrijker dan winnen. Ik keek wel voortdurend om mij heen wie er afhaakten (zodat ik ook met opgeheven hoofd kon afhaken), maar op het eind heb ik alles uitgezeild. 22 knopen op de Middellandse zee is toch een stuk unheimischer dan 24 knopen op het Sneekermeer. En als je uit eindelijk weer op de wal staat is je bucket list toch weer wat korter.

Stefan deed echter meteen mee met de prijzen. In het kruisrak was hij significant sneller (een halve knoop naar eigen zeggen) dan de rest van de boten (in zijn al afgeschreven Ovington). Op vrijdag en zaterdag kon Bo Petersen hem echter meer dan goed partij geven in de bakstag rakken (reaching). Na zes wedstrijden stonden Bo en Stefan in punten gelijk. Door tacktisch sterk te varen eindigde Stefan zaterdag ochtend op de tweede plek en Bo op de derde. Maw. Stefan was europees kampioen en kon van alle kanten de felicitaties in ontvangst nemen. Iedereen was het er ook wel overeens dat hij in de kruisrakken een geval apart was. Toen we de boten op de trailer hadden (mbv. William en Jannie, die ook in Bandol aanwezig waren) kwam een Duitser langs om te vertellen dat Stefan een UFD had. Eerst was er sprake van een te vroege start. Dit werd weerlegt met een video, vervolgens was er sprake van een overschrijding van de startlijn 11 seconden voor de start. Tja. Ik moet zeggen dat Stefan het kranig accepteerde. Maar het was een domper! Al met al Bo Petersen europees kampioen en Stefan runner up. Rest te zeggen dat we elke dag mooi weer hadden (minimaal 21 graden), het gezellig flaneren is op de boulevard en er plenty restaurants zijn. Maar er zijn niet echt fiets mogelijkheden en er is ook niet een overdaad aan wandelpaden.

Ik wil volgend jaar wel weer!

Meer informatie op de EK-website

Foto's met dank aan Robert Deaves