Het laatste nieuws

Met ruim vijftig inschrijvingen leek het, dat er een mooi veld OK’s aan de start zou verschijnen, echter de weersvoorspellingen (veel wind, weinig zon en koud, mogelijk sneeuw of hagel) gooiden roet in het eten en uiteindelijk hebben er 39 OK’s wedstrijd gezeild.

Er verschenen vijf nederlanders op het water, Stefan de Vries, Stefan Veldman, Mark Bosma (met houten mast en doorgestoken houten giek (maar geen wigje)), Johan Geenen, onze voorzitter Robert Bancken en ondergetekende. Stefan de Vries en Mark Bosma komen uit de olympiajol, waarbij aangetekend dat Stefan de Vries o.a. europees kampioen is in deze boot.

Op vrijdag werden er drie wedstrijden gevaren bij een windkracht van 4 – 5 Bft. Aan het eind van deze dag stond André Budzien één en Stefan de Vries twee in het algemeen klassement. Stefan Veldman had een bakboord – stuurboord probleempje in de derde wedstrijd (tgv. een plotselinge wind shift), welke hem een fors gat opleverde in de zijkant van de (net nieuw gespoten boot) boot.

Mark was de gehele dag wel op het water, maar zeilde alleen de derde wedstrijd mee. Verder keek hij goed om zich heen. Johan deed het (m.i.) met een spliksplinter nieuw green zeiltje zeer netjes met een serie 19, 25 en 24. ‘s Avonds vroegen Duitsers mij reeds “wie is die gast”.

Zelf lag ik gewoon elke wedstrijd plus minus laatste bij de laatste boei, maar had in de eerste wedstrijd geluk met een slag naar de wal, waarbij ik zes boten passeerde. Later zag ik een stuk op internet staan van een Engelsman, waarin staat dat je in Medemblik de slag naar de wal moet maken bij een noord westelijke wind. Alle toppers deden dat redelijk consequent in elke wedstrijd.

Zaterdag begon met uitstel wegens een mogelijk nog te komen majeure windshift. Uiteindelijk om 13:00 het water op, met een start om 14:00. Veel animo was er niet onder de zeilers, gezien de hoeveelheid wind. Waarschijnlijk zijn er een twintig boten gestart. Uiteindelijk zijn er zeventien gefinished.

Volgens de wedstrijdleiding viel het wel mee met de wind. Voor mijn gevoel was het harder dan de week daarvoor op het Sneekermeer. Ik zag dit gedoe meer als een Elfstedentocht, dan als een zeilwedstrijd. Ik wil de finish halen en hoe maakt mij niet uit.

Er waren slechts 2 Nederlanders gestart in de wedstrijd en toen ik Stefan de Vries voorbijkwam in het tweede stuk naar de beneden ton, die gekenterd was en de wedstrijd staakte, was ik extra gemotiveerd de finish te halen.

Stefan had als eerste boei één gerond, echter in het tweede kruisrak begaf zijn roer het. Ruim als laatste kwam ik over de finish en nam direct richting haven. Achteraf was dat een goede beslissing, want de volgende wedstrijd ging niet door wegens teveel wind.

‘s Avonds de bekende schippersmaaltijd bij Brakeboer. Zondags was het hetzelfde laken van een pak als zaterdag. De koppen stonden op de golven en in de overkomende buien zou nog meer wind staan. Volgens de wedstrijdleiding woei het echter op het water maar 16 knopen (??????). De animo om te zeilen was bij de meeste deelnemers niet meer aanwezig en het meerendeel begon zijn boot vervolgens in te pakken.

Uiteindelijk gingen maar een man of dertien het water op. Ik startte weer consequent als laatste, kenterde vervolgens vlak bij boei drie (het water was gelukkig warmer dan de buitenlucht). Toen ik weer zeilde kwam de eerste solo om de beneden boei. De OK’s waren allemaal ver uitzicht. Vervolgens de rit naar de finish voortgezet temidden van de solo’s. Die zijn zelfs door mij bij te houden met zoveel wind in het kruisrak. Dan is het allemaal toch niet zo unheimisch. Een tweede wedstrijd werd er niet meer gevaren, gezien de weersomstandigheden.

Het was al met al een enerverend zeilweekend. Dikke golven en m.i. meer wind dan 16 knopen. Maar al ben je dan in plus minus elke wedstrijd laatste, je gaat toch voldaan naar huis. En als pensionado kan ik niet eens de volgende dag uitrusten achter een bureau bij de baas, maar wacht in de tuin een boom, die omgezaagd moet worden. En alles doet zeer.

De uitslagen vind je op de website van OKDIA