I. หนังสือโกโลซายถูกเขียนขึ้นเพราะวัฒนธรรมได้แพร่กระจายไปทั่วคริสตจักรในเมืองโกโลซาย และวิสุทธิชนก็ถูกวัฒนธรรมนี้ทำให้เบี่ยงเบนไปจากพระคริสต์ — 2:8, 16–17; 3:10–11:
1. ในเมืองโกโลซายนั้น วัฒธรรมได้ท่วมเต็มอยู่ในคริสตจักร, ได้แทนที่พระคริสต์, และได้จับวิสุทธิชนไปเป็นเชลย — 2:8.
2. ศัตรูของพระเจ้าใช้วัฒนธรรมมาแทนที่พระคริสต์; มันจะพยายามใช้ด้านที่ดีของวัฒนธรรมมาแทนที่พระคริสต์ — เทียบ ฟป.3:4–8.
3. ตามหนังสือโกโลซาย พระคริสต์ทรงถูกแทนที่ด้วยวัฒนธรรม; โกโลซายบ่งชี้ว่า สิ่งที่มาแทนที่พระคริสต์ได้มากที่สุดก็คือวัฒนธรรมของเรา.
4. อำนาจแห่งความมืด ในโกโลซายบ่งชี้เป็นพิเศษถึงด้านที่ดีของวัฒนธรรมและสิ่งที่เราเป็นทางธรรมชาติ — 1:12–13:
(1) วิสุทธิชนในเมืองโกโลซายตกอยู่ใต้อำนาจแห่งความมืดโดยการยอมให้ด้านที่สูงส่งที่สุดของวัฒนธรรมรุนรานเข้ามาในคริสตจักร — 2:8.
(2) ผลผลิตสูงสุดของวัฒนธรรมคือด้านต่างๆ ของอำนาจแห่งความมืด ซึ่งซาตานใช้ในการควบคุมผู้คน — 1:13.
(3) ทุกสิ่งที่มาแทนที่พระคริสต์ได้กลายเป็นอำนาจแห่งความมืดที่มาควบคุมเรา — ข้อ 13.
II. วัฒนธรรมของมนุษย์เกิดขึ้นมาหลังจากการตกต่ำของมนุษย์ — ยนซ.4:16–22:
1. หลังจากที่คายินออกไปจากพระพักตร์ของพระเจ้า เขาได้ก่อสร้างเมืองขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวและเพื่อการดำรงอยู่ของเขา — ข้อ 16–17:
(1) เขาได้ก่อกำเนิดวัฒนธรรมที่ปราศจากพระเจ้า, วัฒนธรรมที่ไร้พระเจ้าขึ้นมาในเมืองนี้.
(2) ขณะที่อยู่ในสวนเอเดนนั้น พระเจ้าทรงเป็นทุกสิ่งของมนุษย์ — การป้องกัน, การผดุงรักษา, การหล่อเลี้ยง, และความรื่นเริงของมนุษย์; เมื่อมนุษย์ได้สูญเสียพระเจ้าไป เขาก็ได้สูญเสียทุกสิ่ง.
(3) เมื่อมนุษย์สูญเสียพระเจ้าไป เขาจึงถูกบังคับให้คิดค้นวัฒนธรรมของมนุษย์ขึ้นมา; องค์ประกอบหลักของวัฒนธรรมนี้คือเมือง ซึ่งมีไว้เพื่อการดำรงอยู่, การเลี้ยงสัตว์เพื่อทำมาหากิน, ดนตรีเพื่อความรื่นเริงบันเทิง, และอาวุธเพื่อป้องกันตัว — ข้อ 20–22.
2. ถ้าดูทางภายนอก วัฒนธรรมที่ปราศจากพระเจ้าถูกคิดค้นขึ้นโดยมนุษย์ที่ปฏิเสธที่จะเดินในหนทางของพระเจ้า และด้วยเหตุนี้จึงสูญเสียพระเจ้าไป; แท้จริงแล้ว ปัจจัยทางภายในของวัฒนธรรมคือการยุยงของซาตานและการยั่วยุของซาตานศัตรูของพระเจ้า ซึ่งอยู่ภายในมนุษย์ที่ได้ห่างเหินจากพระเจ้าไป — ข้อ 7, 16–17; มธ.12:26:
(1) วัฒนธรรมที่ปราศจากพระเจ้าและได้เข้าสนิทกับซาตานเช่นนี้จึงกลายเป็นแม่แบบที่เป็นตัวแทนของวัฒนธรรมทั้งหมดของมนุษย์ตลอดทุกยุคทุกสมัย และเป็นเครื่องหมายเล็งว่าวัฒนธรรมเหล่านี้ปราศจากพระเจ้าและได้ติดตามซาตาน อีกทั้งยังได้เข้าสนิทกับซาตานด้วย — เทียบ ลก.4:6 คำอธิบาย 1.
(2) วัฒนธรรมที่ไร้พระเจ้าเริ่มต้นจากเมล็ดพันธุ์ที่อยู่ในเยเนซิศบทที่ 4 และได้พัฒนาขึ้นตลอดประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ จนกระทั่งสำเร็จสุดยอดในกรุงบาบิโลนใหญ่ที่อยู่ในวิวรณ์บทที่ 18.
(3) ถ้อยคำขององค์พระผู้เป็นเจ้าใน มธ.24:37–39 บ่งชี้ว่า วัฒนธรรมที่ไร้พระเจ้าในสมัยของโนฮานั้นจะพัฒนาจนถึงจุดสูงสุดในช่วงเวลาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมา.
III. วัฒนธรรมคือสิ่งที่มาขัดขวางพระประสงค์ของพระเจ้าเกี่ยวกับพระคริสต์และคริสตจักร — อฟ.3:10–11; 5:32:
1. ในหนทางของพระคริสต์และคริสตจักรมีสิ่งที่เจ้าเล่ห์คอยขัดขวางอยู่;องค์ประกอบที่ต่อต้านอันเจ้าเล่ห์นี้ก็คือวัฒนธรรม — กซ.3:10–11; อฟ.2:14–15; กซ.2:14–15.
2. วัฒนธรรมคือสิ่งขัดขวางที่ยิ่งใหญ่ต่อการประสบการณ์พระคริสต์; เราถูกขัดขวางไม่ให้มีประสบการณ์และรับสุขพระคริสต์โดยวัฒนธรรมอยู่ใต้จิตสำนึกอย่างไม่รู้สึกตัว — ฟป.3:7–8.
3. การเติบโตขึ้นในทุกอย่างเข้าสู่พระคริสต์และการบรรลุถึงการเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มที่ของเราถูกขัดขวางไว้โดยวัฒธรรมของเราที่ทั้งเจ้าเล่ห์และซ่อนเร้น — กซ.2:19; อฟ.4:13, 15–16.
IV. วัฒนธรรมของมนุษย์ยืนหยัดต่อต้านอาณาจักรของพระเจ้า — มธ.10:16–25, 34–39; 12:29, 46–50:
1. สิ่งที่เป็นความบาปไม่ได้ต่อต้านอาณาจักรของพระเจ้ามากเท่ากับวัฒนธรรมของมนุษย์.
2. วัฒนธรรมของมนุษย์ได้กลายมาเป็นส่วนประกอบพื้นฐานและส่วนที่ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรของซาตาน — ข้อ 26.
3. วัฒนธรรมได้กลายมาเป็นป้อมปราการของซาตาน; ซาตานได้ยึดฉวยวัฒนธรรมไว้อย่างเจ้าเล่ห์และใช้วัฒนธรรมนี้มาต่อต้านอาณาจักรของพระเจ้า — กจ.26:18; กซ.1:12–13.
V. พระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งและแผ่ขยายไร้จำกัดทรงเป็นปรปักษ์กับวัฒนธรรม และเราควรแทนที่วัฒนธรรมของเราด้วยตัวของพระองค์ — ข้อ 18; 3:4, 10–11:
1. จุดประสงค์ของการเปิดเผยที่แผ่ขยายไร้จำกัดของพระคริสต์ในหนังสือโกโลซายนั้นมีเพื่อจัดการกับวัฒนธรรม — 2:8; 3:10–11.
2. ในหนังสือเล่มนี้ เปาโลนำเสนอนิมิตของพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งและแผ่ขยายไร้จำกัด เพื่อให้เรามีภาพลักษณ์ต่อข้อเท็จจริงที่ว่า พระคริสต์ผู้นี้ควรจะมาแทนที่วัฒนธรรมของเรา — 1:27.
VI. พระคริสต์ผู้มาแทนที่วัฒนธรรมนั้นคือพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งและแผ่ขยายไร้จำกัด, ผู้ทรงเป็นเอก, เป็นศูนย์กลางและการแพร่หลายแห่งแผนการบริหารของพระเจ้า — ข้อ 15–18; 2:16–17; 3:4, 10–11:
1. พระคริสต์ที่สามารถมาแทนที่วัฒนธรรมของเราและกลายเป็นทุกสิ่งของเรานั้นคือพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งและแผ่ขยายไร้จำกัด — 1:15, 18.
2. หนังสือโกโลซายถูกเขียนขึ้นเพื่อเปิดเผยถึงพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งและแผ่ขยายไร้จำกัด ซึ่งได้จัดการกับวัฒนธรรมของเราและมาแทนที่วัฒนธรรมของเราด้วยตัวของพระองค์เอง — 3:4, 10–11.
3. ในการช่วยให้รอดของพระเจ้านั้น พระองค์ไม่เพียงช่วยเราให้รอดจากความบาป, การพิพากษา, บึงไฟ, ฝ่ายโลก, และตัวเองเท่านั้น; พระองค์ยังได้ทรงช่วยเราให้รอดจากทุกสิ่งที่มาแทนที่พระคริสต์ ซึ่งรวมถึงวัฒนธรรมของเราด้วย — ฮร.7:25.
4. พระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งและแผ่ขยายไร้จำกัดทรงอยู่ในเรา และเราต้องยอมให้พระองค์เติมเต็มทั่วทั้งตัวของเราและมาแทนที่วัฒนธรรมของเราด้วยตัวของพระองค์เอง — อฟ.3:17ก; กซ.1:27; 3:11.