Voor onze derde trail talk spraken we met Gérald Moutiapoullé, op het moment van het gesprek nummer 2 van het Betrail klassement. De Belgische trailwereld leerde hem in de loop van 2019 kennen met overwinningen op onder andere de Escapardenne Trail, Trail des 600 Boitheux en Ecotrail de Bruxelles. Maar wie is Gérals Moutiapoullé en hoe kwam hij in België terecht?

(Dit gesprek vond midden maart plaats, op dat moment was nog niet duidelijk dat onder andere de Ohm trail ook niet zou kunnen doorgaan)

No Limitt: Gérald, je bent een beetje ‘uit het niets’ in de Belgische trailwereld terechtgekomen. We leerden je in de loop van 2019 kennen… maar wie is Gérald Moutiappoullé en hoe is hij in de Belgische trailwereld terechtgekomen, en in België tout court, want je komt uit het buitenland?

Gérald: Inderdaad, ik ben Fransman. Ik ben 33 en ik ben ingenieur en ben in augustus 2015 in Brussel terechtgekomen. Ik ben afkomstig van het eiland Réunion. Ik ben er geboren en opgegroeid en heb er ongeveer de eerste 20 jaar van m’n leven doorgebracht. Daarna ben ik naar Frankrijk getrokken om m’n studies af te werken. Nu woon ik dus al 5 jaar in Brussel met m’n vrouw. Ik heb het traillopen pas anderhalf jaar geleden terug opgepikt. Voordien woonde ik in Toulouse waar ik wel 4 jaar aan traillopen gedaan heb. Toen ik pas in Brussel woonde ben ik gestopt omdat ik hier geen goed trainingsgebied vond. Anderhalf jaar geleden ben ik dan stap voor stap terug begonnen en vond ik het plezier terug in m’n trainingen. Ik ben toen ook terug een aantal wedstrijden beginnen lopen en dat is redelijk goed gelukt.

No Limitt: Absoluut, zeker als je de resultaten bekijkt! Hoe ben je initieel met lopen begonnen?

Gérald: Een beetje bij toeval, rond m’n dertiende. We hadden ieder jaar een scholenveldloop die ik een aantal keer gewonnen heb. Zo had ik de smaak te pakken. Ik stelde vast dat ik bepaalde capaciteiten had en werd lid van een club. Tegelijkertijd speelde ik ook voetbal en die twee sporten ben ik blijven beoefenen doorheen m’n jeugd. Van m’n 14e tot m’n 18e liep ik dan vooral op de piste en veldlopen. Maar op Réunion vinden de veldlopen hetzelfde moment plaats als in Europa, wat betekent dat het daar zomer is. We deden dus veldlopen bij 33°C, de omstandigheden waren dus anders.

No Limitt: Heb je ook aan stratenlopen gedaan?

Gérald: Neen, ik heb eigenlijk enkel op de piste (800m en 1500m) en veldlopen gedaan. Ik heb nooit echt stratenlopen gedaan. Ik ben op m’n 18e gestopt met lopen en in 2012 terug begonnen, toen ik in Toulouse woonde. Dan ben ik rechtstreeks beginnen traillopen omdat iedereen erover praatte. Toen ik nog op Réunion woonde waren mijn trainingen sowieso ook al in de bergen, dus ik heb altijd van geaccidenteerd terrein met hoogtemeters gehouden. In Toulouse heb ik het traillopen dan ook beetje bij beetje serieuzer opgenomen en ben daar met een coach aan de slag gegaan om iets meer richting prestaties te werken. M’n beste resultaat daar is een top 10 in het Franse kampioenschap van 2014, maar kort daarna ben ik dan naar Brussel verhuisd. Dat was in het begin wel wat moeilijk. Ik vond hier geen hoogtemeters. Ik heb wel enkele maanden geprobeerd om de trainingen vol te houden, maar heb uiteindelijk toch het lopen links laten liggen. Tot anderhalf jaar geleden… tijdens La Diagonale des Fous op la Réunion had ik een aantal vrienden en een neef die meededen. Als kind al was dit een wedstrijd die iedereen deed dromen. Dat heeft me de klik gegeven om terug te starten met lopen en het was ook meteen mijn doel om naartoe te werken. Oorspronkelijk wilde ik in de korte afstand starten, maar ik had geen resultaten de afgelopen drie jaar waardoor ik moest hopen om ingeloot te worden, wat niet gebeurde. Ik heb me dan ingeschreven voor de medium afstand (Trail du Bourbon, 113km - 6500 hoogtemeters.). Het was een hele uitdaging om dit voor te bereiden na drie jaar zonder lopen, wonend in Brussel.

No Limitt: Heb je tijdens die drie jaar helemaal geen sport gedaan?

Gérald: Jawel, ik heb nog wat voetbal gedaan, maar dit was zeker niet zo intens als mijn looptrainingen- en wedstrijden. We deden twee trainingen per week en een match in het weekend.

No Limitt: Wat waren je indrukken van de Belgische trails (op vlak van parcours en niveau van de deelnemers)?

Gérald: Het was een aangename ontdekking, al kende ik de Bouillonnante al via Étienne van Gasse van de tijd dat ik nog in Toulouse liep. Hij zat bij Team Salomon en we hebben elkaar ontmoet op een aantal trails. Hij had me gesproken over de Bouillonnante, dus hiervan heb ik de korte afstand al eens in het verleden gelopen. Ik was best wel onder de indruk omdat ik me niet aan zoveel hoogtemeters verwachtte. De wedstrijd is zeker zwaar omdat er geen enkel stuk in zit waar je even kan recupereren en omdat het parcours zo technisch is. Dat vraagt veel concentratie. Ook het afgelopen jaar was ik aangenaam verrast door de techniciteit van verschillende trails… ik heb er natuurlijk nog niet zoveel gelopen.

No Limitt: Je behaalde een hele knappe 5e plaats op de trail du Bourbon. Kan je het verhaal van je wedstrijd vertellen?

Gérald: Er waren van bij de start veel onbekende factoren. Ik had nog nooit z’n afstand gelopen. M’n langste afstand tot dusver was de Ecotrail van Brussel, die 80 km is. Bovendien is dat een vrij vlakke en snelle wedstrijd. Ik had nog nooit meer dan 6 uur gelopen in een wedstrijd, dus dit zou toch wel een avontuur worden met veel onbekende factoren: hoe zou m’n lichaam reageren na 10 uur, 12 uur en meer? Hoe moest ik met voeding omgaan? Ook het weer speelde een rol: s’ ochtends was het ongeveer 0°C op de toppen rond 2600 meter hoogte. Toen we beneden kwamen was het dan bijna 30°C. Het parcours was ook zeer technisch. Al die verschillende elementen maakten het niet makkelijk.

Bij de start had ik wel vrij veel vetrouwen, m’n trainingen waren goed gelopen en ik had zo’n twee maanden voordien het parcours verkend (in 2 etappes). Maar het is goed gegaan: ik ben redelijk snel vertrokken met de kopgroep. Na 2 à 3 uur wedstrijd lag ik derde. De 9 eerste uren zijn zeer snel voorbijgegaan. Na 12 uur inspanning begon ik het wel moeilijk te krijgen. Er was dan vanaf Maïdo een afdaling die misschien wel 15 kilometer lang was. Dat was voor mij echt zwaar! Zo’n lange afdaling, dat vraagt veel van de quadriceps en dat is iets waar je moeilijk voor kan trainen in België. Vanaf daar begon ik dus af te zien, hoewel het nog meeviel tot 15 uur wedstrijd. Daarna werd het echt zwaar en toen ben ik nog door twee lopers ingehaald in de laatste 2 uren, met name ook op 700 meter van de meet. Na 17h30 wedstrijd is dat wel moeilijk… maar globaal is het zeker goed meegevallen. Na de aankomst was ik een klein beetje teleurgesteld, maar ik heb heel veel positieve reacties gekregen. Het is pas achteraf dat ik besefte dat dit toch wel een mooie prestatie was.

No Limitt: Heeft je dit zin gegeven om de volledige Diagonale des fous te doen?

Gérald: Bwa, 113 km is toch ook al zeer lang. Daar nog eens 50 à 55 km bij doen lijkt toch wel immens. Het is ook een ander format. Er komt dan nog het slapen (of het gebrek eraan) bij. Bij de trail du Bourbon was de inspanning 17 uur, dus speelde dat niet mee. Op korte termijn denk ik niet om richting zo’n lange afstanden te gaan.

No Limitt: Wat zijn je doelstellingen voor dit jaar (ook al weten we niet wat de huidige toestand zal brengen)?

Gérald: Ja, ik wou de Ecotrail van Parijs doen, maar die is al uitgesteld. De 50 km van de Bouillonnante stond ook op de planning... omdat deze nu uitgesteld is naar september denk ik misschien de langste afstand te doen, als voorbereiding van de Trail du Bourbon die ik opnieuw loop. De MaxiRace van Annecy wou ik ook doen, maar ook die is al uitgesteld. Verder ben ik ingeschreven voor de CCC (een van de UTMB-wedstrijden). Ik vermoed dat deze me wel zal moeten liggen. Het is iets korter dan de trail du Bourbon, wel ongeveer evenveel hoogtemeters maar minder technisch. Ik denk dat ik daar zo’n 13 uur onderweg zou zijn, 4 uur minder dus dan de Trail du Bourbon. Dat zal me iets beter liggen. Ook de 80km Ohm Trail (BK) staat op m’n planning. Ze nodigden de top 10 van Betrail uit. Daarnaast zal ik zeker enkele kleinere wedstrijden lopen ter voorbereiding.

No Limitt: Je sprak al over je trainingen in Brussel. Bij het bekijken van je trainingen in Strava viel ons iets op: je loopt zelden een lus. Je neemt bijna altijd dezelfde weg terug. Wat is hier je verklaring voor?

Gérald: Dat is een goeie vraag! Ik heb weinig goede wegen om te trainen, want ik woon echt in het centrum van Brussel. Ik loop wel graag op een soepele ondergrond… echt asfalt vermijden kan ik niet, maar van zodra ik op een aardeweg of wat gras kan lopen profiteer ik hiervan. Ik heb nog niet echt een lus gevonden waarbij dat het geval is, dus het makkelijkste is om gewoon dezelfde weg terug te nemen. Dus dat doe ik iedere ochtend.

No Limitt: Ja, ook dat viel ons op: je vertrekt vaak heel vroeg. Soms zelfs tussen 5 en 6 uur ‘s ochtends. Wat is daar je verklaring voor?

Gérald: Ik werk in Gosselies, dus het duurt al ongeveer een uur om op m’n werk te geraken. Dus dan heb je de keuze: ‘s morgens vroeg, of ‘s avonds vrij laat trainen. Ik ben wel een ochtendmens, dus ik heb die gewoonte genomen om ‘s morgens te trainen. Dat zorgt er ook voor dat ik ‘s avonds wat tijd met m’n vrouw heb. Als ik steeds om 19u00 zou thuiskomen en dan meteen gaan trainen dan is het snel 21u00. Ik train graag ‘s morgens, het is een mooie start van de dag.

No Limitt: En als je dan ‘s morgens 20 km loopt, eet je dan voordien nog iets?

Gérald: Dat hangt een beetje af van de intensiteit. Door de week ‘s ochtends doe ik vooral rustige duurlopen tussen de 15 en 18 kilometer en af en toe een fartlek. Ik zou ze nuchter kunnen doen, maar meestal eet ik wel een boterham. Ik heb ook altijd een pâte de fruits bij voor moest ik me toch een keer wat zwakker voelen. Maar het is ook al gebeurd om nuchter te vertrekken en 1u45 te lopen… het hangt vooral van de intensiteit af. Door soms nuchter te vertrekken en soms vlak na het eten leert mijn lichaam ook om in verschillende omstandigheden te lopen.

No Limitt: En wat is je strategie qua voeding tijdens een wedstrijd?

Gérald: Ik zet om het kwartier een alarm, zodat ik mezelf verplicht om te drinken (isontonische drank en water). Tijdens lange wedstrijden eet ik vaak pâte de fruits, marsepein, en zoutrepen. Ik eet om de 45 à 60 minuten, dat hangt een beetje van het type wedstrijd af. Tijdens de Trail du Bourbon at ik ook zoete aardappel om af te wisselen.

No Limitt: Heb je er nooit aan gedacht om in de buurt van je werk ‘s morgens of ‘s avonds te gaan lopen? Daar zijn waarschijnlijk meer hoogtemers te vinden?

Gérald: Ja, ik heb er wel al aan gedacht… toen ik in Toulouse werkte gingen we met een groep ‘s middags lopen. We namen dan 2 uur middagpauze en gingen samen lopen. Het is misschien cultureel, maar hier wordt dat precies niet gedaan. Mijn collega’s hier willen precies op een half uur hun boterhammen eten om dan eerder naar huis te kunnen. Maar ik zou zeker nog wel eens kunnen bekijken om in de buurt van Charleroi te gaan trainen.

No Limitt: Je bent momenteel 2e in het Betrail klassement. Zou het een doel kunnen zijn om 1e te worden?

Gérald: Nee, dat is geen doel. Ik hou wel van prestaties, maar toen ik zag dat ik 2e was ben ik niet speciaal wedstrijden gaan doen om te proberen om eerste te worden. Bovendien geloof ik dat Nicolas Bucci eerste is. Hij loopt iets kortere afstanden dan mij, dus ik zal niet snel wedstrijden lopen waar ik die punten kan pakken. Maar het is wel leuk om 2e te zijn. Het zou ook leuk zijn om eens samen met Nicolas Bucci te lopen. Ik denk dat hij bij de Bouillonnante de 50 km loopt, dus dat zou een leuke kans geweest zijn om hem te ontmoeten.

No Limitt: Bedankt om deze vragen te beantwoorden. We zijn blij dat we je hebben leren kennen. We hebben je naam verschillende keren zien opduiken in een klassement, nu kennen we ook een beetje de persoon achter die naam.

Gérald: Bedankt voor dit interview en hopelijk tot snel op een wedstrijd.