Навіны

31 жніўня 2025 года парафіяне лепельскага касцёла падчас Святой Імшы адзначалі ажно два святы. Па-першае, сама Святая імша была прысвечана блаславенню дзяцей і настаўнікаў да новага навучальнага года. Ксёндз Уладзімір павіншаваў вучняў і навучэнцаў, настаўнікаў і педагогаў. 

Асобна зазначыў, што гэты перыяд важнейшы ў жыцці чалавека, бо менавіта цяпер вырашаецца, з якой літары, асоба ці Асоба, чалавек будзе крочыць па жыцці. Найважнейшая роля ў гэтым і настаўніка. І тут пытанне ідзе не толькі пра прафесію. Настаўнікамі могуць быць і бацькі, і хросныя, і, вядома ж, духоўныя айцы. 

Галоўны ж духоўны настаўнік парафіяніна - гэта яго ксёндз. Вось сёння мы адзначаем і другое свята - менавіта 31 жніўня - дзень нараджэння ксяндза Уладзіміра. Павіншавалі і памаліліся  за яго таксама. 

Малітва перад вучобаю

О добры Божа, прасвятлі нас Духам Тваім Святым, які дае розум і ўмацоўвае духоўныя сілы, каб мы ўважліва спасцігалі ўсе навукі і раслі Табе, Стварыцелю нашаму, на славу, бацькам і настаўнікам нашым на радасць і ўцеху, Касцёлу і Бацькаўшчыне на дабро і славу. Амэн.

25 ліпеня Касцёл адзначае ўспамін св. Крыштафа, які з’яўляецца апекуном тых, хто знаходзіцца ў дарозе. У гэты дзень у каталіцкіх святынях адбываецца бласлаўленне кіроўцаў і транспартных сродкаў. Традыцыя бласлаўляць машыны і іншы транспарт ва ўспамін святога Крыштафа з’явілася ў 1934 годзе.

27 ліпеня 2025 года парафіяне лепельскага касцёла пасля Святой Імшы таксама мелі магчымасць асвяціць свае транспратныя сродкі і атрымаць ад кзяндза Уладзіміра благаслаўленне на кіраванне аўтамабілямі, мотатэхнікай і веласіпедамі.

Малітва вадзіцеля

Божа, дай мне ўпэўненую руку і зоркае вока, каб я нікому не прычыніў шкоды ў дарозе. Даўца жыцця, не дазволь, каб я стаў прычынаю смерці альбо прычынаю калецтва тых, каму Ты даў жыццё. Захавай, Пане, ад няшчасных выпадкаў тых, хто падарожнічае са мною. Навучы мяне карыстацца аўтамабілем для дабра маіх бліжніх і стрымай спакусу празмернай хуткасці. Учыні, каб хараство свету, створанага Табою, і радасць Тваёй ласкі заўсёды мне спадарожнічалі. Амэн.

29 чэрвеня 2025 года парафіяне лепельскага касцёла адзначылі ўрачыстасць святых апосталаў Пятра і Паўла.

Чым жа асаблівым адзначаліся Пётр і Павел сярод безлічы іншых рыбакоў і фарысеяў? Чаму Хрыстос менавіта іх выбраў на сваіх апосталаў? Наўрад ці справа тут у нейкіх надзвычайных здольнасцях ці рысах характару. Было ў іх штосьсці такое, што найбольш неабходна ў эфектыўным апостальстве – веданне Хрыста. Гаворка тут ідзе не пра знаёмства, а пра нейкае глыбіннае бачанне, якое дазволіла ім убачыць у Езусе Кагосьці нашмат большага, чым чалавека з цела і крыві. Гэта сам Бог так сфарміраваў іх, што яны глядзелі на Цела і Кроў Хрыста як чалавека, а бачылі сапраўднага Бога і адзінага Збаўцу. Толькі калі ёсць ў апостала падобнае бачанне і глыбокая ўпэўненасць, што сапраўдны Бог гэта Езус, ён можа быць па-сапраўднаму годным даверу сведкам велічы Хрыста.

А вось што за пытані мы, каталікі, верныя браты ў Хрысце, павінны паставіць перад сабой: Наколькі мае ўяўленні пра Езуса згодныя з навучаннем адзінага святога каталіцкага і апостальскага Касцёла? Наколькі я маю права быць сапраўдным паслядоўнікам святых апосталаў Пятра і Паўла? Ці падтрымліваю я духоўную братэрскую еднасць з Папам Рымскім і сваім святаром?

"I Я кажу табе, што ты — Пётр (скала), і на гэтай скале Я пабудую Касцёл Мой, і брамы пякельныя не перамогуць яго. І дам табе ключы Валадарства Нябеснага, і што звяжаш на зямлі, тое будзе звязана ў небе, а што развяжаш на зямлі, тое будзе развязана ў небе." – гэта Слова Пана.

22 чэрвеня 2025 года напрыканцы нядзельнай імшы адбылася працэсія Божага Цела. Нягледзячы на дождж парафіяне лепельскага касцёла прайшлі вакол будынка свайго храма.

Шанаванне Найсвяцейшаму Сакрамэнту ў непагадзь лепельскія каталікі паказвалі ўкленчаўчы. Маленькія і дарослыя вернікі схіліўшы галовы слухалі Слова Божае, якое з гонарам прамаўляў ксёндз Уладзімір ля кожнага з чатырох алтароў.

 Эўхарыстычныя дары, у якіх прысутны Хрыстус, — гэта самае святое, што ёсць на свеце. 

«Вашае жыццё павінна быць саткана вакол Эўхарыстыі. Скіруйце свае вочы на Яго, які з’яўляецца святлом; наблізьце свае сэрцы як мага бліжэй да Яго боскага Сэрца; прасіце Яго аб ласцы, каб пазнаць Яго, аб любові, каб любіць Яго, аб мужнасці, каб служыць Яму. З палкасцю шукайце Яго».

Св. Маці Тэрэза

19 чэрвеня 2025 года на ўрачыстасць Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста ксёндз Уладзімір асаблівым чынам памаліўся за ўсіх прысутных у касцёле Святога Казіміра лепельскіх парафіян.

Урачыстасць  Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста Касцёл адзначае ў чацвер пасля ўрачыстасці Найсвяцейшай Тройцы як напамін пра тое, што сакрамэнт Эўхарыстыі быў устаноўлены Езусам Хрыстом у Вялікі чацвер. У гэты дзень мы асаблівым чынам, з падзякай і праслаўленнем, ушаноўваем нашага Збаўцу, прысутнага ў Святых Дарах.

Кожны раз, калі мы прымаем Цела і Кроў Хрыста, мы становімся жывымі манстранцыямі, выносім жывога Езуса з касцёла, а Яго благаслаўленне - у сям'ю, на працу. Аб гэтым важна задумвацца, памятаць. 

Эўхарыстая - гэта наша шчасце, наш прывілей. Няхай кожная наша Эўхарыстыя будзе падзякай і заканчваецца працэсіяй, у якой мы выносім у сабе Езуса ў свет.

15 чэрвеня 2025 года парафіяне лепельскага касцёла Святога Казіміра адзначылі ўрачыстасць Найсвяцейшай Тройцы.

Найсвяцейшая Тройца, адзінства Божых Асоб — Айца, Сына і Духа Святога — назаўсёды застанецца таямніцай веры. Аднак гэта не таямніца ў значэнні таямнічых ведаў, дасяжных толькі выбраным, паінфармаваным. Бог сам захацеў нам аб’явіць гэту таямніцу, аб’явіць сябе самога ў Асобах Айца, Сына і Духа. Аб’яўляючыся ў Старым Запавеце як Айцец выбранага народу, Ён аб’яўляецца ў Новым Запавеце ў асобе Езуса Хрыста — адзінароднага Сына Божага, Бога-Чалавека, Збаўцы свету, а пасля ўнебаўшэсця Хрыста ў асобе Духа Святога — Суцяшыцеля, Духа праўды і адзінства.

Бог аб’яўляецца чалавеку, як любячы Айцец-Стварыцель, як Сын Божы, які прыносіць збаўленне, як Бог-Чалавек, Брат і асвячаючы Дух Святы Суцяшыцель. І для нас важна не тое, якія ўнутраныя адносіны ў Найсвяцейшай Тройцы, а тое, што Бог любіць нас, што прагне нас збавіць і асвяціць, прагне аддаць нам сябе.

Таму варта не губляць час на разуменне таго, што і так будзе нам у поўні адкрыта ў будучым жыцці. Лепш прысвяціць яго шуканню спосабаў збаўлення.

1 чэрвеня 2025 года парафіяне лепельскага касцёла Святога Казіміра напрыканцы Святой Імшы на 7-ю Велікодную нядзелю мелі магчымасць натхніцца духоўным абагачэннем не толькі благаслаўленнем ксяндза Уладзіміра, але і чароўнымі гукамі цудоўнай скрыпічнай музыкі.

Невялікі канцэрт арганізавалі ў каталіцкім храме навучэнцы музычнага аддзялення Лепельскай школы мастацтваў.

Музыка дапамагае слухачу лепш адчуць прыгажосць свету, адкрыцца Богу і іншаму чалавеку. Сам Мікола Паганіні казаў, што "трэба самому мець вялікія пачуцці, каб выклікаць гэтыя пачуцці ў іншых". 

Музыка – гэта полымя душы, агеньчык веры, зіхаценне надзеі, подых любові. І менавіта гэта паказалі навучэнцы Лепельскай музычнай школы сваім выкананнем скрыпічных мелодый у духоўным сэрцы лепельскіх парафіян – касцёле святога Казіміра.

11 мая 2025 года у лепельскім касцёле Святога Казіміра адбылася Святая Імша, прысвечаная Нядзеле Добрага Пастыра.

Са слоў арцыбіскупа Юзафа Станеўскага, "святарскае пакліканне з’яўляецца актуальным прыярытэтам для нашага Каталіцкага Касцёла ў Беларусі. Гэта ні ў якім разе не змяншае прыхільнасці да служэння свецкіх жанчын і мужчын, аднак без святароў не было б Эўхарыстыі, а без Эўхарыстыі не было б Касцёла. Таму заўсёды патрэбны добрыя, святыя, адданыя святары. Пакліканне сапраўды з’яўляецца Божым дарам, аб якім трэба няспынна маліцца.

Касцёл — гэта перадусім людзі, супольнасць; можна сказаць, што Касцёл — гэта ўсе тыя, хто праз веру і хрост становяцца дзецьмі Божымі, членамі Хрыста і святыняй Духа Святога.

Як хрысціяне моцаю сакрамэнту святога хросту мы належым да народа Новага Запавету, утвараем супольнасць Касцёла — аўчарню Хрыста, Добрага Пастыра. Другі Ватыканскі Сабор звяртае ўвагу на тое, што Касцёл ва ўсім свеце — гэта адна супольнасць веры, надзеі і любові, яднае паміж сабою вызнаўцаў Езуса Хрыста, хто б яны ні былі і дзе б ні знаходзіліся, а таксама на тое, што ў супольнасці мясцовага дыяцэзіяльнага Касцёла вызнаўцы Хрыста знаходзяць веру і літургію, выражаную моваю ўласнай культуры, знаходзяць шляхі любові, вызначаныя ў той сітуацыі, у якой яны жывуць, знаходзяць таксама пачуццё братэрства ў Хрысце.

Дарагія браты і сёстры, вялікі дзякуй вам ужо цяпер за ахвярнае сэрца. Няхай Добры Бог адудзячыць кожнаму!"

На Нядзелю Божай Міласэрнасці 27 красавіка 2025 года ксёндз Уладзімір засяродзіў увагу парафіянаў касцёла святога Казіміра на тым, што  гэта свята з'яўляецца адным з важнейшых для вернікаў.

Свята  Міласэрнасці – не толькі дзень  вялікага пакланення  Богу ў таямніцы  Яго Міласэрнасці, але таксама дзень  велізарнай  ласкі, бо Пан Езус звязаў  з ім  вялікія  абяцанні. Найбольшае  датычыцца  ласкі поўнага адпушчэння правінаў і караў. Божая Міласэрнасць дае кожнаму чалавеку шанец на выпраўленне. Але і менавіта мы самі павінны праяўляць міласэрнасць да людзей вакол нас: сваякоў, сяброў і асабліва непрыяцеляў.

Божая Міласэрнасць, падараваная нам самім Езусам, з'яўляецца найвялікшай каштоўнасцю. Як жа гэта цудоўна - разумець, што Езус саўсёды побач з табой і, нават калі ты аступішся, ён падтрымае цябе сваёй бязмежнай Божай Ласкай і Міласэрнасцю.

І ранішняя Святая Імша на Вялікдзень распачалася 20 красавіка 2025 года не ў самім касцёле святога Казіміра, а звонку.

Лепельскія парафіяне першыя крокі абноўленага года і абноўленага ахвярай Езуса жыцця вырашылі зрабіць разам з Хрыстом каля свайго роднага храма. Каталіцкія вернікі, натхнёныя  цудам Уваскрасення, пачэсна і з гонарам прайшліся вакол будынка касцёла святога Казіміра.

Са слоў біскупа Віцебскага Алега Буткевіча "Уваскрасенне Хрыста – гэта свята надзеі. Няхай яна ніколі нас не пакідае, але хай схіляе нашыя сэрцы да той крыніцы Жыцця і Праўды, крыніцы Міласэрнай Любові, якую мы маем ва Уваскрослым Хрысце! Яго блаславенне няхай спачне на кожнай вашай сям’і, на кожным доме і на ўсёй нашай роднай Беларусі!"

Хрыстос Уваскрос! Сапраўды Уваскрос! Са Святам!

19 красавіка 2025 года вернікі каталіцкай канфесіі сустрэлі ў Лепельскім касцёле святога Казіміра Вялікдзень.

А 22-й гадзіне ўвечары Святая імша пачалася ля вогнішча, што было раскладзена каля ўваходу ў касцёл. Святы Ян Павел ІІ назіраў, як ксёндз Уладзімір стварае Святы агонь, што лепельскія вернікі потым абавязкова разнясуць па сваіх хатах.  

Шмат чаго было сказана на чытанне Слова Божага, але найбольшая ўвага была адзначана ксяндзом Уладзімірам на цуд Уваскрасення. Што застанецца праз сто год? Помнікі, памяць, нашчадкі? Невядома. А вось што сапраўды ёсць ужо цяпер - гэта падараванае Езусам Уваскрасенне. Дык вось дзякуючы гэтаму, застануцца і праз сто год і праз тысячу нашы бессмяротныя душы, якія будуць мець ласку быць навекі з Панам Богам. Але каб быць пасля змёртвыхпаўстання з Панам Богам, трэба праз усё жыццё імкнуцца да гэтага праз яднанне з Езусам, Духам Святым і Панам Богам.

Хрыстос Уваскрос! Чаго Ён і нам жадае! Са Святам!

13 красавіка 2025 года Пальмовая нядзеля распачала ў Лепельскім касцёле святога Казіміра Вялікі тыдзень. У гэты дзень у літургіі ўзгадаўся ўрачысты ўваход Езуса Хрыста ў Ерузалем за пяць дзён да Яго ўкрыжавання. Лепельскія парафіяне, як сучаснікі Хрыста, слалі на дарозе  "аліўныя і пальмавыя галінкі".

На літургію ксёндз Уладзімір апрануўся ў літургічнае адзенне чырвонага колеру. Падчас святой Імшы чыталася з падзелам на ролі апісанне Мукі Хрыста. Таму другая назва Пальмовай нядзелі — нядзеля Мукі Пана. Нягледзячы на гэта, урачыстасць мела радасны характар, бо з яе пачаўся літургічны ўспамін падзеяў, у якіх здзейснілася збаўленне свету.

На пачатку літургіі Пальмовай нядзелі чыталася Евангелле пра трыумфальны ўваход Езуса Хрыста ў Ерузалем, пасля чаго ксёндз Уладзімір асвяціў галінкі вербаў, прынесеныя вернікамі, а потым адбылася ўрачыстая імша. Пазней асвячоныя галінкі спаляць, а попелам, які ад іх застанецца, будуць пасыпаны галовы вернікаў у Папяльцовую сераду наступнага года.

Але не будзем чакаць наступнага года, бо святкаванні ўжо распачаліся зараз, і мы ўвайшлі у гэты святы час – час жаданы, час збаўлення!

Будзем жа рыхтаваць да гэтага часу не толькі свае дамы і святочныя сталы, але перш за ўсё зробім парадак у сваім сэрцы! Адкрыемся на дзеянне Божай ласкі, дазволім, каб Хрыстус мог да нас дакрануцца. Адчуем на сабе дотык і позірк Езуса Хрыста, які ўрачыста ўязджае ў Ерузалем!

Дзякуй Богу, у касцёле святога Казіміра з'явілася яшчэ адна адметная святыня – рэліквія святой Марыі дэ Маціяс. Дарэчы, Лепельская парафія мае ўжо 27 святых рэліквій (падрабязна з якімі можна азнаёміцца ТУТ).

Святую Марыю дэ Маціяс, заснавальніцу Супольнасці Сясцёр Адаратарак Крыві Хрыста, сёстры-паслядоўніцы слушна называюць «жанчынаю авангарду», гэта значыць, тою, якая была здольная змяняць свет... І нездарма за галоўную справу свайго жыцця, якую сама называла «справаю Божаю», яна абрала выхаванне дзяўчат і фармацыю жанчын, каб выклікаць у іх прагу да рэалізацыі прыгожага жаночага паклікання — змянення свету праз мацярынства, выхавальніцкую працу, паглыбленне веры ў сваёй сям’і і сваім атачэнні.

Вернікі ўсяго свету звяртаюцца да святой з просьбамі аб заступніцтве ў справах, якія датычацца шчасця сям’і і Айчыны, а таксама з малітвамі аб аздараўленні.

9 сакавіка 2025 года ксёндз Уладзімір на Святой Імшы благаславіў вернікаў Лепельскага касцёла на 1-ю нядзелю Вялікага посту. Наперадзе 41 велікапостных дзён, а значыць – 41 дзень малітоўнага чування, духоўнага і цялеснага ўдасканалення, міласціны і добрых спраў.

У гэты Вялікі Пост Бог заклікае нас праверыць, ці здольныя мы ў нашым жыцці, у нашых сем’ях, на месцах, дзе мы працуем, у нашай парафіі ці рэлігійных супольнасцях ісці з іншымі, слухаць, пераадольваць спакусу ўкараніцца ў самарэферэнцыяльнасці і клапаціцца толькі пра ўласныя патрэбы.

Касцёл і Панна Марыя, Маці і Настаўніца, запрашаюць нас падрыхтаваць нашыя сэрцы і адкрыцца на Божую ласку, каб з вялікай радасцю святкаваць пасхальную перамогу Хрыста Пана над грахом і смерцю. Няхай Панна Марыя, Маці Надзеі, заступаецца за нас і суправаджае нас на нашым велікапосным шляху!

5 сакавіка 2025 года ў Лепельскiм касцёле ксёндз Уладзімір на Святой Імшы благаславіў усіх вернікаў пасыпаннем галоваў попелам на Вялікі пост, які распачаўся аккурат у гэту сераду, што яшчэ мае назву Папяльцовай.

Сімвалічнае пасыпанне галоваў попелам вядомае ў многіх культурах і традыцыях. У літургіі Касцёла гэтая практыка з’явілася ў VIII стагоддзі. Першыя ўспаміны пра благаслаўленне попелу адносяцца да Х стагоддзя. У наступным стагоддзі Папа Урбан ІІ зрабіў гэты звычай абавязковым ва ўсім Касцёле. З таго ж часу прынята, каб попел быў са спаленых галінак вярбы, благаслаўлёных у Пальмовую нядзелю мінулага года.

Пост служыць асабістаму навяртанню, духоўнаму аднаўленню і ўмацаванню сувязі з Богам праз малітву, устрыманне і справы міласэрнасці. Насамрэч, кожны ў адпаведнасці са сваёй канкрэтнай жыццёвай сітуацыяй бярэ такія пастановы, якія сапраўды дапамогуць яму змяніцца да лепшага і стаць чалавекам больш духоўным.

2 сакавіка 2025 года ў Лепельскiм касцёле на Святой Імшы адбыўся успамін святога Казіміра, дзень якога прыпадае на 4 сакавіка.

Каралевіч Казімір, які жыў у XV стагоддзі, рысамі свайго характару, а асабліва любоўю да Бога і чалавека, не перастае захапляць і сучаснікаў і з’яўляецца святым таксама нашага часу: яго асоба не загінула ў змроку гісторыі. 

На ўзор святога каралевіча сучасныя людзі павінны шукаць шляхі да Бога і чалавека, пераадольваць у саміх сябе і навокал розныя формы абыякавасці і душэўнай акамянеласці. У пераадоленні гэтай абыякавасці дапаможа малітва, якой нельга пагарджаць, і важна памятаць пра ўчынкі міласэрнасці да бліжняга, якія няхай будуць сапраўды канкрэтнымі, хоць і малымі.

Памяць пра святога Казіміра, які здаўна ўшаноўваецца на лепельскай зямлі і якога лёс назаўжды злучыў з Лепелем, абавязвае з адвагай і велікадушнасцю любіць Бога і іншага чалавека.

9 лютага 2025 года ў Лепельскiм касцёле адбылася звычайная Святая Імша на 5-ю звычайную нядзелю. А вось заканчэнне Імшы адбылося дужа незвычайна.

Напрыканцы Святой Імшы ксёндз Уладзімір асвяціў хлеб з вадой у гонар святой Агаты. Маладая дзяўчына, якая, прагнучы захаваць чыстасць і вернасць Хрысту, прыняла мучаніцкую смерць у Катаніі на Сіцыліі каля 250 г. Праз год пасля яе смерці адбылося вывяржэнне вулкана Этна. Патокі лавы пагражалі знішчыць увесь горад, але яны спыніліся, калі жыхары Сіцыліі, просячы ў малітвах заступніцтва Агаты, паклалі на іх шляху вэлюм, што належаў святой. Дзякуючы гэтаму цуду Агату пачалі лічыць апякункай, якая ахоўвае ад пажараў. 

Благаслаўлёны ў касцёле хлеб трымаюць у доме, каб ён ахоўваў пабудовы ад пажару, а ваду святой Агаты п’юць дзеля ўтаймавання «ўнутраных пажараў» жарсцяў і неўпарадкаваных прывязанасцяў, напрыклад, як паратунак ад прагі «вогненнай вады» — алкаголю — ці ад грахоўнай пажадлівасці. Заступніцтва Агаты просяць таксама жанчыны, якія пакутуюць ад хваробаў грудзей.

Пасля асвячэння хлеба з вадой ксёндз Уладзімір благаславіў свечкі ў гонар святога Блажэя, спалучыўшы гэта са спецыяльнай малітвай аб захаванні ад хваробаў горла і належным выкарыстанні дару голасу. Прыменены гэты святы дар асабіста да кожнага верніка ў касцёле.

2 лютага 2025 года ў Лепельскiм касцёле адзначалася святочнае набажэнства на Свята Ахвяравання Пана, якое традыцыйна называюць яшчэ святам Маці Божай Грамнічнай або Грамніцамі.

У гэты дзень у літургіі ўспаміналася прынясенне Дзіцятка Езуса ў святыню для выканання абраду ахвяравання, прадпісанага законамі Старога Запавету. Ужо ў самым пачатку зямнога жыцця Збаўцы Бог сведчыць, што Езус прыйшоў у свет не парушыць закон, а выканаць яго.

Ва ўсходняй традыцыі яно называецца «Стрэчаннем», бо ў дзень, калі Марыя з Юзафам прынеслі Дзіцятка Езуса ў святыню, Месія ўпершыню сустракаецца са сваім народам. Згодна з апавяданнем евангелістаў, першымі людзьмі, якія сустрэлі Пана, пазнаўшы ў маленькім Дзіцятку самога Хрыста, былі прарок Сімяон і старая ўдава па імені Ганна, якая няспынна прабывала ў святыні.

На пачатку Святой Імшы адбылося асвячэнне свечак.

Свечка — сімвал Хрыста, які прынёс святло вечнай Праўды ўсім народам. А на Грамніцы свечка таксама сімвалізуе Марыю, пакорную слугу Пана, поўную ласкі, у душы якой заўсёды гарэла святло веры, надзеі і любові.

26 студзеня 2025 года разам з паўсюдным Касцёлам цэлебравалася ўжо ў чацвёрты раз Нядзеля Божага слова. Дэвіз, які абраў Папа Францішак на гэтае святкаванне, узяты з кнігі Псальмаў: «На Слова Тваё спадзяюся» (Пс 119 (118), 74). 

30 верасня 2019 года быў абнародаваны Апостальскі ліст Папы Францішка Aperuit illis з нагоды 1600-й гадавіны смерці вялікага знаўцы і перакладчыка Святога Пісання святога Гераніма. У гэтым дакуменце ў форме motu proprio, які з’явіўся з уласнай ініцыятывы Святога Айца, Папа Францішак пастанавіў, што кожная Трэцяя нядзеля Звычайнага перыяду будзе святкавацца як Нядзеля Божага слова.

На думку Папы Францішка, гэты дзень павінен быць асаблівым чынам прысвечаны цэлебрацыі, спалучанай з разважаннем над Божым словам і яго распаўсюджваннем.

Гэта, па словах Пантыфіка, з’яўляецца адказам на ініцыятыву шматлікіх вернікаў, якія даўно аб гэтым прасілі.

Папа Францішак нагадвае, што Божае слова стварае прапаведнікаў, «бо мы пакліканы быць лаўцамі людзей. Наша місія заключаецца ў тым, каб шукаць згубленых, прыгнечаных і знявераных, каб прынесці ім не саміх сябе, але суцяшэнне Слова, наватарскае абвяшчэнне Бога, якое перамяняе жыццё, радасць ад усведамлення таго, што Ён — Айцец, што Ён звяртаецца да кожнага».

12 студзеня 2025 года у касцёле Святога Казіміра адбылася Святая Імша на Урачыстасць Хросту Пана. 

"...І сталася, калі хрысціўся ўвесь народ, і калі Езус, атрымаўшы хрост, маліўся, раскрылася неба, і Дух Святы ў цялесным выглядзе, як голуб, сышоў на Яго, і быў голас з неба, які прамовіў: "Ты Сын Мой умілаваны, Цябе ўпадабаў Я".

Каб словы, якія гучаць з адкрытых нябёсаў для Езуса і для нас, не заставаліся чымсьці далёкім, мы жадаем адчуць і прыняць іх глыбока ў сваім сэрцы: у іх заключана намашчэнне, якое і мы атрымалі ў сакрамэнце хросту і якое нагадвае нам няспынна, што Бог любіць кожнага з нас унікальным чынам.

З другога боку, мы па-сапраўднаму спазнаем «смак» Божай любові, калі самі адважымся стаць яе ўцелаўленнем для іншых. Менавіта таму ў сваіх пісаннях святы Ян апостал няспынна падкрэслівае сувязь Божай любові да нас, нашай любові да Бога ў адказ і любові да бліжніх — Божых дзяцей і нашых братоў і сясцёр. Такім чынам, як піша апостал, мы выконваем Божыя запаведзі — не як наказы, а як запрашэнне ў гэтым свеце быць актыўнымі Яго супрацоўнікамі.

Езус сёння атрымлівае намашчэнне, каб распачаць сваю збаўчую місію — і ў гэтым Ён узор для ўсіх сваіх братоў і сясцёр, бо кожны з нас пасланы ў гэты свет, каб здзейсніць справу, якая даручана кожнаму асабіста. Няхай Дух Святы адновіць сёння ў нас жаданне выконваць нашую жыццёвую місію на ўзор Езуса, нашага Збаўцы, Брата і Сябра.

6 студзеня 2025 года пад час Святой Імшы на Урачыстасць Аб'яўлення Пана ксёндз Уладзімір асвяціў крэйду, кадзіла і ваду. Крэйдаю мы пішам на дзвярах сваіх дамоў сімвалічны надпіс: «C+M+B+дата бягучага года», што азначае Christus mansionem benedicat — «Няхай Хрыстус благаславіць гэты дом». Вадою мы акрапляем дом на знак таго, што прынялі ў сваё жыццё ўцелаўлёнае Божае Слова, а прыемны водар кадзіла ўзносіцца з нашымі малітвамі да Бога.

Урачыстасць Аб’яўлення Пана, якая традыцыйна называецца святам Трох Каралёў, — гэта адно з самых старажытных хрысціянскіх святаў. Яно моцна звязана са святкаваннем Божага Нараджэння і мае вельмі багаты духоўны змест.

Трое незвычайныя вандроўнікі: натхнёныя Богам, яны адправіліся ў далёкую дарогу, каб сустрэцца з Нованароджаным Валадаром і пакланіцца Яму. Ім давялося здзейсніць доўгае нялёгкае падарожжа, каб дабрацца да Бэтлеема. Няпроста ім было пераадолець дыстанцыю і ў рэлігійным вымярэнні: у той час, калі габрэі мелі яснае аб’яўленне Бога ў словах Святога Пісання, мудрацы мелі толькі невыразнае касмічнае аб’яўленне — зорку на Усходзе. Аднак яны былі поўныя надзеі і не пашкадавалі сілаў, каб знайсці Нованароджанае Дзіця.

Гэтак жа, як тры мудрацы, язычнікі, пакланіліся Езусу і прызналі ў Ім праўдзівага Бога і свайго Пана, так і ўвесь свет павінен адмовіцца ад сваіх ілжывых вераванняў і працягнуць пілігрымаванне чалавецтва за адзінаю Зоркаю — Валадаром Езусам Хрыстом, які кіруе сусветам.

1 студзеня 2025 года святая імша ў лепельскім касцёле прайшла ў гонар Урачыстасці Святой Багародзіцы Марыі і Сусветнага дня малітваў за мір. Са слоў арцыбіскупа Юзафа Станеўскага, у імя Маці Божай, Святой Багародзіцы Марыі, распачаўся Новы, 2025 год, Юбілейны год хрысціянства. 

"Ва ўрачыстасць Святой Багародзіцы Марыі мы яшчэ раз перажываем праўду аб прысутнасці Бога сярод нас. Менавіта Яна з’яўляецца для нас крыніцай сілы і благаслаўлення. Гэта непарушны цэнтр нашай надзеі, гэта гарачае ядро, якое падтрымлівае наша існаванне. Таму той, хто не глядзіць на крызіс у святле Евангелля, як падкрэслівае Папа Францішак, — глядзіць на крызіс без евангельскай надзеі, той успрымае крызіс без надзеі. А той, хто мае адвагу нагадваць нам, што Бог усё яшчэ з намі на караблі Касцёла, што Ён з намі ва ўсім і ўсюды — той знойдзе сілу ў Яго, а ў супярэчнасцях ці разгубленасці ніколі не будзе адчуваць сябе прыгнечаным.

Божа, благаславі Беларусь, благаславі ўсіх нас, каб дзякуючы адданай веры і чуйнасці нашага сэрца на патрэбы бліжняга мы змаглі паспрыяць якаснаму будаванню нашай сучаснасці, каб яна сталася трывалым і прыгожым падмуркам веры, надзеі і любові ў пілігрымцы надзеі".

25 снежня 2024 года на святой імшы вернікі лепельскай парафіі павіншавалі адзін аднаго са Святам Божага Нараджэння.

Са слоў арцыбіскупа Юзафа Станеўскага, Божае Нараджэнне — гэта непаўторнае свята жыцця і надзеі. Таямніца, якую мы перажываем, дапамагае нам адчуць блізкасць Бога і адкрыцца на іншых людзей. Усіх нас любіць Бог, які з любові да кожнага з нас пажадаў жыць на зямлі: «з намі Бог». Бог прыходзіць, — як у той час, так і цяпер, — каб прынесці супакой людзям добрай волі. Ён пажадаў асвятліць складаныя чалавечыя шляхі, вырашыў падараваць радасць тым, каго ахапіў смутак. Хоць не ўсе пазналі Бога, які ляжаў на сене ў яслях, сваёю любоўю Ён вырашыў пераламіць ход гісторыі, клапоцячыся пра кожнага са сваіх дзяцей, «бо так палюбіў Бог свет, што аддаў Сына свайго Адзінароднага».

Дарагія браты і сёстры, жадаю вам перш за ўсё здароўя, пастаяннага ўзрастання ў веры, вялікай радасці ад Нованароджанага, незнішчальнага багацця, духоўнага святла і спакою ў сэрцы.

У ноч з 24 на 25 снежня 2024 года ў касцёле Святога Казіміра адбылася Святая Імша на вігілію Нараджэння Пана.

З віншавання біскупа Алега Буткевіча на Божае Нараджэнне 2024:

"Паважаныя браты і сёстры ў Хрысце, шаноўныя суайчыннікі!

Каб па-сапраўднаму перажыць свята Божага Нараджэння, патрэбная вера. Вера ў тое, што мы не прыходзім у гэты свет выпадкова, што жыццё чалавека мае сэнс, а гэты свет мае сваю разумную Прычыну. Прыняцце гэтай праўды чыніць чалавека здольным будаваць гарманічны і ўпарадкаваны свет, жыць у згодзе з падобнымі сабе людзьмі і прыродай. Больш за тое, дазваляе без страху і роспачы сустракаць жыццёвыя выпрабаванні, як і само заканчэнне жыццёвай вандроўкі ў гэтым свеце. У такім выпадку маленькае Дзіця, пакладзенае ў яслях, упрыгожаныя елкі, святочная ілюмінацыя і падрыхтаваныя падарункі не будуць толькі пустой дэкарацыяй да чарговага свята ці выключнай справай бізнэсу, але знакам адкрытасці нашага сэрца на падараваную гэтаму свету Божую Любоў.

Хрыстос прыйшоў да ўсіх! Няхай Яго Нараджэнне ў нашым жыцці стане крыніцай супакою, згоды, узаемнай павагі і прымірэння! Няхай у кожнае сэрца, кожны дом і ўсёй Беларусі прынясе радасць, духоўнае Святло, здароўе і шчодрае бласлаўленне!

Са святам Божага Нараджэння і шчаслівага Новага, 2025 года!"

Вечарам 21 снежня 2024 года ў лепельскую святыню Святога Казіміра каталіцкія скаўты ўрачыста ўнеслі Бэтлеемскі агонь.

У гэтым годзе Бэтлеемскі агонь плануецца даставіць у болей за 140 каталіцкіх і парафій Беларусі. 

Прыгожую перадкалядную традыцыю распаўсюджваць Бэтлеемскі агонь упершыню правялі ў 1986 годзе, каб падтрымаць людзей з інваліднасцю напярэдадні Калядаў. Яе тут жа падхапілі еўрапейскія скаўты і зрабілі яе штогадовай. З тых часоў напярэдадні каталіцкага Раства аўстрыйскія скаўты бяруць агонь ад негасімай лампады ў базыліцы Нараджэння ў Бэтлееме і самалётам дастаўляюць яго ў Аўстрыю. Пасля ўрачыстых набажэнстваў часцінкі святога полымя раз'язджаюцца па еўрапейскіх краінах, у тым ліку і ў Беларусь.

Кожны лепелец, незалежна ад канфесіі, зможа прыйсці сюды, каб памаліцца, запаліць ад Бэтлеемскага агню сваю свечку або лампадку і аднесці яе дадому. У каталіцкай традыцыі падчас сямейнай вячэры напярэдадні Калядаў на стале павінна стаяць свечка, запаленая ад Святога негасімага агню.

8 снежня 2024 года на Святую Імшу ў Лепелі завітаў біскуп Віцебскі Алег Буткевіч.

Мэтай яго наведвання парафіі Святога Казіміра стала асвячэнне новаз'яўленага ў касцёле абраза "Мала веры", які выканаў мясцовы мастак Аляксандр Саўчанка.

Біскуп Віцебскі Алег Буткевіч звярнуўся да парафіян са словамі падзякі за прысутнасць у святыні, за тое, што захавалі веру, якой у іх зусім не мала, і перадаюць яе сваім дзецям і ўнукам.

А яшчэ на імшы запалілі другую свечку ў адвэнтовым вянку. Свечка, запаленая ў другую нядзелю Адвэнту, сімвалізуе веру патрыярхаў ізраэльскага народу, як удзячнасць за дар — Абяцаную Зямлю.

1 снежня 2024 года адбылася Святая Імша на пачатак Адвэнту.

Слова Адвэнт мае лацінскае паходжанне і азначае прыйсце, у нашым выпадку — прыйсце Хрыста. Пры гэтым трэба заўважыць, што мова ідзе не выключна пра нараджэнне Збаўцы 2000 гадоў таму ў Бэтлееме, але пра тры Ягонах прыйсці. Першае — гэта прыйсце Сына Божага ў наш свет у чалавечым целе. Другое — напрыканцы часоў. Трэцяе — у Божым слове і сакрамэнтах.

Такім чынам, Адвэнт ахоплівае мінулае, сучаснасць і будучыню. Неўзабаве, а менавіта 24 снежня, распачнецца Юбілейны 2025 год, дэвіз якога: «Пілігрымы надзеі».

Сёння, калі распачынаем Адвэнт, які ўводзіць нас у Юбілейны Год, Хрыстус заклікае кожнага з нас быць чуйным, пільным, гатовым і падрыхтаваным да Яго прыйсця пілігрымам надзеі. Не проста працягваць пасіўна чакаць Збаўцу, але не прапусціць Яго прыйсця і сустрэцца з Ім.

Няхай гэты час стане для нас часам навяртання і духоўнай падрыхтоўкі да сустрэчы з прыходзячым Збаўцам, каб мы былі сапраўднымі хрысціянамі, якія жывуць згодна з духам Евангелля.

За кароткі прамежак часу ў касцёле Святога Казіміра з'явілася яшчэ адна новая рэліквія — Святога св. Станіслава Папчынскага. І гэта рэліквія стала ўжо 26-й святой рэліквіяй у нашай скарбонцы.

Святы айцец Станіслаў Папчынскі, плануючы заснаваць Кангрэгацыю айцоў марыянаў, хацеў, каб дзейнасць супольнасці была падпарадкавана тром мэтам, якія з’яўляюцца харызмай канкрэтнай кангрэгацыі.

У свамі творы «Норма вітэ» («Правілы жыцця») наш заснавальнік так акрэслівае напрамкі дзейнасці айцоў і братоў марыянаў: 1) распаўсюджваць культ Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі 2) маліцца за памерлых, якія знаходзяцца ў чыстцы 3) дапамагаць пробашчам у душпастырскай дзейнасці.

У касцёле Святога Казіміра з'явілася новая рэліквія — Святога Юзафа Каласанса, святара. Гэта рэліквія сталася юбілейнай, бо ў нашай рэлігійнай скарбонцы з яе з'яўленнем ужо 25 святых рэліквій.

Успамін Святога Юзафа Каласанса — 25 жніўня. Ён заснавальнік Ордэна бедных рэгулярных хрысціянскіх школ у імя Божай Маці (піяры). Нарадзіўся ў мясцовасці Перальта-дэ-ла-Саль, што ў Каралеўстве Арагон (Іспанія). Вывучаў права і філасофію ва універсітэце. У 1583 г. атрымаў святарскае пасвячэнне і распачаў душпастырскую працу. Спачатку з’яўляўся сакратаром біскупа Каспары дэ ла Фігуэра, потым — канонікам Капітулы ва Ургелі, пробашчам і эканомам біскупа Андрэя Капілла.

У 1748 г. Юзаф Каласанс беатыфікаваны, яшчэ праз нейкі час — кананізаваны. У 1948 г. папа Пій XII абвяшчае яго «апекуном хрысціянскіх агульнаадукацыйных школ ва ўсім свеце».

9 лістапада 2024 года Святая Імша ў касцёле Святога Казіміра адбылася незвычайная. Менавіта ў гэты дзень парафіяне, лепяльчане і госці горада шанавалі Святога Губерта, які з'яўляецца апекуном паляўнічых і леснікоў.

А дзясятай гадзіны раніцы пачалася святая літургія, якую ўзначаліў мітрапаліт Мінска-Магілёўскі, архібіскуп Юзаф Станеўскі. Урачыста ў будынак касцёла пад час імшы быў унесены абраз Святога Губерта, прывезены ажно з Пінскай дыяцэзіі. Дарэчы, гэты цудадзейны абраз будзе знаходзіцца ў лепельскай парафіі цэлы год. 

Ксёндз Уладзімір Заянчкоўскі адзначыў, што служба праводзіцца менавіта для паляўнічых, у якіх ёсць свой апякун. А людзей у паляўнічых камуфляжах на гэта Свята назбіралася цэлая зала касцёла, што свабодных месцаў нават і не было.

Напрыканцы літургіі архібіскуп Юзаф Станеўскі благаславіў паляўнічых з сабакамі і гасцей мерапрыемсва. Ад касцёла  людзі, паляўнічыя, наезнікі, сабакі, коні, святары рушылі ўрачыстым шэсцем да цэнтральнай плошчы горада на чале працэсіі з абразом Святога Губерта.

Для жыхароў і гасцей горада свята працягнулася ў межах гарадскога парка, дзе гандлявалі рамеснікі сваімі вырабамі і латочнікі сувенірамі, валанцёры раздавалі бясплатна найсмачнейшую шурпу, грэчку з тушанінай і чай, спявалі прадстаўнікі самадзейнасці, а дзеткі фатаграфаваліся з конікамі з сярэднявечных казак. 

Паляўнічыя працягнулі сваё свята выездам на месца правядзення палявання ў в. Тадуліна, дзе адбылася забаўляльная праграма з выступленнем мясцовых калектываў і палявой кухняй.

Малітва да Святога Губерта

Святы Губерце, апякуне паляўнічых і леснікоў, вазьмі мяне пад сваю апеку. Сваім магутным заступніцтвам перад Богам падтрымай мяне ва ўсіх маіх патрэбах і выпрасі для мяне ласку наследавання тваіх цнотаў. Захавай мяне ад дрэнных схільнасцяў, ад пыхі і пажадлівасці, ад нанясення шкоды людзям і прыродзе, ад парушэння закону, адсутнасці пашаны да Божых дароў і ласкаў. Кіруй маім розумам, зрокам і ўчынкамі, каб я выканаў свае заданні згодна з законам Стварыцеля. Сцеражы мяне ад злых прыгодаў і давядзі да вечнага збаўлення. Амэн.

3 лістапада 2024 года адбылася Святая Імша на ўспамін усіх памерлых вернікаў.

Магілы нашых родных і блізкіх, якія спачываюць на могілках нашай краіны, асвятляюцца ззяннем знічоў і свечак. Мы таксама ўпрыгожваем іх месца пахавання жывымі кветкамі, якія сімвалізуюць жыццё і нашу любоў. Гэты старажытны звычай з’яўляецца знакам нашай веры ў нашае ўваскрасенне. Таму мы наведваем могілкі, стаім каля магілаў родных і блізкіх, запальваем знічы і молімся за іх, бо наша надзея сягае далей, за мяжу смерці. Мы верым, што яны жывуць надалей; верым, што таксама і нашае жыццё не скончыцца на могілках. Касцёл умацоўвае гэтую веру, заахвочваючы нас словамі Святога Пісання здзяйсняць учынкі любові ў адносінах да нашых блізкіх памерлых.

У гэты дзень мы засяроджваемся на іншым вымярэнні чалавечага жыцця — жыцця, якое змяняецца, але ніколі не заканчваецца. Таму, наведваючы могілкі, памятайма, што там, у магілах, спачываюць толькі парэшткі нашых блізкіх, якія чакаюць канчатковага ўваскрашэння.

Апасля імшы ксёндз Уладзімір Заянчкоўскі правёў маленне за душы памерлых на могілках горада Лепеля.

5 – 6 кастрычніка 2024 года адбылася сумесная пілігрымка вернікаў з лепельскай парафіі Святога Казіміра і суседніх парафій па святынях Заходняй Беларусі.

Пачалася пілігрымка з наведвання касцёла Святога Андрэя Апостала ў Нарачы. Па Божаму Провіду менавіта ў гэтым касцёле лепельскіх парафіян сустрэла рэліквія Святога Казіміра, а лепельскі касцёл мае ў сваёй назве канкрэтна гэта ганаровае імя.

Далей былі наведаны касцёл Святога Міхала Арханёла ў Міхалішках, дзе была ахрышчана адна з лепельскіх каталічак, касцёл Святой Тройцы ў Гервятах, які ўразіў пілігрымаў несусветнай прыгажосцю. 

Касцёл Святых Касмы і Дам’яна ў Астраўцы сустрэў пілігрымаў з добразычлівым ксяндзом, а касцёл Адведзінаў Найсвяцейшай Панны Марыі ў Гудагаі сустрэў разам з найпрывабнейшым манахам кармелітам, які ўразіў усіх сваёй магнітнай дабрынёй. 

Касцёл Святога Міхала Арханёла ў Ашмянах асаблівы для нашага ксяндза Уладзіміра, бо ён наведваў яго яшчэ ў калысцы.  Дарэчы, такой колькасці дзетак у адным касцёле аўтар гэтых слоў ніколі не бачыў. Прыемна ўразіла!

Касцёл Святых Апосталаў Пятра і Паўла ў Барунах напаіў пілігрымаў святой крынічнай вадзіцай, якая струменіцца прама з пад муроў касцёла. Дарэчы, менавіта сёння тут асвячаліся алтары беларускімі біскупамі, бо касцёл рыхтуецца да каранацыі абраза Святой Марыі. 

Касцёл Святых Пятра і Паўла ў Іўі сустрэў статуяй Хрыста з распасцёртымі рукамі, бы ў Рыа-дэ-Жанэйра. Вядома ж фатаграфаваліся там усе.

Вячэралі пілігрымы смачнымі галубцамі і начавалі ў кляштары сёстраў-назарэтанак у Навагрудку. Паміж вячэрай і сном манахіня-назарэтанка праводзіла пілігрымаў у Фару Вітаўта, дзе падрабязна распавяла пра гісторыю касцёла і парафіі. Слязамі плакалі амаль усе, слухаючы сумную, але велічную гісторыю ахвяры адзінаццаці манахіняў-назарэтанак пад час другой сусветнай вайны. А ўжо дакрануцца да труны з святымі рэліквіямі манахіняў-мучаніц – найлепшы падарунак гэтага дня, а можа і жыцця...

Зноў рушылі ў падарожжа па святыням наступным днём, даследаваўшы крушні навагрудскага замка і паўдзельнічаўшы ў ранішняй святой імшы ў фары Вітаўта (фарны касцёл Перамянення Пана ў Навагрудку). Дарэчы, святую імшу праводзіў лепельскі ксёндз Уладзімір Заянчкоўскі.

У Гродна пілігрымы наведалі міждыяцэзіяльную вышэйшую духоўную семiнарыю. Гэта вышэйшая каталіцкая спецыяльная навучальная ўстанова для падрыхтоўкі святароў. Вядзе падрыхтоўку святароў для служэння ў Гродзенскай і Віцебскай дыяцэзіях і ў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.

Апошняй наведанай святыняй стаў катэдральны касцёл Святога Францішка Ксаверыя. Нельга словамі апісаць і перадаць прыгажосць і велічнасць гродзенскай катэдры. Можна толькі моўчкі захапляцца, забыўшыся пра ўсё, акрамя Веры, Надзеі і Любові!

1 верасня адбылася Імша, на якой ксёндз Уладзімір урачыста асвяціў вучняў, школьныя прылады і прысутных настаўнікаў.

З пастырскага ліста на новы навучальны і катэхетычны год 2024/2025 арцыбіскупа Юзафа Станеўскага:

"Сёння асаблівым чынам мы молімся аб вашых поспехах у навучанні і катэхізацыі. Мы молімся аб вашых поспехах у навучанні, таму што ад таго, як пройдзе ваша станаўленне, ваша адукацыя, ваша выхаванне, залежыць, якой будзе наша краіна.

Духоўнае развіццё — гэта важны аспект нашага жыцця, які дапамагае нам зразумець саміх сябе, нашую ролю ў свеце і адносіны з Богам. Давайце не забывацца, што духоўная адукацыя патрабуе такой жа ўвагі, як і кожная іншая. Удзел у занятках катэхезы пры парафіях — гэта шлях да разумення веры, да паглыблення адносін з Богам і адно з адным. Розум і дух павінны ісці поруч.

Дарагія дзеці, вы — найкаштоўнейшы скарб вашых любячых бацькоў, грамадства і Касцёла. Ахвотна атрымлівайце веды і вучыцеся імі карыстацца. Мы ўваходзім у новы навучальны год, напоўнены надзеямі і новымі магчымасцямі."

25 жніўня для парафіянаў касцёла святога Казіміра імша была асаблівая. Рэліквія адзення Езуса Хрыста прыбыла ў храм, і ў вернікаў з’явілася магчымасць дакрануцца да яе.

Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея

"У той час, калі Езус гаварыў з імі, да Яго падышоў адзін кіраўнік і, пакланіўшыся Яму, сказаў: «У мяне толькі што памерла дачка, але прыйдзі і ўскладзі на яе руку сваю, і яна будзе жыць».

Тады Езус падняўся і разам са сваімі вучнямі пайшоў за ім. І вось жанчына, якая дванаццаць гадоў цярпела на крывацёк, падышла ззаду і дакраналуся да краю вопраткі Ягонай, бо казала сабе: «Калі хоць дакрануся да вопраткі Ягонай, выздаравею». Езус павярнуўся і, убачыўшы яе, сказаў: Будзь адважнай, дачка. Твая вера ўратавала цябе. І ад гэтага моманту жанчына была здаровай.

Калі Езус увайшоў у дом кіраўніка, Ён убачыў жалейнікаў і ўзрушаны натоўп і сказаў: «Выйдзіце, бо дзяўчынка не памерла, але спіць». І насміхаліся з Яго. А калі натоўп вывелі, Ён увайшоў і ўзяў дзяўчыну за руку, і яна ўстала. І разышлася пагалоска пра гэта па ўсёй гэтай зямлі".

Дарэчы, гэта найвялікшая рэліквія цяпер назаўсёды застанецца ў касцёле святога Казіміра.

15 жніўня Лепельскі касцёл Святога Казіміра адзначаў урачыстасць унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі.

Праз гэтую ўрачыстасць касцёл паказвае нам праўду веры, паводле якой Найсвяцейшая Панна Марыя, Маці Божага Сына Езуса Хрыста, была ўзятая ў неба з целам і душою. Сённяшняя ўрачыстасць паказвае нам Найсвяцейшую Панну Марыю як дасканалы плод зямлі, які, нібы колас, даспеў для Божага жніва. Праўда веры пра Найсвяцейшую Панну Марыю, узятую на неба з душою і целам, нагадвае нам пра бясконцую любоў Бога да чалавека. Гэтая любоў выяўляецца ў факце спаслання на зямлю Сына Божага, Адкупіцеля чалавека.

Традыцыйна сённяшняе свята нашы продкі таксама называлі святам Маці Божай Зельнай. На заканчэнне Імшы ў касцёле адбылося благаслаўленне кветак, зёлак і ўраджаю.

28 ліпеня ў Лепельскім касцёле Святога Казіміра адбылася Святая Імша, прысвечаная Сусветнаму дню бабуль і дзядуль.

На Імшы ксёндз Уладзімір заахвоціў лепельскіх парафіян памаліцца за сталых людзей і абавязкова наведаць не толькі жывых, але і памерлых сваякоў на могілках.

Апасля ў гонар Святога Крыштофа былі асвечаны ўсе прысутныя транспартныя сродкі вернікаў.

6 ліпеня лепельскія парафіяне наведалі і прынялі ўдзел у Будслаўскім фэсце.

У Нацыянальным санктуарыі Маці Божай Будслаўскай падчас сёлетняга фэсту адбылося прысвячэнне Касцёла на Беларусі Найсвяцейшаму Сэрцу Езуса.

Яно адбылося па ініцыятыве Старшыні Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі арцыбіскупа Мітрапаліта Мінска-Магілёўскага Юзафа Станеўскага з нагоды 125-гадовага юбілею з часу інтранізаці Найсвяцейшага Сэрца Езуса ў паўсюдным Касцёле, што адбылася на заклік Папы Льва ХІІІ. Прысвячэнню папярэднічала духоўная падрыхтоўка на працягу года, які быў таксама Годам падзякі Маці Божай за 25-годдзе з часу каранацыі цудудзейнага Будслаўскага абраза папскімі каронамі, што адзначалася год таму з удзелам Папскага Легата кардынала Клаўдыё Гуджэроцці.

16 чэрвеня адбылася святочная Імша. У парафію святога Казіміра ўрачыста прыбыў ружанец ад Папы Францішка. 

У мінулым годзе ў кастрычніку, падчас малітоўнага набажэнства «Мільён дзяцей моліцца на ружанцы», Папа Францішак перадаў дзеткам Беларусі ў падарунак гэты ружанец і заахвоціў маліцца аб міры ва ўсім свеце.

Таксама ксёндз Уладзімір пад час літургіі слова заахвоціў маліцца на ружанцы за мір у сям'і і прасіць Пана Бога аб любові, бо яна - вялікі дар для нашых сем'яў, нашых блізкіх і родных.

16 чэрвеня у касцёл святога Казіміра ў Лепелі прыбудзе ружанец ад Папы Францішка. Будзе ён у святыні на Лепельшчыне на працягу усяго тыдня.

Гэты ружанец вандруе па усёй нашай краіне для супольнай малітвы, асабліва для дзяцей. У чэрвені мы молімся асаблівым чынам гэтай прыгожай Ружанцовай малітвай.

Ружанец перадаецца з парафіі ў парафію, каб запрашаць як мага больш дзяцей і дарослых маліцца аб міры у свеце.

2 чэрвеня пасля Святой Імшы ў касцёле адбыўся канцэрт харавой музыкі «Не змоўкне ніколі напеў жывы» з удзелам узорнага хору «Акварэль» (кіраўнік Інга Бельская, канцэртмайстар Ксенія Развадоўская) Лепельскай дзіцячай школы мастацтваў і народнай вакальны групы «Кампанэла» (кіраўнік Ірына Сакалоўская).

Выхаванцы школы і выканаўцы вакальнай групы выканалі розныя спевы на рэлігійную, народную і іншыя тэматыкі, да душы праняўшы усіх слухачоў.