พระราชประวัติ
พระราชประวัติ
ในสมัยยังทรงพระเยาว์ มีการกล่าวถึงต่าง ๆ กัน ในพงศาวดารแต่ละฉบับ เช่น ในพงศาวดารญวณ กล่าวว่า
“...เจ้าตากสิน ชาติตระกูลบิดาเป็นจีนแต้จิ๋ว ตั้งบ้านเรือนอยู่ในเขตแขวงกรุงเก่า แซ่ติ้น ชื่อ ก๊กฮวย...”
ในหนังสือพงศาวดารกรุงธนบุรีฉบับพันจันทุมาศ (เจิม) อ้างพงศาวดารฉบับเขียนฉบับหนึ่งว่า
สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีนั้น
“...เดิมชื่อ จีนเจ้ง ซึ่งเป็นพ่อค้าเกวียน มีความชอบในแผ่นดิน ได้ไปเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินอยู่ ณ เมืองตาก...”
ในหนังสืออภินิหารบรรพบุรุษ ของสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระนครสวรรค์วรพินิจ เล่าว่า
ช่วงปลายกรุงศรีอยุธยา มีจีนคนหนึ่งชื่อไหฮอง ได้เป็นขุนพัฒน์ตำแหน่งนายอากร ในแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ตั้งบ้านเรือนอยู่ใกล้พระยาจักรี สมุหนายก ต่อมาในปีขาล พ.ศ. 2277 ขุนพัฒน์มีบุตรชายคนหนึ่งเกิดแต่ท่านนกเอี้ยง หลังจากคลอดได้ 3 วัน มีงูเหลือมใหญ่เลื้อยเข้าไปขดรอบตัวเด็กเป็นทักษิณาวัฏ ขุนพัฒน์เกรงว่าจะเป็นลางร้ายแก่สกุล จึงยกบุตรให้แก่เจ้าพระยาจักรี เจ้าพระยาจักรีได้รับเลี้ยงไว้เป็นบุตรบุญธรรม และตั้งแต่ได้เด็กน้อยนี้มา ลาภผลก็เกิดมั่งคั่งกว่าแต่ก่อน จึงกำหนดเอาเหตุนี้ตั้งชื่อให้เด็กน้อยว่า “สิน”
นายสิน เริ่มรับราชการในราชสำนักสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ โดยเจ้าพระยาจักรีได้นำถวายเป็นมหาดเล็กหลวง เมื่ออายุครบ 20 ปี ได้ออกบวชเป็นพระภิกษุ 3 พรรษา เมื่อลาสิกขาได้เข้ารับราชการอีกครั้งในตำแหน่งมหาดเล็กรายงาน ต่อมาได้เป็นข้าหลวงขึ้นไปชำระความหัวเมืองฝ่ายเหนือเป็นผลสำเร็จ จึงได้รับตำแหน่งหลวงยกกระบัตรเมืองตาก เมื่อตำแหน่งเจ้าเมืองตากว่างลง จึงได้รับเลื่อนตำแหน่งเป็นพระยาตาก เจ้าเมืองตาก และต่อมาได้เลื่อนเป็นพระยาวชิรปราการผู้สำเร็จราชการเมืองกำแพงเพชร