Working With Water

Pokkali is a traditional rice grown in the waterlogged coastal fields of Kerala, India. What makes Pokkali special is its ability to survive in salty, flood-prone areas, something few other crops can do. This method of farming has been passed down through generations and is deeply connected to the rhythms of the land, sea, and local culture. 

The farming cycle is unique. From June to October, farmers grow tall Pokkali rice using only natural nutrients from the soil, no chemical fertilizers. Once the rice is harvested, the same fields are flooded with salty water. From November to April, prawns and small fish are raised in these same fields, feeding off leftover rice stalks. Their waste then fertilizes the soil for the next rice crop. This rotation makes Pokkali a powerful example of sustainable and symbiotic farming. 

To farm this way takes a deep understanding of water. Earthen bunds, or low barriers, are built to hold back the tide. Sluice gates, operated by hand, are precisely opened and closed along rhythms of the moon, monsoon, and tides. In some areas, wooden water wheels help lift water from the backwater into fields. As such, this practice requires intense manual labor and deep environmental knowledge. 

Today, Pokkali faces many threats. Development and decreasing interest from younger generations have made Pokkali farming at risk of extinction, both culturally and economically. Associate Professor at Cochin University, Dr. Anson Jose, says “Pokkali might not be here in 15 years,” especially with changing tides, low yield, and competing land uses, 

Yet, it offers valuable lessons about working with nature, not against it. Nonprofits like Agronature are developing systems for farmers to organize and create structural support for the practice and community. Pokkali can be a course to finding our way back to water and understanding; with discipline, we can address multiple issues at once.

പൊക്കാളി എന്നത് കേരളത്തിലെ തീരദേശ ജലാവൃതമായ വയലുകളിൽ പാരമ്പര്യമായി കൃഷി ചെയ്യുന്ന അരിയിനമാണ്. ഉപ്പുനിറച്ചതും വെള്ളപ്പൊക്കം സംഭവിക്കുന്നതുമായ നിലങ്ങളിൽ പോലും വളരാൻ കഴിയുന്ന പ്രത്യേകതയാണ് പൊക്കാളിയെ വേറിട്ടതാക്കുന്നത്. തലമുറകളിലായി പാരമ്പര്യമായി പകരപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ഈ കൃഷിപാഠം ഭൂപ്രകൃതിയുടെയും കടലിന്റെയും സംസ്‌കാരത്തിന്റെയും 리തങ്ങളുമായി ബന്ധപെട്ടതാണ്.

ജൂൺ മുതൽ ഒക്‌ടോബർ വരെ കർഷകർ പ്രകൃതിദത്തമായ മണ്ണിൽ പൊക്കാളി വിളയും—രാസവളങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ. തുടർന്ന് വയലുകൾക്ക് ഉപ്പുനിറച്ച വെള്ളം ഒഴിച്ച്, നവംബർ മുതൽ ഏപ്രിൽ വരെ ചെമ്മീൻ, മീൻ എന്നിവ വളർത്തുന്നു. ഇവയുടെ അഴുകുകൾ പിന്നീടുള്ള കൃഷിക്ക് വളമാവുന്നു. ഇങ്ങനെ, ഈ പര്യായം പുനരുത്പാദനക്ഷമതയുള്ള കൃഷിയുടെ ഉദാത്ത മാതൃകയാണ്.

ഈ കൃഷിരീതി ജലമനസിലാക്കലും കാലാവസ്ഥയുടെ സംഗീതവുമായി ഏകീകരിച്ചുള്ള കഠിനാധ്വാനവുമാണ്. ചെരുപ്പ് അടുക്കുകൾ, കൈയാൽ പ്രവർത്തിപ്പിക്കാവുന്ന സ്ലൂസ് ഗേറ്റുകൾ, തണലുകൂട്ടുന്ന വെള്ളച്ചക്കങ്ങൾ എന്നിവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.

ഇന്ന്, വികസനവും യുവതലമുറയുടെ അകറ്റപ്പെടലും കൊണ്ട് പൊക്കാളി സംസ്‌കാരവും സമ്പത്തിന്റെയും നഷ്ടമാവാനിടയുണ്ട്. കൊച്ചിൻ സർവകലാശാലയിലെ ഡോ. ആൻസൺ ജോസ് പറയുന്നു: “15 വർഷത്തിനുള്ളിൽ പൊക്കാളി ഇല്ലാതാവാനാണ് സാധ്യത.” എന്നാൽ, പ്രകൃതിയോട് സഹജീവനം പഠിപ്പിക്കുന്ന ഈ സംസ്‌കാരം നമുക്ക് ഭാവിയിലേക്ക് ഒരു വഴികാട്ടിയായി നിലകൊള്ളുന്നു.

About the Mechanism