Dahil sa klima, mga magagandang tanawin, at sa mga makasaysayang lugar sa lungsod, maraming mga turista ang gustong magbakasyon dito. Sa panahon ng tag-araw, halos nadodoble ang populasyon ng lungsod dahil sa dami ng mga dumadayo dito[9]. Dahil dito, mahigit sa walumpong hotel ang naitayo sa lungsod[10]. Marami ding mga bahay paupahan ang nagsislbing pansamantalang tirahan ng mga turista. Ang Panagbenga Festival ang isa sa mga pangunahing kaganapan sa Lungsod ng Baguio na humuhikayat sa mga turista na akyatin ang lungsod. Ito ay isang buwang pagdiriwang na binibigyang halaga ang kagandahan ng kalikhasan sa panahon ng pamumulaklak ng mga halaman. Dahil din sa turismo, umusbong ang mga iba't ibang mga negosyo na nagbibigay serbisyo ayon sa mga pangangailangan ng mga turista.

Ang lungsod ng Baguio ay napapaligiran ng lalawigan ng Benguet. Sinasaklaw nito ang isang maliit na lugar na 57.5 square kilometers. May tinatayang 345, 366 na tao mula sa ulat noong 2015 ng mga United Nations, na binubuo Ng halos 129 barangay. Napapalibutan ang Baguio ng Quirino Hill, Cabinet Hill – Teacher’s Camp, Engineer’s Hill at iba pang karatid bayan Ng Baguio. Ang mga karaniwang wika dito ay kankanaey, wikang ibaloi, wikang iloko at wikang tagalog, dito rin ginaganap ang isa sa kinakaaliwan na pista ng lahat, ang pista ng Panagbenga.

Nang angkinin ng mga Amerikano ang Pilipinas, nagsimulang makilala ang Baguio. Karamihan sa mga sundalong Amerikano na ito, mula Heneral hanggang sa pinakamababang klerk ay nagbakasyon sa tag-araw sa Baguio upang takasan ang init ng tag-araw. Pagkatapos ay pinangalanan nila ang lugar bilang Summer Capital of the Philippines. Dahil rin sa mataas na elevation nito, at dahil ang lungsod ay kilala sa banayad na klima nito binansagan ang Baguio bilang “Summer Capital of the Philippines”. Ang temperatura sa lungsod ay 8 degrees Celsius na mas mababa kumpara sa average na temperatura ng ibang bahagi ng bansa. Noong taong 1903, ang mga manggagawang Pilipino, Hapones at Tsino ay tinanggap upang gumawa ng unang kalsada na direktang nag-uugnay sa Baguio sa mababang lupain ng Pangasinan, ang Kennon Road.

Ang Baguio ay itinatag bilang istasyon ng burol ng Estados Unidos noong 1900 sa lugar ng isang nayon ng Ibaloi na kilala bilang Kafagway. Ito lamang ang istasyon ng burol ng Estados Unidos sa Asya. May centro Ito na tinatawag na Burnham at isa rin sa pangunahing bakasyonan ng mga naninirahan sa CAR. May subtropiko itong klima sa mataas na lugar malapit sa monsoon tropikal na klima. Nang bigyan ang Pilipinas ng kalayaan noong 1946, ipinagpatuloy ng lungsod ng baguio ang tungkulin nito bilang summer capital ng Pilipinas. Ipinagmamalaki ng Baguio ang isang makapigil-hiningang tanawin na talagang isang lugar na dapat pagmasdan.