Igrexa de San Fiz de Solovio
A igrexa de San Fiz de Solovio encóntrase situada no casco histórico de Santiago de Compostela, ó sur do Mercado de Abastos.
Considérase a esta igrexa unha das máis antigas da cidade.
Denominación: Igrexa de San Fiz de Solovio.
Tipoloxía: Edificio relixioso.
Cronoloxía: Século XII.
Etiquetas: Igrexa; Lugar de culto; Patrimonio da Humanidade.
Localización: Praza de San Fiz de Solovio, 1B.
Coordenadas: 42°52′46″N 8°32′30″W.
Propiedade: Igrexa católica.
A lenda conta que foi neste lugar onde se encontraba orando o eremita Paio cando observou as luces que lle indicaron a situación dos restos do Apóstolo Santiago.
Anos máis tarde, o bispo Sisnando edificou alí un pequeno santuario, que sería destruido posteriormente por Almanzor.
Máis adiante, no ano 1122, coa axuda do bispo San Pedro de Mezonzo e o arzobispo Xelmírez, reconstrúese como unha pequena igrexa románica. Deste edificio só se conservan algúns restos nos alzados norte e sur da actual nave central.
Por outro lado, pénsase que esta reedificación respetou a antigua planta, pero ó no conservarse ningún elemento anterior a 1122 isto non se pode demostrar.
Posteriormente, entre o 1625 e o inicio do século XVIII, tiveron lugar unha serie de reformas nas que se amplía a igrexa, ábrense as capelas laterais, refórmanse o ábside e a sacristía e constrúese o campanario. Este campanario destaca porque foi construído por Simón Rodríguez, un dos arquitectos máis destacados do barroco galego.
Tamén é importante mencionar a restauración de 1970, na que os paramentos cubríronse con mortero e cal e leváronse a cabo remodelacións de tipo construtivo.
Na actualidade o edificio consta dunha nave principal, un coro ós pés, dúas naves laterais, dúas capelas e dúas estancias máis que serven como sacristía e almacén, ademais dunha ábsida de planta cuadrangular e o campanario.
A pesar de todas as remodelacións e restauracións, na portada aínda se conserva o tímpano orixinal románico. Este conxunto foi labrado no ano 1316 e representa a escena da Epifanía. No centro atópase a Virxe co Neno. A Virxe mira ó espectador mentres que o Neno diríxese ó rei Melchor. Á esquerda da composición sitúanse os Reis Magos que adoran ó neno, e na dereita o doante da obra (neste caso Juan de Ben) axeonllado xunto a San Xosé, que se apoia nun bastón.
O tema da Epifanía está estritamente relacionado coa cidade de Santiago, xa que a Adoración dos Reis considérase o preludio das peregrinacións. Así como os Reis Magos seguiron a luz da estrela ata chegar ó Neno, os peregrinos seguen a vía das estrelas para chegar ó sepulcro do Apóstolo Santiago.
Bibliografía:
BLANCO ROTEA, E., "La arqueología en el muro: lectura estratigráfica de parámetros en San Fiz de Solovio", Grupo de Investigación de Arqueología del Paisaje. Departamento de Historia I. Universidade de Santiago de Compostela.
MANSO PORTO, C., "Un tímpano singular vinvulado al arzobispo fray berenguer de Landoria (1317-1330) en Santa Cristina de Fecha", Abrente: Boletín de la Real Academia Gallega de Bellas Artes de Nuestra Señora del Rosario, Santiago de Compostela, 2006-2007, Nº 38-39, pp. 75-116.
VVAA., "Una experiencia en la aplicación del Láser Escáner 3D a los procesos de documentación y análisis del Patrimonio Construido: su aplicación a Santa Eulalia de Bóveda (Lugo) y San Fiz de Solovio (Santiago de Compostela)", Arqueología de la arquitectura, Madrid, 2008, pp. 15-32.